S'ONSUZUM

Başlangıç

İmkansız...İmkansız olmak zorunda mı herşey , imkansız bu kadar can yakmak zorunda mı mesela? İmkânsız olduğunu bile bile kalp imkânsız için yanıp tutuşmakta  neden bu kadar ısrarcı peki .Neden bu kadar yakın bu kadar uzak mesela imkânsız.

Gazel için de böyleydi işte hayat .İmkansızlık dolu .Yine de o gülümsemeyi başarıyordu .Suratına her zaman kondurduğu gülüşüyle ayağa kalkıp Ömer Asaf'ın odasına çıktı.Kapıyı çalma gereği bile duymadan odayı adımladı.

Ömer Asaf yine her zaman ki gibi camının önündeydi ve yüzü güneşe dönüktü, bunun en sevdiği şeylerden biri olduğunu biliyordu genç kız.Keşke güneşi yeniden görebilse diye geçirdi aklından .
Gazel onu her böyle gördüğünde olduğu gibi hayata yeniden lanetler savurdu .Odaya birinin girdiğini anlayan ve az çok kim olduğunu tahmin eden Ömer " Gazel sen misin?" deyip sopasıyla beraber Gazel'e döndü yüzünü. Gazel kendini hemen toparlayıp , boğazında olan yumruyu  göz ardı etti " başka birini mi beklerdiniz Ömer Asaf bey " diyerek Ömer'e daha da yaklaştı. Gazel'in çocukça çıkardığı sesin ardından sopasını öne doğru uzatarak ilerledi Ömer.
Gazel onun bu haline burukça bir tebessüm ederek bir çırpıda Ömer'le aralarında ki azıcık mesafeyi de kapatarak, "bizim beyimiz bugün ne yapmak isterlermiş bakalım "

