THOSE EYES [ On-going]

Kabanata Lima

All I thought I was in a nice place. You know, the paradise one, because of what I'm seeing now. All white and it's so cold. Pero ng imulat ko na ng tuluyan ang mata ko ay nasilaw na talaga ako. I know, I know nasa Hospital ako sa amoy palang ng mga pinag halo-halong anti-septic halata namang nasa hospital ako.

"Oh! you're awake." Napapitlag ako ng may humawak sa braso ko, agad ko itong nilingon at ngayon palang gusto ko nang mahimatay ulit. That person in the Bus stop.

"Tatawagin ko lang yung nurse." Agad na tumalima ito palabas ng pinto. Natakot ba sya tingin na ibinagay ko sa kanya? Hindi ko na nagawang piligan sya dahil pakiramdam ko ay naubusan ako ng enerhiya. I startled when my phone rang.

Kahit na naghihina ay pinilit kong abutin ang kinalalagyan ng cellphone ko.

"H-hello?" When I answer the call, I heard an ambulance siren. I know something wasn't right.

"M-melody! Kailangan namin ng tulong mo si aling Elar-" and there was my last call. This all my fault.

Hindi ko namamalayan na naihulog ko ang cellphone at sunod sunod na palang tumutulo ang mgaluha ko. As for that moment, hindi ako makagalaw. Para bang sasabog na ang utak ko to the point na gusto ko nalang mamatay. Hindi ko naman ginusto 'tong mga bagay na nakikita ko. Hindi ko ginusto!

"The doctor is-What happened?" Napalingon ako sa dumating. It's Kian-no he's not. Who ever he is, it doesn't matter now. I need to get out of here.

"Is there something wrong? Ms?" I ignore the doctor. I pulled the dextrose in my hand. "Wai-You aren't supposed to remove that!" Aniya. Hinawakan niya ako sa braso ngunit mabilis na inalis ko iyon. Nagsilapitan na rin ang mga nurse sa akin para hawakan ako pero tinignan ko sila ng masama bago magsalita ulit.

"There's someone dying in my house. Would you take a responsiblity for that? I will pay the bill if that's your concern." Saka umalis. Nagbayad muna ako bago umalis. The beam of the sun make me a little dizzy when I step out of the hospital.

I call home again but no one is answering me. Nahirapan pa akong pumara ng Taxi and it made me more frustrated. Isama mo pa ang sakit na ulo na nararamdaman ko. Hindi naman nagtagal ay nakasakay na ako sa Taxi.

'Kring'

I immediately answer the call at the first ring. "Hello?"

"Ma'am, sa St. Carlos Hospital namin dinala si Aling Elar." Agad kong sinabihan ang Taxi Driver.

"Kamusta po si Nanang Elar?" Ngunit bago pa nito masagot ang tanong ko namatay na ang tawag. And I don't know why, I having a bad feeling.

"Miss, andito na tayo." Sabi ng Driver. Agad akong bumaba sa sasakyan pagkatapos magbayad.

Nagmadali akong nalakad papuntang counter at nagtanong kung saan naka admit si Nanang Elar. Nang malaman ko ay tumakbo agad ako sa Emergency Room. The Doctors ans Nurses are running back and forth, there's so many patients that already inside since Public Hospital itinakbo si Nanang Elar. Agad ko namang nakita sila ate Dolleng at iba pang mga kasambahay pati ang driver namin. Sinalubong ko sila ng yakap. I cried again, Nanang Elar was my second Mother to me and it hurts to see her in this kind of situation.

"Nagyon ngayon lang ay isinugod sa ICU si Aling Elar, tubig sa baga ang ikinahimatay niya nawalan siya ng pulso ng tatlong-pung segundo habang nasa E.R palang si Aling Elar." Sagot ng pinaka batang katulong sa bahay namin. Another tears fall down through my checks.

"It's okay, Nanang Elar will be okay." I said. Reassuring my self, but deep down I was hoping just like them.

"Ma'am Melody, may dapat po kayong malaman-" Ate Dolleng cut off when the Doctor came out from ER.

"Who's with Mrs. Santernio?" Itinaas ko ang kamay ko at lumapit.

"I think you're underage to decide."

"She's my employee." I said with determination. Tinitigan ako ng doktor bago huminga ng malalim.

" Her lungs is already thickens and it's full of thick sputum we already remove it but the walls of her lungs still thickens also the oxigen is declining. With her age the operation must be 70% of being successful. You'll decide if we'll continue."

70% percent?! Para narin niyang sinabing malabo ng mabuhay si Nanang Elar. Iniyukom ko ang kamay ko. Hindi ako pwedeng huminto nalang dito. I can't take another person die in front of my eyes.

Tumingin ako kay mang Kaloy, his head is low even the other maids na sumama saamin. If I didn't ignore the message this will never be happening. Ate Dolleng held my hands. Huminga ako ng malalim at ibinalik ang tingin sa doktor.

"We'll proceed the operation." Tumango ang Doktor kasabay naman ng paglabas ng isang nurse at inaya ako upang pirmahan ang ilang mga documents regarding sa operasyon na gagawin.