merhaba, bu kurgu bir sonu hakettiğinden tekrar yayıma koyuyorum. gözümün önünde olsun ki finalini geciktirmeden yazayım. dua edinde havalar soğusun yağmur falan yağsın hala yaz var burda :"(
❀ ✿❀ ✿
"uyudu mu?"
karısı onayladı.
"ilacını içirip uyuttum ama ateşi hala düşmedi."
pijamalarını çoktan giymiş fakat hasta olduğu için sürekli uyanıp ağlayan bebeği yüzünden bir türlü uykusuna kavuşamamıştı genç anne.
adam hafta boyunca uyku düzeni bozulan eşini izledi bir süre. ayakta ileri geri dolanıyor bir türlü yatağa geçemiyordu. çünkü geçerse ikisi de yorgunluktan uyuyakalır bebeklerini unuturlardı.
adam yorganı kaldırıp ayaklandı.
"yarın tatil, sen uyu bugün ben ilgilenirim."
karısının kollarından tutup yatağa uzattı, yanağına derin bir öpücük kondurup kokusunu soludu.
eşi onun dalgalı saçlarında parmaklarını gezdirirken "emin misin?" diye sordu.
"evet, hem zaten birkaç evrak işi vardı onları hallederim."
adam dizüstü bilgisayarını alıp geri yatağına, yerine geçti. sırtını yatağın başlığına dayayıp işini hallederken kendisini izleyerek uykuya dalan karısına bakıp gülümsedi.
❀ ✿❀ ✿
genzini yakan bu koku da neydi?
uyanmalıyım, diye düşündü.
kendisini kaldırmaya çalıştı, düşünüyor fakat harekete geçemiyordu.
boğuluyor gibi hissederken derin bir öksürük kriziyle kendine geldi. bilgisayar ekranında işi yarım kalmış bir şekilde kendisine bakıyordu.
uyuyakalmıştı.
saat kaçtı?
bebekleri uyanmış mıydı?
en önemlisi bu koku neydi? bu burun yakıcı koku ve ağır hava da nereden çıkmıştı?
duyduğu çıtırtı seslerinin arasında bebeğinin ağlama sesini işittiğinde beynine dank etti.
YANGIN!
evimiz yanıyor!
eşine dönüp uyandırmaya çalıştı.
"Haeun, uyan! uyan evimiz yanıyor!"
"sevgilim, uyan nolur!"
kadını sarsıyordu fakat uzun zamandır hasta bebeği yüzünden uyuyamayan kadın şimdi derin bir uykuya dalmış üstüne de evin içine yayılan duman çoktan bünyesine temas etmişti.
adam çok çabaladı uyanması için. ardından kendini toparladı. ilk önce bebeğini buradan kurtarıp peşine karısını da buradan çıkarmayı düşündü. koşarak karşıdaki küçük odaya vardı. dumanlar içinde kötü şeyler olduğunu hissedip ağlayan bebeğini battaniyesine sararak kucakladı. gecekondu mahallesindeki küçük evlerinin salonunun önünden geçerken sobanın etrafının alev alev olduğunu gördü. bebeğini iyice kollarının arasına hapsedip kilitli kapıyı açarak yalın ayak sokağa fırladı.
yavrusunu evin arka tarafında kendisi dönene kadar serserilerin ya da sokak köpeklerinin ulaşamayacağı bir duvarın üstüne koyup koşa koşa ön tarafa döndü. kapıdan girmeden koridora taşmış alevleri görünce ne yapacağını şaşırdı. alevler çoktan evin tamamını sarmıştı.
yine de tereddüt bile etmeden alevlerin içine daldı. hayat arkadaşını, sevgilisini, bebeğinin annesini kurtarmak için.
o, bir baba ve bir eş olarak çok cesaretliydi. fakat gecekondunun çatısından başına düşüp kendisini kapı girişinde bayıltan kiriş parçası minik yavrusunun annesiz kalmasına sebep oldu.
adam karısını kurtaramadı.
ertesi gün acı olay sabah haberlerinde şöyle geçti:
seoul'un gwangjin-gu bölgesindeki bir gecekonduda çıkan yangında 1 kişi öldü, 1 kişi yaralandı.
çevredekilerin haber vermesi üzerine olay yerine itfaiye ve polis ekipleri sevk edildi.
sobanın neden olduğu öne sürülen yangında Kim Ha Eun hayatını kaybederken, eşi Kim Seok Jin ise yaralandı.
komşuların yardımıyla evden çıkarılan Kim Seok Jin, ambulansla hastaneye kaldırıldı.
polis ekipleri, yangınla ilgili soruşturma başlattı.
❀ ✿
öhöm, bu kurgu için heyecanlıyım umarım zevkle okursunuz çileklerim🍓
sizce nasıl bir hikaye sizleri bekliyor?
düşüncelerinizi merak ediyorum, onlar benim ilham kaynağım. flicker'i ve namjin'imizi bolca destekleyin emi!💙
bu arada bölüm isimleri sizinle paylaşmak istediğim şarkılardan oluşuyor, umarım seversiniz
şimdilik hoşça kalın,
ŞİMDİ OKUDUĞUN
flicker 孤 | namjin
Fanfiction⎾tamamlandı⏌ bir yangın sonrası kimsesiz kalan bir bebek, hafızasını kaybeden bir adam ve, her gece bu kalabalık dünyada ne denli yalnız oluşuna ağlayan Kim Namjoon