Meanwhile

Chapter 4

Isang linggo na ang nakalipas mula noong nagbirthday si Mona at nangyari yong sa kanila ni Dew.

Nasa isang coffee shop kaming tatlo nina Mona at Ashley.

Kahit busy masyado dahil na rin sa Montero project, hahanapan ko talaga ng panahon itong meet up.namin.

Paano ba kasing nag-uusok na sa galit itong si Ashley dahil nalaman na nito ang tungkol sa nangyari kay Mona at Dew..

through Nick!
Ang brain surgeon na hindi alam kung paano ooperahan ang sarili nitong utak isili narin ang bunganga!

"If Dew haven't told Nick?! And if Nick haven't told me?! Do you think I would know?!!! My gosh! Of all people! The two of you?! You should know that I feel so betrayed right now! It's been a week! At sa nakikita ko ngayon parang wala talaga kayong planong sabihin sa akin 'to!" pagsasabon sa amin ni Ashley.

Paano na kaya kapag nalaman nito ang tungkol sa amin ni Chris? Wagas siguro kung manenermon ito. Whaaaaa!

"Oh ngayon?! Tahimik kayo! Mga traydor! Akala ko ba walang iwanan?!"

"Oo na! I've been so mean! Kasi alam ko na from the start Ash na magrereact ka ng ganito! Sorry ha?! SORRY! I JUST DON'T F*CKNG KNOW WHAT TO DO ANYMORE!" sagot ni Mona habang nag uunahang naglabasan ang mga luha nito. Hindi na ito nakatiis at ni walk-outan kami ni Ashley.

Napabuntong hininga naman ang gagang si Ashley. Hindi rin ako umimik baka ako pa yong mapagalitan nito.

"Am I overeating Chay?" tanong nito habang nakatingin sa malayo.

Para naman akong tangang nilingon rin ang tinitingnan nito pero pader lang naman ang nasa  likod ko.

Hindi ko ito sinagot. Hinayaan ko lang itong magdrama para makonsenya naman.

"Lilipad ako ng London mamayang gabi para sa fashion show na gaganapin doon. Kasama ko si Dew kasi siya ang model ng mga designs ng bagong collection ko pero dahil sa nalaman ko baka mahulog ko sa eroplano yung gago na yun!" patuloy pa nito.

"Ash hindi mo magagawa yang pinagsasabi mo." walang kamuwangmuwang na sagot ko naman sa kanya.

Tiningnan lang ako nito ng nakakatakot. "What do you mean?!"

"Dew is already in London. Kahapon pa. Parang alam niya yata na malalaman mo rin eventually kaya nauna na sa iyo. He knows you too well."

"Arggg! That asshole!"

"Pero sinabi niya sa akin na mahal na mahal niya daw si Mona. At kahit na anong mangyari ay pananagutan niya daw ito. Pero parang si Mona kasi tong walang gusto kay Dew." totoo lahat ng mga sinabi ko. Dahil noong nakaraang araw, bago paman ito bumyahe ay pinuntahan ako ni Dew sa bahay ko. Nag-usap kami ng masinsinan tungkol kay Mona.

"Yeah I know Chay. Nakikita ko naman eh na mahal niya si Mona but we all knew Mona's parents!"

Ang mga magulang ni Mona ay mga sikat na painters. Meron silang sariling museum sa France. At kilala ang mga magulang nito na istrikto kaya kahit kami, tumatayo ang mga balahibo namin sa katawan kapag nandiyan ang mga magulang nito.

"I know Ash. I would never forget that day when we hang out in Mona's place, Dew accidentally broke that antique vase in the corridor... I could still picture out how her Mom becomes so hysterical kasi nga daw rare ang vase na iyon. They bought it pa daw from the auction."

"Oo nga. Tapos tumawag din naman tong si Dew sa mommy niya para humingi ng pambayad doon sa vase pero ang kapalit, kinuha ang car ni Dew at grounded siya ng 1 week."

"Haaiissttt" sabay naming sambit pagkatapos naming magbalik tanaw sa mga kababawang pinaggagawa namin noong high school pa kami.

"We should give her space Ash." Ang sabi.ko naman rito.

Dapat bigyan namin ng panahon si Mona na makapag-isip. Iba kasi yun pagdating sa mga problema. Mas gugustuhin pa nitong solohin ang mga hinanakit nito kesa idamay kami. Ganyan nga talaga kapag mahilig sa arts. Ang lalim!

"I thought so too Chay." pagsang-ayon naman ni Ashley.

Sabay kaming nag cheers ng mga tasa ng kape at parang mga tangang tinagay iyon habang sabay din kaming nagpakawala ng buntong hininga at nakatingin sa malayo.

mga baliw!

.............................................................

>Michaela Voucher's House<

Magkakalahating oras na akong nakababad sa bathtub habang nirerelax ang aking pag-iisip.

Ang raming pangyayari. Hindi ko lubos maisip na magiging mabigat ang linggong ito.

[ring ring ring]

Pambihirang phone to oh! Kung kailan nagrerelax ang amo, dun lang tumutunog! Wrong timing!

Bumagon ako mula sa pagkakaloblob at kinuha ang robe ko at malamang isinuot yun.

Nang tingnan ko ang phone ko, pangalan ni Chris ang tumatak.

I swipe to answer.

"Hello?"

["Where are you?"] may gad! Boses palang, hot na!

Mas hot sa personal!

"At home. Why?"

[Good. I'll be there."] sabi nito na agad namang ibinaba ang tawag.

"Ay excited siya? Di man lang ako pinasagot?"

[ding dong ding dong]

"Ay!" napasigaw ako sa gulat ng tumunog yung doorbell. Walanghiya talaga! Di man lang ako pinagbihis. Nakakainis ka talaga Chris!

Wala na akong nagawa kundi ang pagbuksan ito ng pinto.

Tumambad sa akin ang nakasupot na mga pagkain na tinake-out panigurado nito sa isa sa mga restaurant na nadaanan niya.

"Let's eat, shall we?" Ngising sabi nito bago pumasok kahit di ko pa pinapasok. Parang may ari lang.

Foods?

------------------------------------------------------

©tidbits2017