Best Friends |RemekXKuba|

~5~

Graliśmy już długo i byliśmy obaj ostro wstawieni. Tylko Ula jeszcze wiedziała co się dzieje,  ale Kuba już totalnie odpłynął.

-Kuba, może wrócimy już do domu co?- powiedziałem patrząc na przyjaciela.

-Nee, zabawa dopero się zafyna!-wyjąkał nie wyraźnie.

-Nie idźcie jeszcze! Proszę!- powiedziała błagalnie Ulka.

-No dobra... Ale tylko chwilę- powiedziałem nie zadowolony, że nie udało mi się wyjść z Kubą do domu. Była kolej Uli na kręcenie butelką. Wypadło na Kubę... Zaczynam się o niego bać.

-Dobrze, więc Kuba... Może...Wypij duszkiem whisky!-powiedziała dziewczyna, a we mnie coś pękło.

-Nie! On nie może tego zrobić  i tak jest już wstawiony!-krzyknąłem oburzony, a ludzie, którzy grali z nami zaczęli buczeć z niezadowolenia.

-Boże gościu ogar, da rade. - powiedział jakiś gościu co mnie jeszcze bardziej wkurwiło.

-Nie wtrącaj się!- krzyknąłem, a po chwili stanowczo dodałem - Kuba zbieraj się idziemy.

-Nigdie ne ydę.  Ja chcem zostać z Ulą i  jeszce się trochę pobewić!- powiedział zdesperowany Kuba, a ja się załamałem.

-Dobra... W takim razie jak coś by się działo to dzwoń- powiedziałem i dałem jeszcze numer Uli, bo wiedziałem,  że Kuba sam nie zadzwoni. Wyszedłem z klubu i skierowałem się w stronę domu. 

Na ulicach nie było nikogo tylko ja i latarnie, które emanowały jasnym światłem. Zimny wiatr uderzał w moją skórę. 

Gdy byłem już w domu cholernie chciałem wiedzieć co dzieje się z Kubą. Bałem się, że może coś sobie zrobić. Miałem nadzieję, że zaraz zadzwoni, a w urządzeniu usłyszę jego głęboki, uwodzicielski  głos... ZARAZ STOP! O czym ja myślę? Przecież jest moim przyjacielem, ja go nie kocham...Znaczy kocham, ale jak brata. Nigdy nie pomyślałem nawet, że mógłbym myśleć o nim inaczej... Jest przystojny, dobrze zbudowany, zabawny i bardzo pomocny, ale... Co jeśli on mi się podoba? Nie...to na pewno przez te procenty...Zaśmiałem się bezgłośnie choć wcale nie było mi do śmiechu. Odczułem zmęczenie, ale nie byłem w stanie tak po prostu położyć się spać. Nie mogłem.

Siedziałem w bezruchu już jakieś 30 minut. Wpatrywałem się bez celu w ścianę, która nagle wydała się taka ciekawa. Nagle zadzwonił telefon. Rzuciłem się do stołu, na którym leżał sprzęt i odebrałem od razu nie zwracając uwagi na numer.

Chciałem żeby był to Kuba.

-Halo?-powiedziałem zdenerwowany.

-Remek, to ja, Ula... Przyjedź po Kubę... Robi się niebezpiecznie.-powiedziała wystraszona dziewczyna.

- Już jadę. Błagam pilnuj go. -powiedziałem i szybko zabrałem kluczki od garażu. Wyprowadziłem mój motor. Gdy na niego wsiadłem nie liczył się ani alkohol, który krążył teraz w moich żyłach ani ograniczenia prędkości. Ważne było tylko to żeby szybko go zobaczyć. 

Podjechałem pod Imp'Uls. Wszedłem szybko do środka omijając długą kolejkę i napakowanego ochroniarza. Szybkim krokiem przemierzałem klub.  wzrokiem szukałem jego kruczoczarnej czupryny. 

Zbliżałem się do miejsca, w którym zostawiłem go grającego w butelkę. Moje serce się uśmiechnęło kiedy zobaczyłem go na jednej z kanap, ale szybko zorientowałem się coś nie tak. Stanąłem w pół kroku, oddech mi się zatrzymał. Kuba zalany w trzy dupy całował się z jakąś dziewczyną.

Nie wiem dlaczego, ale poczułem potrzebę,  że muszę tak zrobić; podbiegłem do nich i odepchnąłem dziewczynę. Ta spojrzała na mnie wzburzona, zignorowałem ją i tylko usiadłem na kolanach Kuby.

Spojrzałem mu głęboko w jego zielone, lekko nieobecne oczy i przywarłem do jego ust moimi. Chłopak na początku był zdezorientowany, ale potem oddał pocałunek. Słyszałem pogwizdy i klaskanie pozostałych ludzi z klubu.

Gdy oderwałem się od Kuby powiedziałem błagalnym tonem,  żeby wracać. On tylko przytaknął głową i wspólnie wróciliśmy do domu... Ale zastanawia mnie jedno... Dlaczego tak zrobiłem, dlaczego go pocałowałem?

Wiem tylko, że to będzie nie zapomniane wspomnienie...