Baş Belası İkizler!!

BBİ-8

  Arkadaşlar lütfen ve lütfen yorum yapın. Sizin yorumlarınıza ihtiyacımız var. İyi okumalaaaaaaarrrr!!   :-*

*******

------ Nesli'den------

   Rüveyda ve Eren yukarı çıktıklarında Mert hemen salonun kapısını kilitlemişti. O zaman ne olduğunu anlayamamıştım. Mert tam kapıyı kilitlerken Rüveydaaa diye bağırıyordum. Fakat Rüveyda istese de bana bakamıyordu. Çünkü Eren onun kolundan götürmüştü bile.

- Ya kapıyı açsana Meeerrtt. Neden kilitledin??

- Bilmem. Belki kimse gelmesin diyedir. Ne dersin??
     Bunu derken bir yandan da bana doğru yavaş yavaş yaklaşıyordu. Ben de ondan uzaklaşmaya. Koltuktaydım, gidemiyordum. Ama ellerim sayesinde az da olsa uzaklaşıyordum.

- Hayır aç şu kapıyı. Ben sevmem böyle şeyleri biliyorsan eğer.

- Hayır bilmiyorum. Daha doğrusu bilmemezlikten geliyorum.

- Allah Allah.
      Ona sinirlenmiştim. Onun bana yaklaşmasını engellemem lazımdı. Ben de aklıma gelen ilk şeyi uyguladım

- Ben susaştım bana su getir.

- İyi peki getiriyom. Bekle o zaman.
      Yine yırtmıştım. Bana suyu getirdikten sonra suyu yavaş yavaş içmeye başladım.

- E hadi iç artık şu suyu. Eşeğin sudan gelmesini mı bekliyosun.

- ........

   Ben de cevap vermemiştim. Sadece omuzlarını kaldırıp indirmiştim banane gibisinden.

------ Rüveyda'dan----

   Galiba ben Eren'i sevmeye başlamıştım. Onun bu dedikleri beni derinden etkilemişti. Aslında haklıydı. Sevmek seçmekle olmuyordu ki. Bir anlık bilmeden oluyordu sevgi. İşte bu konu tam da buraya değiyordu. Elimden tutup, çektiği gibi aşağıya salona götürdü. Elimi biraz sıktığı için acıtıyordu. Fakat onca sevgiye yeterdi bence. Evet evet ben artık onu seviyordum. İlk ve son sevdiceğimdi o benim. İlk ve son aşkımdı. Elimi bırakmadığını ve de asla bırakmayacağını biliyordum. Çok kanıt göstermişti bana artık. İnandırmıştı beni kendini sevmem gerektiğini. Gerçekten de inandırmıştı.

    Salona geldiğimizde Nesli elinde bardak vardı ve su içiyordu. Yanıbaşında bekleyen Mert vardı. Sonra Nesli bizi görmüş olacak ki elindeki bardak yere düştü. Mert 'ne oldu' gibisinden ona baktıktan sonra bize baktığını anlamıştı. Mert'de en az Nesli gibi şaşırmıştı. Sonra ' noluyo lan? ' diye ses gelmişti ondan. Gerçekten de çok şaşırmıştı. Nesli yüzünü yavaş yavaş kızgın bir ifadeye getirdikten sonra:

- Mert beni odama götür. Rüveyda'yla baş başa kalmak istiyorum orada.

- Tamam.
      Dedikten sonra hala şaşkınlıkla bize bakıyordu. Eren in ise hiç sesi çıkmıyordu. Ben Nesli'ye bakarken Eren ise benden gözünü hiç ayırmıyordu. Hatta gülerek bakıyordu bana. Sonra Mert Nesli'yi kucağına alıp odasına götürdü. Ben de Eren benim kolumu bıraktıktan sonra Nesli ve Mert'in peşinden gittim. Mert Nesli'yi yatağa koydu ve hızlıca kapıyı örtüp çıktı. Galiba Eren'den formül alacaktı. Ama bunun formülü bence sevgiydi.