ARKADAŞK

3. bölüm

Mesaj doruktandı 10 dakika yerimde zıplamamla cevap vermediğimi farkettim attığı mesaja bakınca suratım asılmıştı ve mesajda okul kaçta başlıyor yazıyordu bende 9 00 dedim ve saol dedi sustu yine hayata küsmüş tüm ben ne ara seni bu kadar sevdim ki aşk neydiki ben aşkı beni hep üzen bir kelime olarak mı hatırlayacağım ha diye düşünüyordum alarmı kurup yattım sabah uyandığımda alarmıma küfür ediyordum çünkü ablamı uyandırıyordu 2 ablam var 1 tanesi üniversiteye gidiyor diğeri ise engelli hastalığının adını bilmiyorum ama ne konuşabiliyor ne yürüye biliyor aramızda 3 yaş var belki çok yakın arkadaş olurduk onunla ama olamadık doktorun hatasıymış ya da olacağı varmış. Aslında alarma küfür etme sebebim ablamın sara hastası da olmasıydı anı seslere renklere ya da başka şeylere nöbet geçiriyordu. Hemen alarmı kapatıp salona geçtim ve giyindim herkez uyuyordu saçımı üsten toplayıp alttan saldım ve dışarda buse yi bekledim geldiği gibi okula yürümüştük eve yakındı okulum.

Sonunda okula vardık derin bir nefes alıp içeri girdim ve 3 ay göremediğim o yüze baktım ışık saçıyordu boncuk gözleriyle efeyle konuşurken ben de ona hayran hayran bakıyordum Ece merhaba diyene dek ayça ve su eski arkadaşlarımdandı ve onlarla da selamlaşıp oturdum. Doruk naber dedi bende cevap vermeyi unutup sadece konuşurken haraket eden dudak kıvrımlarına bakıyordum buse arkadan cimcik attı ve bu ahg sesiyle iyi dememi sagladı doruk sapık bir çocuktu ve yandan gülümsedi.

..........

Okul çıkışı doruğun bindiği münübüse koşuyordum buse bir garipti benimle çok konuşmuyordu ben ise doruğa yetişme peşindeydim ve yetiştim yanına gittim ve yanımdan uzaklaştı ben yüzsüz gibi yanına sokuluyordum münübüs fren yapınca üstüne düşme numarası falan indim ve umutsuca eve yürüdüm. Ben üzülünce yemek yiyen bir kızdım gömüldüm yemeğe ve o zamanlar Kore dizisi izliyordum sasy go go yu acıp izledim
..............
1 hafta 2 hafta 5 hafta geçti buseyle arama soğukluk girdi ECE lerle konuşuyordum ama kimse bana güvenmiyordu bende eve gidip hergün ağlıyordum nedenini bilmiyorum ama insanların bana yakın olmasını istemiyorum sanki en küçük kelimem onları yakıyor üzüyor ve canlarını yakıyor ben hep mutlu ederim hatta herkez bu özelliğimi sever ama içim karanlık soğuk ve yanlızdır ben bunu yansıtmam insanlar üzülmesin diye... 
Zaman ne kadar çabuk geçiyor ben gitgide bağlanıyorum olmayacağını bile bile aşk kelimesi ne bilmezken. Eceyi bize çağırmıştım sonuçta 6 senem o benim küçükken benim annem ve onun babası aynı doktora peş peşe ameliyat olmuşlar ve Ece'nin halaları annemle tanışmıs kader bu biz çocukluk arkadaşıyız.  Ne kadar güvenini kaybetsem ve canını yaksam da o beni seviyor nasıl bir kalbi var onun eminim onu çok üzdüm.  Bize geldi ve yemek tıkınırken aşk konusu açıldı evde annem vardı ve Ece agızından kaçırdı işime gelmişti annem ın tepkisini merak ediyordum annem anında bana baktı ve geçici bidaha duy miyim dedi yüzüm düştü arkama beni sıvazlayan Ece'nin kolları ısıtmıştı içimi.  Buse konusunda iyidik ne olmuştu ki sanırım fazla kıskanc sadece onun olmamı istiyor ama ne yapmalıyım bilmiyorum tek bildiğim şey doruğu karşılıksız çok sevmemdi ona ne kadar bağlansam o benden o kadar kaçıyordu.

Asıl olaylar şimdi başlıyor acaba devamı nasıl olacak 😘😇