Browni+Ayran+TV=DEPRESYON
Ne depresyonu canım bu normal halim. Yani normaldir herhalde. Aklıma gelen fikirle hemen Şirini aradım.
"Alo,Şirin kanka kop gel bize" diyip telefonu suratına kapattım. 15 dakikaya buradaydı. Hemen aklıma gelen fikirden bahsedeyim. Anonim. Anonim olucam.
Hah kapıda çaldı.
"Asya"
"Efendim"
"Salak mısın?"
"Yo. Sen"
"Niye beni sanki birşey varmış gibi çağırıyorsun. Korktum salak"
"Zaten önemli birşey var kanka"
"Ne var la?"
"Ben anonim olucam"
"Ne?"
"Ya anonim işte. Yusuf'un anonimi."
"Ohaa çok iyi fikir lan. Keşke daha önceden deneseydik"
"Neyse ne yapmamız gerekiyor."
"Numarası var dimi" evet anlamında kafamı salladım.
"Tek eksiğimiz yeni bir hat. Ve onu da ablan halledecek bebeğim."
"Tamam o zaman yarın okuldan döndükten sonra."
"Tamam kanka."
"İyi git şimdi"
"Kovuyosun yani"
"He"
"İyi"
"İyi" kalktı evden çıktı. Bizim saçma buluşmalarımız. Şimdi cama çıkma zamanı.
"Şiriiin"
"Ne"
"Dikkat et bebeğim" bunu demesem içim rahat etmezdi. Camı kapatıp içeri geçtim. Yarını heyecanla bekliyorum.
Beynim hebele hübele eğğğle eğğle
