Harry Potter stuff ✔

George Weasley × reader

Aanvraag van die_ene_fangirl. De promps zijn dik gedrukt.
Btw, ik ben een Hufflepuff!😊

Als er staat Y/N vul je je naam in en als er staat Y/L/N vul je je achternaam in.

"Hey, Y/N."
Draco Malfoy kwam naast je zitten en pakte een broodje van je bord. "Hoor jij niet aan de Slytherin tafel te zitten?" Vroeg met een grijns.
"Neh, hufflephuf is beter."

Je wist niet excact sinds wanneer en hoe jullie vrienden zijn geworden, maar het voelde alsof dat al eeuwen zo was. Misschien ben jij wel de enige waar Draco Malfoy aardig is.

Jullie zijn de beste vrienden en zijn echt close, maar verder dan vrienden zou het nooit komen. Dat weten jullie en bovendien zit jij met je hoofd bij heel iemand anders.

Een zekere George Weasley heeft jou hart een tijdje terug veroverd, maar dat wist Draco niet. Je was van je bezem gevallen en hij had je opgevangen. Vanaf het moment dat jullie ogen kruiste had je een klik gevoeld. En sinds toen kon je zijn rode haar, sproetjes en chocolade bruine ogen niet meer negeren.

George Weasley zat een jaar hoger, in zijn zevende jaar, en in Gryffindor. Hij maakte allemaal grappen uit met zijn tweelingbroer Fred en beste vriend Lee.

Je vond ze grappig en origineel, maar sinds Albus Dumbeldore de school had verlaten en Umbridge wel een muur met regels haf bedacht gebeurde er niet heel veel dingen meer. En ze moesten zich ook focusen op DA (Dumbeldores Army).

Dat was het tweede en laatste geheim dat je had voor Draco, dat je in de DA zat en dat zoiets uberhaupt bestond.

"Ik moet maar eens gaan," zei je tegen Draco en je stond op, maar hij hield je tegen.

"Waar moet je nu weer heen?" Vroeg jij nieuwsgierig.
"Waarom moet je dat telkens vragen?" Vroeg je verbaast, hij haalde zijn schouders op.

"Vraag het dan niet," zei je waarna je weg liep.
"Ah, je bent zo shattig als je boos kijkt!"schreeuwde hij je lachend na.

Toen je de room of Requirement binnen kwam waren daar al meerde mensen aangekomen, waaronder George.

Iedereen maakte een tweetal, maar jij was jammer genoeg laat van begrip en bleef alleen.

"Ik ga wel met, Y/L/N," hoorde je een stem zeggen, het was George. Je wist niet perse of je dit leuk vond of niet.

Een blosje verscheen op je gezicht toen hij kort met zijn hand langs die van jou kwam.

"Je kon ook gewoon zeggen dat ik je crush ben," fluisterde hij in je oor. Je begon luid te hoesten en keek hem verontwaardigt aan.

"Sorry? Herhaal dat eens."
"Je hoorde me best."

Je negeerde hem en probeerde een patrones tevoorschijn te halen, maar jammer genoeg kwam er niks meer dan een vonkje uit.

"Zal ik je helpen?' Vroeg George lief, je knikte.
"Oké, dan komt de hulp," zei het met een lach.

En toen drukte hij zijn lippen op te jouwe. Een aantal gillen waren te horen, eerst wou je je terug trekken. Wat als dit een grapje was? Maar toen kuste je hem terug, hij liet je los en vroeg: "is dat geen fijne herinnering?"

Het enige wat je zei was: "expecto patronus!"

En toen verscheen er een grote prachtige vos.