Friends or more? || Luke Hemmings || Dutch

Friends or more? || Luke Hemmings

dit is me 2e verhaal ik heb dit verhaal samen met een vriendin gemaakt. ik heb veel lol gehad met het maken van dit verhaal ik hoop dat jullie het leuk vinden ♥

First Day Of School

Ebony's P.O.V.

Het was de eerste school dag na de zomer vakantie, de zon scheen brandend in me nek, ik fietste naar me nieuwe school want ik was verhuist naar Australië. Nieuwsgierig naar wat me te wachten stond en of ik me oude vriendinnen en me ex ooit kon vergeten. Eenmaal op school en me fiets had weg gezet liep ik naar binnen om me te melden bij me mentor, met brandende ogen in me rug. Eenmaal in de klas keek ik rond en me ogen vielen gelijk op een jongen die als enigste niet naar me keek en alleen zat. 'hoi wie ben jij?' vroeg de leraar aan mij, 'ik ben Ebony Cairo, en ik ben nieuw hier' 'oké ga maar rechts achterin de hoek zitten naast Luke' mijn ogen schoten meteen naar de jongen die me geschrokken aan keek, langzaam liep ik naar hem toe en ging ik naast hem zitten. 'Hoi' zei ik tegen de jongen met blond haar en mooie heldere blauwe ogen 'hoi' mompelde hij terug 'hoe heet je eigenlijk' vroeg ik aan de jongen 'Luke Hemmings' antwoorde hij. Ik merkte na de eerste paar minuten dat hij niet zo'n prater is hij heeft nog geen woord tegen me gezegd, ja oké hij zei zijn naam maar dat was waarschijnlijk alleen omdat ik het vroeg, zou hij me niet mogen of is hij verlegen, ugh door hem ga ik veel na denken. Vanuit mijn ooghoeken zie ik dat hij mij bekijkt, denkend of ik wat zal zeggen of zal wachten tot hij wat zegt. Net toen ik iets wou zeggen begint hij ook, we schieten in de lach. 'Luke & Ebony stil je hebt in de vakantie al genoeg kunnen praten'. Sorry' fluistert Luke in mijn oor, ik kijk hem aan en zie hem met een schuldige blik naar de grond staren, 'maakt niet uit' hij kijkt langzaam omhoog en kijkt me weer in me ogen aan, daardoor krijg ik een raar gevoel in me buik het gevoel dat ik ook kreeg toen ik me ex aan keek. Maar het mag niet, ik heb me zelf beloofd om niet verliefd te worden, om niet weer dat kwetsende en pijnlijke gevoel te hebben, ik wil mezelf en Luke geen pijn doen ook al ken ik hem pas een dag, ik wil niet wéér schaden aan richten. Me gezicht veranderd langzaam van vrolijk naar verdrietig langzaam kijk ik weer weg en kijk ik naar de leraar. Vanuit me ooghoeken zie ik Luke denkend me aan kijken. 'wat is er?' hoor ik Luke zachtjes vragen, ik denk even na wat ik zal antwoorden, uiteindelijk antwoord ik maar: 'niks, ik dacht even aan vroeger'. 'Oke' zegt Luke maar aan de klank in zijn stem hoor ik dat hij het niet gelooft. er is een ongemakkelijke stilte, gelukkig red de bel me van de ongemakkelijke stilte. Snel ren ik het lokaal uit, opeens hoor ik iemand me naam roepen, als ik omkijk zie ik Luke naar me toe rennen 'kan je maybe mee naar Starbucks?' vraagt hij 'uhm moet ik ff aan me ma vragen ik app haar even snel' zeg ik snel

Nieuw bericht naar: Mama

hey mam mag ik mej n vriend uit me klas ff naar Starbucks gaan?x

al snel krijg ik een nieuw bericht, is goed, ben je dan om 6 uur thuis? lees ik

'ik mag' zeg ik tegen luke 'Mooizo!' zegt Luke vrolijk. Onderweg naar Starbucks vraagt hij allemaal vragen over waarom ik ben verhuist, volgens mij is hij een erg nieuwsgierig mens, maar toch maakt dat hem cute. UGHH Ebony niet doen richt niet meer schade aan! zeg ik tegen me zelf 'gaat het wel? je kijkt heel moeilijk en dan schud je opeens nee haha" zegt Luke 'uhm ja ik droomde even weg' zeg ik tegen Luke 'Waar Dacht je dan aan?' vraagt hij, 'ow niks bijzonders' zeg ik snel. 'Ow oké' antwoord Luke. 'Kijk we zijn er' zeg ik maar snel van onderwerp te veranderen, 'wat neem jij?' vraagt Luke. 'uhm een cotton candy frappuccino denk ik' 'haha ik neem die ook altijd' zegt luke 'ow haha toevallig' zeg ik, we moeten lachen, na 5 minuten wachten hebbe we onze drinken en gaan we bij de haven op een bankje zitten. na een kleine stilte zegt hij 'vertel is wat over jezelf, wat vind je er bijvoorbeeld van om nu hier te wonen enzo', 'uhm even denken' 'ik vind het wel leuk om hier te wonen hoor maar tis natuurlijk niet als 't kleine kikkerlandje Nederland want daar had ik me vrienden n vriendje die nu trouwens me ex is enzo dus ja ik mis het wel heel erg' zeg ik 'ow sorry' zegt Luke met een krakende stem 'maakt niet uit jij kan het niet weten' zeg ik tegen hem 'je bent echt een goeie vriend' zeg ik tegen Luke 'awh haha jij bent een geweldige vriendin' zegt Luke, en geeft me(een vriendschappelijke) knuffel.