Ömer görme engelliydi, doğuştan olmasa da sonradan geçirdiği bir kaza sonucu gözlerini kaybetmişti."Zeynep' in sesini duymak istiyorum sadece Küçüğüm"  dedi ama keşke demeseydi Gazel için .Gazel son ana kadar tuttuğu göz yaşlarına engel olamadı ve iki damla süzülüverdi yanaklarından. Ömer' in ne kadar göremediğini bilse de hemen gözlerini silip yüzüne o bilindik gülümseyişi yerleştirdi yeniden. Hayat onun için bu kadar acı doluydu her an evet .Ağlamanın da  gülmenin de tadını çıkaramaz bir vaziyetteydi Gazel.Sesinin çatal çıkmaması için derin bir iç çekiş ve içli bir yutkunuşun ardından " hmm peki beyefendi , Zeynep' in sesini duymak hariç başka ne istersiniz " Zeynep işi kolaydı çünkü Zeynep Gazel'in arkadaşlarından olduğu için her gün mutlaka görüşürlerdi." Aslında Küçüğüm Zeynep' e hediye almak istiyorum ama nasıl bişey olacağı konusunda çok kararsızım .Zamanın var mı , yardımcı olur musun? " Zaten tüm zamanını ona adamamış mıydı ki Gazel." Tabi ki beyefendi" dedi Gazel.Onun mutlu olması onun için herşeye değerdi ."Ama önce hediye işini halledelim sonra Zeynep gelir buraya olur mu" Bunu duyan Ömer hemen gülümsemişti tabi. Normalde dışardan beton kadar sert bir duruşu olsa da bir gülüşle pamukdan daha yumuşak hale gelen birisiydi.Gazel onun bu mutluluğuna ondan daha çok mutlu olarak " ben hediyeyi ayarlarım , sen biraz dinlen Zeynep gelene dek." Ömer her Zeynep adını duyduğunda gülümsediği gibi yine gülümsedi yumuşacık. Gazel cevap beklemeden Ömer'in koluna hafif bir dokunuşun ardından odadan çıktı .
Bu duruma karşı ne kadar dayanacağını bilmiyordu , daha ne kadar sabredip rol yapacağını kestiremiyordu.Kimsenin ağlayan gözlerini görmemesi için koşar adımlarla kendi odasına yani Ömer' in yan odasına girdi. Aynı evde yaşıyorlardı evet ama kardeş değillerdi. Ömer'i yıllar önce babası getirmişti bu eve .Amcasının oğlu olduğunu da o zaman öğrenmişti Gazel. Annesi babası, Ömer'in gözlerini kaybettiği kaza da hayata gözlerini ebeddiyen kapamışlardı.Ömer ilk geldiği günlerde kimseyi yanına yaklaştırmasa da Gazel onun o demirden duvarlarını yıkmış ve onu kendini  hapsettiği  karanlıktan çıkarmıştı. İşte ta o zamanlar kalbi çarpmıştı Ömer için.
Onu her görüşünde nefes almayı unutmuş ,kendinden geçmişti.Dile kolay tam 12 sene .Daha küçüklüktendi Gazel'deki bu duygular.İsim koyamazdı bir türlü , ne olduğunu bilmiyordu ki tüm bunların .Öğretmemişti kimse , görmemişti kimseyi kendi gibi. Annesi babası da öğretememişti çünkü daha Gazel bebekken onu bırakıp gitmişti annesi .Tabi bir de Gazelin ikizi olan Hazal' ı unutmamak lazım.İkisi de aynı kadere mahkum olmuştu bebeklikten bu yana. Hazal 'la Gazel ikizliklerine rağmen bir o kadar da zıttı birbirlerine.
Gazel yeri gelir kendi yaşından olgun olurdu yeri gelir beş yaşından beter .Tam zıttı olan Hazal' sa hep çocuk olurdu , hiç büyümemiş gibi.Bu annesizliğin getirdiği bir huydu ona .Kendince ört pas ediyordu duygularını şımarık bir çocuk gibi davranarak.Gazel' se zıtlıklarına yakışır vaziyetle içine kapanık oluyor yada insanlara yardım etmekle aklını dağıtıyordu .Zaten insanlara yardım merakı yüzünden bu kadar yakın olmuştu ya Ömer'e.İlk zamanlarda sadece o kırabilmişti Ömer' in inadını.Gazel bunları düşünürken odasında , Ömer'in ilk zamanları geldi aklına.Ömer kimseyle konuşmuyor , yemiyor ,içmiyordu.Babasının tuttuğu bakıcılar bile bir hafta da Ömer ' den ifla etmişti .Gazel onun bu haline öyle çok üzülüyordu ki 9 yaşında çocuk değil de sanki bir anne gibi.Ömer' i o küçük haliyle evden kaçmakla tehdit edince kazadan beri unuttuğu gülüşünü ona yeniden hatırlatmıştı Gazel.Biliyordu Gazel o küçük yaşına rağmen annesizliğin nasıl can yaktığını acı olsa da biliyordu.Üstelik Ömer hem annesini hem babasını hemde gözlerini kaybetmişti .Sabırla yaklaşmıştı Gazel Ömer' e karşı, elleriyle bile yemek yedirir olmuştu ona .Küçük ve çelimsiz parmaklarıyla beslemişti onu günlerce. Ömer de o zamanlar sadece Gazel için yıkmıştı demir duvarlarını .Onun ısrarlarına dayanamamıştı yüreği. Gazel'se git gide o küçük yasında bağlanmıştı ona , içindeki şeyin ne olduğunu bile bilmeden .
Ufacık kalbi bile o yaşta gümbür gümbür atıyordu onun için .Sonradan anladı Gazel , büyüdüğünde anladı. Ömere sevdalandığını , amca çocuğu olsalarda artık iş işten geçmişti Gazel için .
Gözlerinden akan yaşları elinin tersiyle silip , aklına gelen geçmişi kovdu çabucak genç kız.Ömer' in mutlu olması gerekti şuan .Kalbi ne kadar razı gelmese de Zeynep'i arayıp kısa bir görüşmeyle eve davet etti.'Evet sıra hediye işinde' diye geçirdi aklından genç kız telefonu cebine koyarken.
Takı dolabı gözüne takılınca hiç kullanmadığı takıları geldi aklına.Onlardan her hangi birini hediye paketi yapabilirdi .Biliyordu ki Zeynep bunu umursamayacak ,açmayacaktı bile. Ömer ,Zeynep' e karşı ne kadar olumlu yönde duygu besliyorsa Zeynep de  onun tam tersi yönünde düşünürdü Ömer hakkında ama belli etmezdi. Gazel için ve Ömer' e acıdığı için de iyi davranıyordu ona.Gazel ne kadar bu durumdan rahatsız olsa da Ömer' in Zeynep' in varlığını hissetmesiyle mutlu olduğunu biliyordu ve Gazel için bu en büyük nedendi .Bu şeylere tek katlanılır kılan Ömer' in mutlu oluşuydu.

