Horror Isn't Fun

3. Sweety

Addy had slecht geslapen.

Wie was die jongen? En waarom deed hij zo aardig tegen haar? Hij kende haar niet eens. En zij hem al helemaal niet. Toch wist hij hoe ze heette.

“Ik weet alles”, was zijn vage antwoord.

Addy trok snel haar spijkbroek en shirt aan en liep naar beneden.

Ze ging aan de tafel zitten.

Haar vader en moeder zaten al aan de tafel.

‘Goed geslapen?’ Vraag haar moeder en gaaf haar een kus op haar wang maar toen Vivian Addy een knuffel wilde geven duwde Addy haar weg.

‘Nee, dus laat me maar.’

Haar vader schoof een pannenkoek op haar bord en keek haar met een grijns aan.

‘Ongesteld?’ Was zijn grap zoals altijd al ze chagrijnig was.

Met een dodende blik keek Addy haar vader aan.

‘Sorry hoor,’ zegt hij verontwaardigd.

‘Zullen we vandaag het dorp verkennen?’ Vraag Vivian opgewekt. ‘Dan kunnen we meteen wat wijn meenemen voor vanavond bij het eten.’

Shit! Het diner, dacht Addy. Tuurlijk.

‘Ik ga liever nog wat dingen opruimen,’ zegt Addy en neemt een hap van haar warme pannenkoek.

‘Nou wij gaan wel hoor,’ zegt Josh tegen Addy en geeft Vivian een kus op haar wang.

Niet veel later stonden haar ouders met hun jassen aan bij de gang.

‘En als we terug komen,’ zegt Vivian. ‘Dan heb je weer een goed humeur. Anders ga je niet mee naar de buren.’

‘Is goed,’ zegt Addy nog een beetje mokkend.

‘Er ligt vast nog wel wat chips in de kast. Vermaak je een beetje en probeer nog even naar buiten te gaan. De sleutel ligt daar,’ zegt Josh en wijst op het kastje naast de deur waar een vrij grote sleutel lag.

‘Ja ja, ga nou maar,’ zegt Addy en duwt haar ouders min of meer naar buiten en gooit de deur dicht.

Alleen, denkt ze. Eindelijk.

Ze loopt naar boven en zet haar muziek weer hard aan.

Ze pakt haar dagboek en begint te schrijven over Sam.

“Hij is mysterieus maar kwam schattig over. Maar het is raar, hij stond er, en toen mijn moeder de deur open deed, was hij weg. Zomaar.”

Ze kauwde op haar pen en legde haar dagboek neer op haar bed.

De harde muziek galmde door de kamer.

Ineens werd het koud in haar kamer. Ze deed haar raam dicht en ze pakte haar vest die over de stoel hing en trok hem aan.

Toen ze zicht weer omdraaide, stond Sam daar.

Weer schrok ze, zoals de vorige twee keren.

‘Stop daar nou eens mee!’ Gilde ze.

Sam liep naar de volumeknop en zette hem zachter.

‘Wat luister jij voor takkeherrie,’ zegt hij en kijkt naar de cd die ernaast lag.

‘Niks,’ zegt ze en loopt naar hem toe en grist de cd uit zijn handen.

‘Zeg, hoe doe jij dat?’ Vraagt Addy.

Sam bekijkt weer wat spulletjes en kijkt haar aan.

‘Hoe doe ik wat?’

‘Nou, dat, dat zomaar verschijnen en weggaan,’ zegt ze. ‘Ik vind het maar eng.