"K-kaya mo tong.. .
H-harapi..n.. M-mag isa...
M-magtiw...ala k-ka sa Diyos a-ana..k. M-mahal na mahal ka namin... T-tandaan mo yan." -Hirap na si papang magsalita, at alam ko ang ibig nyang sabihin. Alam ko din na nagpapaalam na sya, Napakagat ako ng labi para hindi umiyak pero puta! Ang hirap pigilan. Nakatingin lang ako sa kanya, unting unting pumipikit na ang mga mata ni papa. wala na. Wala na sila. Wala narin akong nagawa kundi hayaan sila dun. Hindi ko alam ang nararamdaman ko, galit puot pagkasuklam, pag nanais pumatay, Gusto kong pagbabarilin ng paulit ulit kung sino man ang gumawa nito sa kanila. Lahat na ata ng masamang salita ay dumadaloy na sa isip ko. Hindi ko alam kung panong nakalabas ako sa bahay ng ligtas, basta alam ko lang wala na kong magulang. Pano? Pano na ko?
Kaya ko ba talaga? Gaya ng sabi ni Papa, kaya ko, kaya haharapin ko to. Kakayanin ko, para sakin, para sa mga kaibigan ko at para sa magulang ko.
Chapter [20]
Part [1]
Ice POV.
3 araw na ang nakalipas ng mawala si Lean at ganundin ang pagkamatay nila Mama at Papa. Simula nung gabing un, inubos ko lahat ng luha ko. Gaya ng nga ng huling pahayag ni Papa, kaya ko to. Kaya sisimulan ko sa hindi pagpapakita ng kahinaan, gustong gusto kong umiyak pero wala ng lumalabas pa. Si kean ang tumulong saking makalabas sa bahay, hindi ko rin alam kung bakit nya yun ginawa. Pero wala akong pakialam. Isa man sya sa may kinalaman o hindi, gaganti parin ako.
Wala parin kaming balita kay Lean at ang totoo nyan hindi ko na talaga alam ang gagawin ko. Ni wala kaming kahit katiting na clue para malawan kung nasan na si Lean, kung ano na ba ang lagay nya, kung sinasaktan ba sya. May mangyari lang na masama sa kaibigan ko, pinapangako ko lahat sila papatayin ko.
"FVCK! WHAT THE FVCK IS YOUR PROBLEM? WHAT DO YOU WANT? YOU PIECE OF SHIT. I SWEAR IF I SEE YOU, I'LL GONNA KILL YOU."
Napatingin ako kay Cm na biglang nagsisigaw habang may kausap sa kanyang cp nya.
