คำหยาบเยอะมาก
โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
"อ่า อิ่มจังเลย"
จีมินพิงพนักเก้าอี้แล้วเอามือลูบท้องตัวเองที่ป่องออกมาเล็กน้อยจากการกินไม่หยุด
"กูก็เหมือนกัน เอิ๊กกกก~"
จองกุกคำรามออกมาเสียงดังจนโต๊ะผู้หญิงสองคนที่อยู่ข้างๆหันมามอง ก่อนจะหันกลับไปซุบซิบและหัวเราะออกมา
"น่าเกลียด ทำไปได้ ให้เกียติร้านเค้าหน่อย นี่ร้านอาหารนะ ไม่ใช่ที่บ้านถึงจะได้ทำอะไรก็ได้ตามใจคิด"
"นี่มึงพูดกับกูเหรอ?"
"ก็ใช่ไง นั่งอยู่กันสองคนจะให้คุยกับใครล่ะ!"
"จะพูดอะไรก็ระวังปากมึงด้วย ถ้าไม่ใช่กูมึงคงได้เจ็บตัวแน่"
"ก็รู้ว่าเป็นพี่กุกไง จีมินถึงพูดอ่ะ ถ้าเป็นพี่ยูคยอมก็จะไม่พูดแบบนี้"
จองกุกมองจีมินด้วยความนิ่งเฉยก่อนจะเรียกพนักงานให้เช็คบิลและเดินออกไปจากร้านทันทีก่อนที่จีมินจะตามออกไป
"โอ้ย! พี่กุกรอจีมินด้วยสิ ขายาวจริงๆเลยนะ!"
จองกุกหยุดเดินก่อนจะหันกลับไปมองด้ยหลัง
จีมินที่เพิ่งกินอิ่มกึ่งวิ่งกึ่งเดิน มันเป็นภาพน่ารักไม่น้อยสำหรับจองกุก
อยากจะยิ้มให้คนตัวเล็กเห็นแต่ต้องวางมาดขึม
เพราะตอนนี้ยังเคืองคนตัวเล็กที่พูดชื่อเพื่อนเก่าออกมาอีก
"อะไรอ่ะ เป็นอะไรอีก? โอ้ยเหนื่อย"
"มึงบอกกับกูเองว่ามึงจะไม่พูดถึงมันอีก"
"ก็มันลืมนี่น่า"
"เออ!!"
จองกุกเดือดและเดินหนีจีมินไปอย่างรวดเร็ว
HOME.
จองกุกถึงบ้านก่อนจีมิน เพราะเขาหนีมาและปล่อยจีมินไว้ที่นั่น
VOUS LISEZ
(Kookmin) พี่กุกทาสน้องจีมิน
Fanfiction"ทำไมพี่กุกพูดไม่เพราะเลยอ่ะ" "กูพูดไม่เพราะแล้วจะทำไม" "แม่ไม่สอนหรือไง" "ย๊า!! ไอ้เด็กนี่ อย่าลามปามแม่กู สมัยเนี้ยใครๆเขาก็พูดกันมึงกูเนี่ย" "..." "ทำไม มองหน้ากูทำไม" "..." "ยัง ยัง ยังมองไม่ละ..." "กรี๊ดดดดดดดดดดดดด"
