10.30 am.
จองกุกขึ้นมายังห้องของตัวเองหลังจากบ่อยให้คนน้องได้นอนอยู่นาน
แอ๊ด~
เปิดประตูออกอย่างเบาๆก่อนจะเห็นร่างตะมุตะมินอนหันหลังให้ก็เข้าใจว่าน้องคงหลับอยู่จึงย่างกายเข้าไปหา
"หลับจริงๆแฮะ"
จองกุกย่อตัวลงให้เสมอกับใบหน้าของคนน้อง
"🙂"
ใบหน้าจิ้มลิ้มที่หลับไม่รู้เรื่องในยามนี้ทำให้จองกุกยิ้มออกมา
ริมฝีปากอิ่มที่เผยอออกเล็กน้อยกับเสียงกรนเบาๆน่ารักไม่หยอกเลยที่เดียวสำหรับจองกุก
"เอาจริงๆมึงก็น่ารักอยู่หรอกนะ"
" "
"ถ้าทำตัวไม่กวนตีนกูมึงจะน่ารักขึ้นหลายเท่าเลยนะรู้ตัวป้ะ"
จองกุกยิ้มออกมาอย่างปิดไม่มิดทั้งแอบสำรวจใบหน้าของคนน้องอยู่นานก่อนจะ..
..จุ๊บ
แอบขโมยจุ๊บปากแดงๆที่ชอบเถียงกับเขาบ่อยๆ
"ตื่นมาคงจะหิว เดี๋ยวจะทำข้าวต้มให้ละกัน"
ลงขึ้นเตรียมจะออกจากห้องแต่ก็หยุดที่หน้าประตูก่อนจะหันหลังมามองคนบนเตียงอีกรอบ
"🙂"
..
.
.
.
.
.
.
.
พรึ่บ!!
จีมินเด้งตัวลุกนั่งหลังจากจองกุกเดินออกไปไม่นาน
นิ้วป้อมๆยกขึ้นมาลูบริมฝีปากตัวเอง
ไอ้พี่จองกุกบ้า..
แอบก่นด่าในใจแต่ก็เผลอยิ้มออกมาอย่างลืมตัวก่อนจะล้มตัวนอน
"มาทำแบบนี้กับจีมินได้ไง จีมินเป็นลูกมีพ่อมีแม่นะ"
พล่ามเสร็จก็หลับตาแต่ปากยังยิ้มไม่หุบ
BẠN ĐANG ĐỌC
(Kookmin) พี่กุกทาสน้องจีมิน
Fanfiction"ทำไมพี่กุกพูดไม่เพราะเลยอ่ะ" "กูพูดไม่เพราะแล้วจะทำไม" "แม่ไม่สอนหรือไง" "ย๊า!! ไอ้เด็กนี่ อย่าลามปามแม่กู สมัยเนี้ยใครๆเขาก็พูดกันมึงกูเนี่ย" "..." "ทำไม มองหน้ากูทำไม" "..." "ยัง ยัง ยังมองไม่ละ..." "กรี๊ดดดดดดดดดดดดด"