Takıları biraz karıştırınca eline gelen su damlası gümüş kolyeyi hediye kutularından birine koydu genç kız. Doğru seçim olduğuna inanarak kendi kendine başını salladı hediyeye bakarak.
İki üniversite okuduğu için çoğu zaman yoğun olurdu Gazel .Okuduğu mimarlık ve psikoloji bölümü bazen ağır gelse de genç kız için ,disiplinli yapısı sayesinde üstesinden gelebiliyordu çoğunun. Mimarlığı babasının isteği üzerine okuyordu , aile şirketini Hazal ile beraber devam ettirecekleri için bu gerekliydi.Hazal da iç mimarlık okuyarak kendini hazırlıyordu şirket için.Psikoloji ise tamamen Gazel' in isteği olduğu için babası ses çıkarmıyordu mimarlık da okuduğu için .Mimarlık 3.sınıf öğrencisiydi , psikoloji de ise 2.senesine girmişti.Gazel hayatı planlı yaşardı , sorumluluklarını yerine getirerek eğlenmeyi de ihmal etmezdi. Küçük bir arkadaş grupları vardı Hazal'la,  liseden bu yana da hep aynı kişilerle arkadaşlardı zaten.Üniveriste de bu değişmemiş ve devam etmişti.Okulda ve okul dışında çoğu zaman beraber olurlardı. Kapının açılmasıyla genç kız aniden irkilerek kendine geldi, çoğu zaman olduğu gibi yine dalmıştı kendi kendine. Kapıdan gelenin kim olduğunu görünce oturduğu yerden hemen kalkarak Ömer' e yardım için koştu.
"Rahatsız etmiyorum demi Küçüğüm"
Gazel her zaman yaptığı gibi küçüğüm  lafına alınsa da Ömer 'e belli etmeden " olur mu öyle şey Ömer Asaf bey  hemde çok rahatsız ettin "deyip kah kaha atmamak için ağzını eliyle kapadı." Çıkayım o zaman ben " diye ciddiye alan Ömer' in bu haline daha fazla dayanamayıp gülmeye başladı genç kız."Saçmalama Ömer Asaf ne rahatsızlığı "farkında olmadan Ömer'e çok yaklaşmıştı genç kız.Bu yakınlaşmadan farkında olmayan Ömer'se merakla" Zeynep' e hediye işini ne yaptın Gazel , ben kendim isterdim onun için hediye seçmeyi ama malum ." Zeynep adını duyan genç kız Ömer' i yatağın üzerine oturtarak masanın üzerine bıraktığı hediye kutusunu aldı.Bir hediyeye bir de Ömer' e bakarak " işte burada sorun etme , ne zaman istersen yardımcı olurum. Su damlası bir kolye beğeneceğine eminim " o sırada hediyeyi eline tutuşturmuştu  Ömer'in .Ömer 'den uzaklaşarak pencerenin önüne geçti genç kız.Dışarıyı izlerken kalbi sıkışıyordu , sevdiği adamı başkası için böyle görmeye kalbi ne kadar dayanır kendi bile bilmiyordu.O sırada Ömer " su damlası demek , biliyor musun Gazel onu göremesem de sesi o kadar berrak ki eminim yüzü de çok güzeldir kalbi gibi.Sesindeki tını beni benden alıyor .Ancak bir su damlası yakışırdı zaten benim meleğime." Genç kız ne kadar kendine engel olmaya çalışsa da yapamadı ,bir hıçkırık boğazından kaçtı o lafı duyar duymaz .Oysa ne kadar isterdi bu lafı kendisi için söylenmesini Ömer' in ağzından bir defa olsun duyabilmeyi.

Engel olamıyordu içindeki yangına kor ateş olup eritiyordu sanki. Kızarmış gece kadar karanlık gözlerini silerek daha fazla dayanamadı " tamam Ömer ben üzerimi değiştircem .İzin verirsen " istemeden de olsa bağırmıştı  bu sıra da Ömer' e. Aniden yüksek çıkan sesine ne kadar kızsa da yüreği buruk olduğu için özür dileyemedi.Genç kız Ömer demişti Asaf' ı kullanmadan nadir olan bu anda .Çünkü bir tek Ömer Asaf'ı kullanan Gazel'di ,diğer herkes Ömer derdi Asaf 'ı kullanmadan. Gazel' se hep isminin ona öyle daha çok yakıştığını düşünürdü. Siniriyle tek başına demişti Ömer' i genç kız.
"Tabi çıkarım da bir sorun mu var neden ağlıyorsun Gazel ? "

Bağırmasına değil de neden ağladığına takılmıştı demek.Bir defa daha hatırladı Ömer' in ne kadar yufka yürekli olduğunu.Peki ne diyecekti ' sana aşığım yıllardır görmüyorsun beni mi. Şimdi gelip sevdiğin kızı anlatınca ne yapayım mı' diyecekti. Sustu. Sadece sustu genç kız.
"Gazel konuşsana neden ağlıyorsun " o sırada Ömer Gazel'e yaklaşmıştı. Hissediyordu küçüğünün kalbinin acıdığını , onun kendinin yaralarını sardığı gibi küçüğünün de yaralarını sarmak istiyordu Ömer. Gazel e daha da yaklaşarak " Gazel konuş benimle ne oldu , neden ağlıyorsun" dedi.Elini nereye koyduğunu bilmeden .
Genç kız içine attğı hıçkırıkları daha fazla tutamayarak Ömer'e sarılıp hıçkırıkla ağlamaya başladı ."Ömer ben ...ben"
" Evet sen Gazel söyle Küçüğüm ne oldu. Ağlama lütfen."Ömer' in boynuna gömdüğü yüzüne o anda acı bir gülümseme belirdi.Küçüğüm demişti yine , kardeşi gibi gördüğü için bunu derdi biliyordu. Daha da yandı canı , daha da sarsıldı hıçkırıkla."Gazel korkuyorum ne oldu , lütfen ağlama " korkuyordu genç adam evet. Bu hayatta en yakın gördüğü küçüğünün ilk defa yanında ağlayışından korkuyordu.Bilmiyordu aslında her Zeynep adı geçtiğinde ağladığını.Genç kız kendini toparladı ve ayırdı kendini Ömer' den .Bir adım geriye attı adımlarını , o sırada Ömer' in kolları da hava da kalmıştı. Genç kız buna dayanamadan Ömer' in iki kolunu da tutarak indirdi iki yanına.Ellerini kavuşturdu birbirine " Ömer ben aşığım " ve bir anda dökülüverdi ağzından kelimeler.