Friends or more? || Luke Hemmings || Dutch

Nothing That I Can Do, But Just Believe

Luke's P.O.V.

als de abulance aan is gekomen sluiten Ebony's ogen, meer tranen rollen over me wangen, waarom?, waarom Ebony, het is allemaal mij schuld. Dankzij mij ligt ze hier nu, als ik de straat niet over was gestoken was ze niet achter me aan over de straat gerent en nooit aangereden, 'Meneer?, Bent u haar vriendje?' vraagt een verpleegster, daar is het woord.. vriendje, nieuwe tranen rollen over me wangen, de rede dat ik de straat over stak naar het park was omdat ik Ebony bij het park officieel als vriendin wilde vragen, maar snel maak ik een besluit, iets wat Ebony zou willen dat ik zou zeggen,'Ja, ja ik ben haar vriendje' zeg ik met een krakende stem, 'oke wilt u mee naar het ziekenhuis rijden?' vraagt de verpleegster, 'ja, alstubliefd' zeg ik verlegen. Onderweg naar het ziekenhuis hield ik Ebony's hand vast tot de verpleegster zei dat ik los moest laten omdat Ebony een operatie kreeg, ik had onder het wachten Ebony's moeder Nadine en Michael, Calum, Luke en Ashton gebelt, daarna zaten we allemaal te wachten op de uitslag

--------

3 uur later

opeens komt de dokter uit de O.K. gelopen, 'hoe gaat het met haar, leeft ze nog?' vraag ik met een krakende stem, 'ze leeft nog wel ja, we moesten een kleine operatie aan haar hoofd doen en ze heeft een paar botten gebroken' zegt de man, ik voel een glimlach op me gezicht, 'maar ze ligt tijdelijk in coma, we moesten haar kunstmatig in coma brengen anders was ze te kwetsbaar' zegt de man, en door die woorden voel ik weer tranen over me wangen rollen, ik voel me op dit moment zo kwetbaar, kwetsbaarder dan ooit te voren, ik heb geen honger niks ik heb nergens zin in, ik hou van haar, 'ga jij maar als eerst naar binnen' zegt Calum, ik geef hem een knikje voor dat ik langzaam naar binnen loop. Als ik Ebony zie valt me mond open, er zitten wonden en krassen op haar gezicht, ze heeft zelfs geen make up op wat waarscheinlijk de verpleegsters er af hebben gehaalt, ondanks al haar krassen en wonden op haar gezicht ziet ze er als nog super knap uit zoals altijd, opeens krijg ik het gevoel weer, het gevoel dat dit allemaal mijn schuld is, het is nog niet eens een gevoel het is de waarheid, het maakt niet uit wat de andere zeggen want ze hebben het fout het is wel mijn schuld!, voorzichtig ga ik naast het bed zitten, nieuwe tranen rollen over me gezicht, 'wees sterk Luke dit zou ze ook niet hebben gewilt dat ik naast haar bed zit te huilen' zeg ik tegen me zelf, maar ik kan er niks aan doen, ik kan gewoon niet stoppen, zachtjes pak ik haar hand en wrijf ik met me duim op de bovenkant van haar hand. Ik wil tegen haar praten maar dat gaat toch niet want ze hoord me dan toch niet, maar voor ik het weet ben ik al aan het praten. 'Hey babe, het spijt me zo erg van alles, ik wou dat ik degene was die hier lag, en ik wil er voor je zijn, maar de waarheid is zoals je kan zien, nou ja dar hoop ik teminste, ik ben een wrak, an emotional piece of shit, ik hou echt zoveel van je, al sins ik je voor het eerst zag wist al dat ik voor altijd bij je zou willen zijn, soort van liefde op het eerste gezicht, ik weet dat je er niet in geloofd en het is enorm cliché, maar het is waar!, ik hou van je, maar alsjebliefd Ebony, als je me hoord knijp dat in me hand of knipper met je ogen dicht ofzo iets maar probeer alsjebliefd iets te doen'zeg ik, maar na 5 minuten had ik de hoop al op gegeven, ze had niks gedaan. weer barst ik in tranen uit, tot dat ik ineens iets zwakjes in me hand voel knijpen, als ik opkijk zie ik me hand nog steeds in Ebony's hand zitten, ik zie haar ogen zwakjes open gaan maar snel gaan ze weer dicht.

sorry dat ik zo laat ben!, maar zoals sommige al wisten me oplader van me laptop was kapot dus ik kon er niks op doen maar ik heb een nieuwe oplader dus dat betekend meer verhalen!