Baş Belası İkizler!!

BBİ-2

Evet arkadaşlar öncelikle merhaba!
Bu kitabı okurken kendinizi kitabın içindeki herhangi bir karakter olarak düşünmemiz istiyorum. Bir yanlışım olursa lütfen kusura bakmayın ve lütfen beni ve _nesli06 kullanıcısını takip edin sizi seviyoruz. Eğer bir öneriniz varsa bize bildirin. Önerinizi dikkate alırız.İyi okumalaaarr....

************

---- Nesli'den-----

Gerçekten Rüveyda böyle şeyleri yapmayı sevmezdi. Elindeki yazılı olan numarayı görünce şok olmuştum.

- Knk sen lavaboya gittikten sonra yanıma Eren geldi. Benden telefon numaramı aldı ve kendi numarasını verdi. Daha sonra da gitti dedi Rüveyda.

-----Rüveyda'dan-----

Nesli:

- Knk sen kendi numaranı vermeyecektin. Ama olsun sonuçta o da kendi numarasını vermiş. Sen üzülme knk.

Ben üzülmüyordum fakat tanımadığım birine numaramı vermek bir hoş ediyordu beni. Neyse Nesli'yi eve bıraktım. Ve ondan sonra annemin bana " Nesli'yle bizim evde kalın tabii ki annesi izin veriyorsa. Sen evde yalnız durma." dediğini unutmuştum. Ondan sonra Nesli'yi almaya evine gitmeden önce onu aramak istemiştim. Fakat şarjı bitmişti. Ben de evine gidip onu almaya karar verdim. Arabayı arkaya doğru Nesli gile gitmek için döndürdükten sonra önüme siyah bir jip araba durdu. Yolumu kesmişti. Ben de inip durumu anlayım dedim. Arabamdan indikten sonra arabadan Eren inmişti. Arabada oturmaktan sıkılacağını düşünen Mert' te onun peşini bırakmıyordu. O sırada Eren önüme gelmiş yavaş yavaş bana doğru yaklaşıyordu. öyle yaklaşmıştı ki burnundan soluduğu nefesi yüzümden hissedebiliyordum. Mert te yanına gelmişti. Eren çaktırmadan elimdeki telefonu çekti ve kolunu havaya kaldırdı telefonla birlikte. Benim boyumun yetişmediğini biliyordu bu yüzden kolunu biraz indirdi ve bu sefer telefonu arkasına doğru götürdü. Galiba beni kendine yakınlaştırma çabasındaydı. Fakat bunu başaramadı çünkü ben yemezdim.

- Ver yaa şu telefonumu.
- Hayır vermem. Al Mert cebine koy ve sakın Nesli'nin evinin adresini söyleyene kadar da verme tamam mı?
Dedi Eren. Mert te Tamam dedikten sonra Mert bana doğru yakınlaşmaya başladı. Ben de ondan uzaklaşmaya. Sonunda ben arabaya oturacak hale gelmiştim. Bir yandan " Ver ya şu telefonumu!!" diyor bir yandan da arabanın üstüne yatacak gibi oluyordum. Eren sanki biraz Mert'in bu durumuna kızmıştı. Ve sinirli bir şekilde:

- Mert tamam. Çok yakınlaşma. dedi.

Ben de daha bir yandan telefonumu istiyordum. Ama bir gelişme yoktu. Ağzımdan Nesli'nin ev adresini alacaktı.

- Neden istiyorsun evin adresini? Amacın ne? dedim korkulu bir ifade ile...

- Merak etme zarar verecek değilim. Ben kimseye zarar verecek bir durum yapmam. Sadece önemli.

Sonunda evin adresini söylemek zorunda kalmıştım. Evine gittiğimizde kapıyı çaldıktan sonra bir ses çıkmadı. Tekrar çaldım. Ve tekrar.

- Galiba evde yok. Sen bu evde olduğuna emin misin? dedi Mert.

- Eminim bir sıkıntı çıkmış olmalı. Yoksa benim arabanın sesinden anlar, ben kapıya vurmadan açardı. Gece vakti bile olsa bunu yapardı. Kesin bir şey oldu. Dedim ben telaşlı telaşlı.