Hanımefendi

Seviyorum Delicesine

       Otobüsteki nüfus epey fazla idi.Hanımefendi yer bulma ümidiyle otobüsün arka tarafına doğru ilerliyordu.Ben de arkasından geliyordum.İkimiz de yer bulamadık.Yukarıdaki tutma yerlerini tutup ayakta durmaya başladık.

Aramızdaki mesafenin azlığını tarif etmek istesem koluna uzanabilirdim diyerek anlatabilirim.

Biraz ayakta bekledikten sonra en arka koltuktaki yaşlı çift otobüsten inmek için yerinden kalktı.
Boşalan koltuğa çok yakındık.Zaten otobüse de kalabalık denemezdi artık.Kimse boş olan koltuğa oturmayınca hanımefendi koltuğun cama bakan köşesine oturdu.
Bir müddet sonra bana doğru bakıp :
-Beyfendi isterseniz buyrun oturun yanım boş.Oturma imkanınız varken ayakta dikilmenin ne anlamı var ?
-Peki o zaman oturayım.
İnanılır gibi değildi.Bana yanında oturmayı teklif etmişti.Birkaç dakika sonra aramızda uzun diyebileceğim şu diyalog geçti.

Hanımefendi:Bu arada benim ismim Sema.

Ben:Benimki de Demir.Memnun oldum tanıştığımıza.

Hanımefendi:Siz de hep bir şeylerden memnun oluyorsunuz canım.Hatırlarsanız daha demin durakta otobüs beklerken yanınıza oturmak istediğimde de memnun olmuştunuz.

Ben:Şey,Iııııı yani evet öyle.

Hanımefendi:Tamam canım sizi utandırmak için söylemedim.Bu arada sizi tanımak isterim eğer müsaade ederseniz.

Ben:Müsade sizin Hanımefendi.Ben de sizi tanımaktan memnun olurum.Bu sefer bilerek dedim memnun olurum diye.

Hanımefendi:(İçten bir kahkaha atarak.) Espri yeteneğinizin olduğunu bilmiyordum.Neyse konumuza gelelim.Bana biraz kendinzden bahseder misiniz ? Ne işle uğraşırsınız ? Hobileriniz yahut fobileriniz neler ? Yaşınız kaç ? Mesela yaşınızdan başlayabilirsiniz.

Ben:İstediğim sorudan başlayabilir miyim ögretmenim ?

Hanımefendi:Tabi evladım süren başladı.İlahi Demir bey ne kadar da  şakacısınız ?

Ben:Neyse işin şaka kısmi tabii bu.Ben üniversitede öğrenim görüyorum.Artık yaşımı bulmak sizden.Ben çevresi tarafından daima sessiz sakin hatta bazen pısırık birisi olarak görülen  ama içimde her daim fırtınalar kopan birisiyim.İçimde kopan fırtınaları ne siz sorun ne de ben söyleyim.Çevremin de dediği gibi ben evde zaman geçirmeyi pek severim.İnsanlarla hele ki kadınlarla rahat konuşamam.Ama şuan sizinle ne kadar da rahat ve akıcı bir şekilde konuşuyorum değil mi ? İnanın bana buna kendim bile şaşırıyorum.

Hanımefendi:Neden konuşamayacak mışsınız canım ! Siz de ben de etten kemikten insanız.Şimdi kendimi tanıtma sırası bende.Efendim ben üniversite ögrenimini maalesef birtakım sebeplerden dolayı yarım bırakmış, çevresi tarafından her zaman ana kuzusu olarak bilinen,yaşamayı çok ama çok seven bir kızım.Sizin deyişinizle bir hanımefendiyim.İşte buyum ne bundan eksiği ne de fazlası.Bu arada bir şey dikkatimi çekti hatta da demin de bahsettim.

Ben:Ne hanımefendi ?

Hanımefendi:Bana seslenirken bir kere bile ismimi kullanmadınız.Her defasında hanımefendi bunun özel bir sebebi var mı ?

Ben:Evet var.

Hanımefendi:Söyleyin o vakit.

Ben:Şimdi söyleyemem.Ama bir gün muhakkak söyleyeceğim.

Hanımefendi:Bence elinizi çabuk tutun.
Ben:Neden böyle söylüyorsunuz ?

Hanımefendi:Zira ben buralardan gideceğim yakın bir vakitte.

Ben:Ne demek nasıl gideceksin nereye gideceksin sen ama hayır ...

Hanımefendi:Durun bir dakika ne söylediğinizi anlayamıyorum.Evet gideceğim buralar bana göre yerler değil.Hem giderken ailemi de alırım.Burası beni boğuyor.

Sonra ne mi oldu ? Gerçekten de merak ediyor musunuz ? Hanımefendi ah hanımefendi ...