Marvel Vs DC

《14》

Sarıldı. Bütün gücüyle sanki sadece bu an için yasıyormuşuz gibi sarıldı. Geri çekilip dolu, kızarmış kahverengi gözleriyle bana bakıp tekrar sarıldı. Bense onu gördüğümde ve burada bu zamanda olduğuma hala inanamayan bir baldaydım. Onunla birlikte olabilirdim, ona verdiğim bütün sözleri tutabilirdim. Savaşmadan sadece onu severek yaşayabilirdim. Sadece ona sarılmam yeterliydi bunun için.

Geri çekilip ona gülümsediğimde "Hiç değişmemişsin " diye fısıldadı gülerek. Yanılıyordu, değişmiştim. Onu son görüşümden bu yana o kadar değişmiştim ki... Bir anda 70 yıl sonraya uyanmıştım mesela. Dünyayı kurtaran çatlak kişilerle dolu bir takımın üyesi olmuştum. Howard Stark'tan bile daha zeki, mükemmel bir adamla tanışmış, onunla her karşılaşmamda onunla kavga etmiş ve ona aşık olmuştum. Kimse benim değiştiğim kadar değişemezdi ama kafamı kurcalayan şey kimin ne kadar değiştiği değildi. Eğer ben buraya geldiysem Tony'de burada olabilirdi. Tek umudum buydu çünkü o olmadan eve dönmemin imkanı yoktu.

"Buraya nasıl geldim?" Meraklı ve sert ses tonum karşısında afallasa da o bir savaşçıydı, bir askerdi nasıl cevap vereceğini benden daha iyi biliyordu.

"Seni..." boğazını temizledi. "Seni sahilde bulmuşlar. Hastane yararların pek normal olmadığı için seni bize teslim etti."

"Ne kadar zamanıdır hastanedeydim?"

"Yaklaşık 2 gün. Bunca zamandır nerelerdeydin?"

"Gelecekte. Beni bulduklarında yalnız mıydım?"

"Ne demek gelecekte?" Arkamı dönüp Howard'la karşılaştığımda donup kaldım. Tony onu görmek ister miydi acaba? Böylesine canlı ve neşeliyken onu tekrar görebilme şansına ne derdi? Ikisinin ilişkisi hakkında pek bilgim yoktu ama aralarının iyi olmadığını, Tony'nin tavırlarıyla Howard'ın tavırlarının durmadan kavgaya yol açtığını biliyordum. Belki de bu yüzden Tony bu kadar yıkılmıştı. Onunla arasını düzeltemeden Howard... gitmişti.

"Ben... uzun bir süredir gelecekte yaşıyordum" ve senin oğluna aşıktım. " ve şimdi oraya geri dönmem gerek. Eğer şanslıysam buraya gelmeme sebep olan olayda yanımda olan kişi buradadır çünkü o olmadan dönebileceğimi sanmıyorum."

"Bu kişinin bir tür zamanda yolculuk yapabilen biri olduğunu mu söylüyorsun yani?"

"Hayır. O kişinin zamanda yolculuk yapabilecek kadar zeki olduğunu söylüyorum." Ellerini ceplerine sokmuş ve egoist ifadesi yüzünden hiç düşmeyen Howard tek kaşını kaldırdı.

"Benden daha zeki biri olmadığına göre sorun olduğunu sanmıyorum."

"Işte bu konuda çok fena yanılıyorsun."

**

Üstümü değiştirip aşağıya indiğim sırada bütün gözler bana döndü. Howard, Peggy ve SSR'ın tanımadığım bir ajanı. Peggy onun bize yardım edebileceğini söylemişti. Bir ayağı salat olduğundan yavaşça yanıma yaklaşıp elini uzattı.

"Daniel Sousa." Elini sıktım.

"Steve Rogers."

"Isminizi çok duydum Yüzbaşı."

"BAY STARK!!"

Hepimiz koşarak gelen adama baktık. Peggy gülümsedi. Howard gözlerini devirdi. Daniel tek kaşını kaldırdı." Jarvis?" Jarvis? Şaşkınlıkla adama baktım.

"Bay Stark hesaplarınızdan büyük miktarda bir para alınmış."

"Jarvis komik değil. Benim paramı kimsenin alamayacağını herkes bilir." Peggy gözlerini devirdi.

"Güzel kadınlar dışında." Kocaman sırıttım.

"Veya bütün hesaplarını ve evlerini bilen Tony dışında."

**

Harley elimden çekip beni yataktan kaldırdı. Düşünmek için vaktim yoktu. Harley mavi gözleri endişeyle dolmuş bir şekilde kolumdan çekerken "Diğer... Dünyadan olduklarını nereden biliyorsun? Ve kötü olduklarını?"

"Buraya diğer dünyadan gelmiş herkesi tespit etmek için bir yapay zeka yapmıştım. Onlar bizden farklı şekilde titreşiyorlar bu yüzden pek de zor olmadı." Ona şaşkın şaşkın baktığımı fark edince ekledi. "Ne? Kafası çalışan bir tek sen ve Tony değilsiniz." Kapıyı açtı ve koridorda koşmaya başladık.