Not This war.(NL)

4 The one with the feelings.

Ik duw hem van me af en kijk hem vies aan. "Wat is er nou schat." Zeg Nixon. Ik schud mijn hoofd en ren terug naar de eetzaal. "Hey babygirl." Zegt liebgott  en pakt mijn hand vast. "Omg zeg dat nooooit meer dat is zo cringy." Zeg ik en geef een kus op zijn hand.
Na het eten lopen we allemaal naar terug naar onze barak. We staan met een paar voor de deur te roken. "Malark, doe mij er is een." Zeg ik er reik mijn hand uit. Iedereen draait zich langzaam om en kijkt me met grote ogen aan. Alsof ik net heb gezegt dat ik stiekem een duitse spion was. "Wat Kijk me niet zo aan." Zeg ik er achter aan. Malarkey lacht en geeft me een sigaret. Ik steek hem aan met de aansteker die Bill me gaf. Als ik naar liebgott kijk zie ik dat hij lichtelijk geschrokken is. Ik loop naar hem toe en geef hem een kus op zijn wang. "Niet zo kijken." zeg ik tegen hem ik pak zijn arm vast en leg mijn hoofd op zijn schouders. "Jullie zijn echt vies." Zeg Bill en loopt naar het grasveld. Joe en Perco volgen hem. Luz pakt een bal en gooit hem naar Perco. Liegbott loopt er ook naar toen en gaat mee voetballen. Ik ga op het veld zitten aangezien ik het niet kan. Na een half uur komt speirs ook naar buiten. Als hij ziet dat ik alleen zit komt hij naast me zitten en slaat een arm om me heen. Ik schrik op en draai mijn hoofd om. "Oh hey Ron." Zeg ik met een glimlach. "Hey, hoe komt het dat je alleen zit?" Vraagt hij. "Ik kan niet voetballen dus. En ik vind er niks aan." "Dus dan ga je maar op de grond zitten Haha." "Ja Haha. Maar ik ga even naar het toilet." Zeg ik en leg mijn hand op zijn boven been. Zonder een of enkele reden. Alleen om op te staan. Als ik eenmaal overeid ben hoor ik gestamp achter me. Alsof er iemand aan komt rennen. Ik draai me om en zie dat liebgott op ons afrent. En geloof mij ik weet niet veel over voetbal maar dit hoort er zeker niet bij. Ik sta dom te kijken waar hij naar toe rent maar dan schiet het me te binnen. Voor dat ik iets kan zeggen springt hij als een malloot op Speirs. Hij begint te slaan en te trappen. "Liebgott, Stop!!" Roep ik maar hij luistert niet. "JOSEPH, LAAT HEM LOS!!!" Schreeuw ik uit. Weer luister hij niet dus ik probeer hem van Speirs af te trekken. Maar terwijl ik dat doe geeft hij een elleboog naar achter vol in mijn gezicht. Ik val op de grond neer en grijp naar mijn wang. Bill tilt me op en neemt me mee naar de barak. "Hij pak aan." Zeg hij en geeft me een koude handdoek. Ik kijk heb aan en er vormt een kleine lach op zijn gezicht. "Dankje William." Zeg ik en leg de handdoek op mijn wang. "Hoe weet je mijn echte naam?" Vraagt hij en gaat naast me zitten. "Ik weet alles." Antwoord ik met een knipoog. "Oh, en jou naar is dat een afkorting van iets?" "Nou eigenlijk moet je niet tegen iemand zeggen, maar mij echte naam is Geneviève." Zeg ik. "Wow. Die naam heb ik nog nooit gehoord." Zegt hij. Ik lach en leg hem uit dat ik een Franse moeder heb een daarom een Franse naam heb en een Amerikaanse achternaam. Aangezien het al redelijk laat was besloot ik om me om te kleden. "Bill, zou je je om willen draaien?" Vraag ik. Niet dat hij het doet maar alsnog. Ik trek mijn sport kleding uit en mijn slaap kleding aan.

Ruim een half uur later komen alle jongens uit onze barak naar binnen. Dus ook liebgott. Hij zit helemaal onder het bloed. Ook zijn z'n kleren helemaal kapot en heeft hij grote sneeën in zijn gezicht. Ik kijk hem aan en schud mijn hoofd. Ik geef de handdoek weer terug aan Bill. "Nog bedankt, als je me ooit nodig hebt zeg t maar." Zeg ik en ga in Mn bed liggen.

"Psst, Gwen." Hoor ik iemand fluisteren. Ik weet dat het liebgott is dus ik reageer niet. "Gwen ik weet dat je wakker bent. Luister even naar me." Zegt hij. "Nee, shut up en ga slapen." "Alsjeblieft? Laat me het uitleggen." "Er valt niks uit te leggen. Jij en je jaloerse kut kop hebben al genoeg gezegd." Antwoord ik. "Gwen..." begint hij. "Laat haar slapen Joseph!" Zegt Malarkey. "Dankje Malark." Fluister ik en probeer weer in slaap te vallen.

De volgende ochtend gingen we een soort van strategisch spel doen. We werden in groepen gedeelt. Ik zit in een groepje met : Powers, Malarkey, Joe, Bill, Doc Roe, webster, twee andere gasten die ik niet kende en liebgott. Iedereen had ook een begeleider. Onze was jammer genoeg Nixon. De enige met wie ik optrek op dit moment zijn Joe en Bill. En eigelijk zijn ze grappig ik heb sinds gister avond niet meer met liebgott gepraat. Hij kijkt me wel de hele tijd aan maar ik negeer hem gewoon.
"Hahahah, Joe dat kan je echt niet zeggen." Lach ik uit. Bill begint ook te lachen maar kan niet meer stoppen. "Bill, stop met lachen Nixon komt naar ons toe." Zeg ik. "Ja maa-aar ik kan niet meer STOPPEN!!" Schreeuwt hij. Nixon komt steeds dichter bij. En kijkt echt heel boos. Waardoor Joe, Bill en ik nog harder moeten lachen. Nixon pakt mijn arm en trekt me mee. "Ga jij maar eens hier staan dan hou je je kop wel." Zegt hij en duwt me de kant van liebgott op. "Hey." Zegt hij. Ik kijk hem aan en rol met mijn ogen. "Hoi." Zeg ik terug. Ik heb totaal geen zin met hem te praten maar, hij ziet er wel goed uit in zn uniformpje. Er vormd een kleine glimlach op mijn gezicht. "Wat zit je te lachen?" Vraagt liebgott. "Niks ik dacht gewoon ergens aan. Is niet belangrijk." Antwoord ik. "Oke, stiekem dacht je gewoon aan mij." Hij kijkt me diep aan en dan weer baar de grond. "Eigelijk wel ja." Zegt ik zacht en kijk recht voor me uit. "Oh dat had ik niet verwacht." Zegt hij "waar dacht je aan dan?" "Nou kijk. Uhm. Ik denk dat ik gevoelens voor je krijg." Zegt ik terwijl ik nog steeds vooruit kijk. Ik zie zijn hoofd langzaam om draaien. "Wat? Ben je serieus?" Vraagt hij en stopt met lopen. "Ja." Antwoord ik en stop ook met lopen. Ik kijk hem aan. Zijn wangen zijn rood en hij heeft een grote lach op zijn gezicht. Ik wou nog iets zeggen maar voor ik het wist pakte hij mijn middel vast en trok me naar zich toe. "Ik heb ook gevoelens voor jou." Zegt hij en drukt zijn lippen op de mijne.