Bu hikayeye uzun bir zamandır ara verdiğimin farkındayım bir daha nereden başlayacağimi hiç bilmiyorum. Haziran ayından beri çok zor günler geçiriyorum, benim neredeyse bütün günlerimi mahveden panik atak nöbetleri geçiriyorum ilaç kullandım ama fayda etmeyince bıraktım. Okul varken kafamı dağıtabiliyorum ancak tatillerde kendimi kontrol etmekte çok çok zorlanıyorum. Psikiyatrik tedavi görmeye başladım ve o da işe yaramadı. Ben kendimi büyük bir çıkmazda hissediyorum, sürekli beynimin içini kemiren anlamsız korkularım var. Ve ailem dışında hiç kimsenin umurunda değilim, arkadaşlarim bile o kadar anlayışsız ki alıngan bir insan olduğumu bile bile kırıcı şakalarına devam ediyorlar. Gerçekten artık çok bunalmış hissediyorum. Umarım birgün cidden beni umursayan birisini bulabilirim. Ve umarım siz de bulursunuz. Teşekkürler.....
Kendimi iyice toparladıktan sonra muhtemelen yazmaya devam edeceğim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Dream》J.B.→Fanfiction
Fanfiction"O... gerçek. Bu bir hayal değil, onun var olduğunu biliyorum. Ve ben bir şizofren değilim."
