Blisstina's Part
1 2 3 4 5 7 8
2 2 3 4 5 6 7 8
3 2 3 4 5 7 เชียร์!
"โอเค ทุกคนไปพักกันก่อน5นาที แล้วเดี๋ยวมาต่อท่าให้จบกัน"ฉันยืนบอกทุกคนในทีมเชียร์ลีดเดอร์15คน ซึ่งฝึกซ้อมเชียร์ลีดเดอร์กันอย่างขมักเขม่นมา1ชั่วโมงไปพักเอาแรงกันก่อน โดยฉันเป็นคนนำพวกเธอทั้งหมดเต้นกันตรงข้างสนามฟุตบอล ฉันเดินขึ้นไปนั่งบนอัฒจันทร์และหยิบขวดน้ำของตัวเองมาเปิดและกระดกกินด้วยความหิว ตอนนี้เป็นเวลา5โมงเย็นแล้ว ฉันตั้งใจว่าจะพาทุกคนซ้อมถึง5ครึ่ง แล้วค่อยกลับบ้าน ขณะที่ฉันนั่งอยู่บนอัฒจันทร์นั้น ก็ยังคงมีนักกีฬาจากชมรมบาสเกตบอลออกมาซ้อมกันข้างนอกโรงยิม โดยฉันเห็นโรบิ้นกำลังเดาะลูกบาสซ้อมกับเดวิดรุ่นน้องเกรด10ที่ฉันรู้จักอยู่ เมื่อฉันสังเกตุดีๆแล้ว ฉันไม่เห็นเคเล็บเลย เขาไม่ได้อยู่กับโรบิ้นหรือในกลุ่มชมรมบาสเกตบอลเลย หรือที่จริงแล้วเขาไม่อยากเข้าชมรมบาสเกตบอล อีตาบ้า พูดคุยกับฉันซะดิบดี สุดท้ายก็หลอกฉัน ไม่อยากเข้าตั้งแต่แรก ทำไมไม่พูดกันตรงๆตั้งแต่วันนั้นเลยล่ะ
"Hey! บี กำลังมองหาใครอยู่หรอ ดูกระวนกระวายเชียว"วิคทอเรียนั่งลงข้างฉันพร้อมกับกระดกน้ำเปล่าดื่มจนหมดขวด
"เปล่า ฉันไม่ได้มองหาใครซะหน่อย วี"ฉันกระดกน้ำกินต่อ
"แน่ใจหรอจ๊ะ บี ว่าไม่ได้มองหาหนุ่มคนไหนในชมรมบาส"
"ก็ฉันบอกแล้วไง วี ว่าฉันไม่ได้มองหาใคร" ฉันกับวิคทอเรียมักจะเรียกชื่อกันแบบนี้ เพราะด้วยความเราสนิทกันมาตั้งแต่มัธยมต้น เธอขอฉันว่าเรียกฉันว่าบีได้ เมื่อเราสนิทกันแล้ว ฉันจึงไม่มีปัญหาอะไร ฉันชอบด้วยซ้ำไป เพราะฉันจะได้ไม่รู้สึกหงุดหงิดใจ เมื่อเธอต้องเรียกชื่อของฉัน3พยางค์บ่อยๆ ส่วนฉันก็เรียกเธอว่า วี เพื่อให้ตัวเองรู้สึกง่ายต่อการเข้าถึงเธอ แต่ถ้าเป็นคนอื่นๆที่ไม่สนิทกับพวกฉัน2คนก็จะเรียกชื่อเล่นเต็มของพวกฉัน2คน ฉันรู้สึกกระวนกระวายอย่างที่วิคตอเรียบอกจริงๆแหละตอนนี้
YOU ARE READING
Little Secret
Teen Fictionทุกคนโดยส่วนใหญ่ต่างมีสิ่งที่ปรารถนาอยู่ในใจที่อยากจะบอกให้คนอื่นได้รู้ในสิ่งที่ตัวเองต้องการ แต่สำหรับบางคนแล้ว มันคงยากมากที่จะเปิดเผยสิ่งที่ที่ตัวเองปรารถนาอยู่ในใจ ทำได้เพียงเก็บมันไว้เป็นความลับอยู่ข้างในใจของตัวเองเพียงข้างเดียว เคเล็บ หนุ่...
