Hanımefendi

İlk Defa

      Ailemin tavrı ve onunla daha  konuşamamış olmam bende gergin bir ruh halinin olmasına sebebiyet veriyordu.Çevremdeki insanlar bana normal bir soru sorsa dahi ben sinirli bir şekilde onları tersliyordum.Bundan ötürü çevremde ailemden başka kimse kalmadı.Zaten ailem de oğulları olduğum için mecburiyetten benle konuşuyordu.En azından ben öyle düşünüyordum.Derken hayatımın en güzel günlerini sıralasam ilk beşe kesin girer diyeceğim bir gün yaşadım.Onunla ilk defa konuştuğum günü hala hatrımdan silemem.Size o günü anlatmak isterim.
       Ocak ayının 16. günüydü.Bizim buralar yazın bile soğuk olur.Düşünün bir de kış ayındayız.Havada tabiri caizse insanın sadece kanını değil her bir vücut hücresini dondurmaya yetecek kadar soğuk var.O gün otobüse onun bineceği durakta binmek için erkenden uyanıp yollara düşmüştüm.Onun bineceği durağa otobüs 15 dakikada götürüyordu.Ben aynı durakta onunla otobüsün gelmesini beklemek istediğim için 2 saat boyunca o soğukta onun beklediği durağa gittim.Üşüdüğümü yazıya bu kadar kolay  dökmemin sebebi hiçbir kelimenin ne kadar üşüdüğümü anlatmaya yeterli olmaması.Bu 2 saatlik yolculuğun sonucunda onun otobüsü beklediği durağa ulaştım ve onu beklemeye koyuldum.Ben oturduktan birkaç dakika sonra o geldi.Üzerinde mor renkli kalın bir mont   vardı.Yürüyerek bana doğru geldiği sırada pantolonumun cebinden ayna çıkartıp ona çaktırmadan yüzümde herhangi bir çapak ve dişlerimde de yemek kırığı olup olmadığına baktım.Zira böyle önemli bir anda kötü halde gözükmek istemezdim.Sonra o geldi.O anda sadece yanımdaki yerin boş olduğunu büyük bir sevinç ve heyecanla fark ettim.Tesadüf müydü bu durum bir anlam veremedim.O tüm mütevaziliğile yanıma kadar geldi ve bana doğru seslenerek :
-Beyfendi yanınıza oturması için birine söz vermediyseniz ben oturabilir miyim ?
Bana beyfendi demişti.En son kimin bana beyfendj dediğini hatırlamıyorum.Aylardır bu anın gelmesini bekliyordum.Sesimin titrememesi için derin bir nefes alıp :
-Tabii ki.Çok memnun olurum.
Ne kadar da aptaldım.Çok memnun olurum da ne demekti.İçimdeki hissi neden söyleyivermiştim.Kesin bu söylediğimi çok garip karşıladı.Belki de beni kadın düşkünü birisi olarak düşünmüştü.Kulaklarım kıpkırmızı olmuştu.Ellerim zangır zangir titriyor, ağlamamak için dişlerimi sıkıyordum.Sonra aradan biraz zaman geçti.Hanımefendi :
-Beyfendi otobüs beklemez.Hadi acele edin.
Bu ne kadar tatlı bir sesti.Sanki başka bir dünyadan gelmiş bir sesti.Bu demesi üzerine hiçbir şey diyemedim.Sadece otobüse vücudumu sürükleyip kartımı okuttum.

     Bugün o anı düşündüğümde hala utanıyorum.Ama bu durum onunla konuştuğum gerçeğini değiştirmiyor.