İmtihan'ım

Yanlız Hissediyorum

Selamün aleyküm...

Bismillahirrahmanirrahim...

Sanki tek başımayım şu koca evrende beni anlayan kimse yoktu .Tek başıma savaşıyorum .Ama neyle, Rabbimin aciz kullrıyla neden ben demeyeceğim bu da bir İMTiHAN di işte.

Sanki neşemi kaybetmiştim . Sanki boşluktaydım.Sanki bir şeyler olmuştu. Ama hiç bir şey olmamıştı.

Her zamanki bendim işte. Ben kim miyim ?

Ben de herkes gibi aciz bir kulum.

Kimse yoktu evde tek başımaydım. Biraz ders çalıştım. Başım çok ağrıyordu onu da bıraktım . Evde genelde annem babam olurdu ama onlarda ablamlara gitmişti . Namazımı kılıp duamı ettim . Seccadeyi de toplayıp yerine kaldırdım. Biraz sakinleşmiştim şimdi. Bu aralar kimseyle anlaşamıyordum.

Nedenini bende bilmiyordum. Bir kaç arkadaşım dışında kimseyle doğru düzgün konuşamaz olmuştum.
Ablam ve abilerimlede sürekli kavga eder olmuştum . Genelde herkesle iyi geçinirdim. Ama damarına basmadıkları sürece .

Herşeye ağlardım genelde ama artık ağlamıyordum. Daha doğrusu bu yaz tatiline kadar.
Ne mi oldu? Annem kadar sevdiğim amcamın karısını kaybettik. Ondan beri kendimi toparlamayamamıştım.
Evet ölüm çok can yakıyor ama ölenlede ölünmüyordu.
Daha doğrusu herkes böyle düşünüyordu. Benim ise aklım başıma gelmişti. Ölüm yaş tanımıyordu.

Ve yine kader neyse ne yazıldıysa o oldu. Amcam ölümünden sonra çok sarsıldı . Şimdi ise üzülüyor mudur? Bilmiyorum . O öldükten sonra hiç gitmedim evine .

İnanamamıştım zaten öldüğünede . Bu yaşadığımı anlayamıyordum ve anlatamıyorumda zaten .

Bende böyle içine kapanık biriyim . Kimseye derdimi, gerçeği, yalanı anlatamam kimsede anlamıyordu zaten.
Belki de herkesi kendim gibi görüp her şeyi söyleyip başkalarından duymaktan sıkılmışımdır. Bilmiyorum.

Ablamlada ona güvendigim ve boş yere iftira yediğimden selam vermiyordum.
O üstüne üstlük beni evinden kovmustu . Kinci bir insan değildim ama bu sevdigim ve değer verdiğim biri olunca faklı onu bir türlü affedememiştim . O da benmle hiç konuşmaya tenezzül etmemişti zaten.

Belki de böylesi en hayırlısıdır deyip bnde o hatasını anlayana dek selam vermeyecektim. Ama ablamla küs değildim bu aramızdaki sadece bir mesafeydi .

Bu sene üniversitesi 3'ü bitiriyorum . Biz 4 kişi aynı evde kalıyoruz fakat üç ay tatilindeydiz.
Ben de arkadaşlarım gibi ailemin yanına gelmiştim 1hafta sonra gidiyorum Ankara'dan fakat hala ders çalışıyordum.

Annemler geldi o arada yemek yemişler banada hazırlamak istedi annem ama ben reddettim. Aylardır doğru düzgün birşey yemiyordum ve canımda istemiyordu zaten .

Odama girdim . Havlumu alıp çıktım . Banyoya girip kısa bir duş alıdım.
Odama geçip saçlarımı kuruladım . Saçlarımı tararken annem bi anda pat diye içeri daldı .

"Bırak kızım ben hallederim."dediği ile elimden tarağı kapması bir olmuştu .

Durgundum . Hiç bir şey konuşmak bile gelmiyordu içimden annem saçlarımı taradıktan sonra çıktı.
Ben zaten kimseyle konuşmuyor ,yemiyor,içmiyor bir konumda olduğum için kimsede üzerime gelip üstelemiyordu.

Arkadaşlarımı çok özlemiştim . Sadece onlar anlıyorlardı beni bi ara gözüm aynaya takıldı .
Göz altlarımdaki morluklar dikkatimi çekmişti bn ne zamandır uyumuyordum diye kısaca bir düşündüm . Bir haftadır sıksan on yedi , on sekiz saat falAn uyumuşumdur heralde .

Ne mi yapıyordum? Kur'an-ı Kerim'i okuyordum , namaz kılıyor, ders çalışıyordum. Arkadaşlarımla da konusamamıştım şu son bir kaç haftadır.

Yatağa yattım ve gözlerimi kapadım biraz dinlenmeye ihtiyacımın olduğunu anladım . Bu sefer gece kalkıp ders çalışmayacaktım. Zaten her gün çalışıyordum. Gözlerimi kapanmadan duamı ettim, kelimeyi şehadet getirdim ve besmele çekip gözlerimi kapadım...

•Bolum sonu....

•Okuyan herkese teşekkür ederim. Minettarım...