My Song Your Song

Our Song: Like We Used To

Sabi nila, kapag past, wag mo nang balikan, kasi nga may salitang "move on" di'ba? Forgive and forget, at kahit ano pa yung nangyari sa past mo, kahit napakapainful, just smile and salubungin ang new days na dadating sa buhay natin. Wag ikulong ang sarili sa past, ikaw lang yung masasaktan and wala ka namang ibang sisihin kundi self mo for not moving on. Even though it is hard, just accept the fact na may mga bagay na hindi na pwedeng ibalik, and may mga bagong dadating naman sa buhay natin.

*clicks enter*

"Yan! Nakapost na sa blog ko. Sheesh" I grabbed a pack of piattos and siyempre kumain.

I sighed.

Nevermind. Past is past nga diba?

Kung makapagpost nga naman di'ba? Wagas maka blog dre. Well, ever since that day happened naaddict na ako sa kakablog and pagbibigay ng advices dito sa blogsite ko. I really don't know if I'm that famous pero marami akong followers and hindi ko naman masyadong pinapansin yung number kung ilan.

Basta, all I know is that everytime na may hihingi ng advice sakin, all I do, is give advices, of course.

And guess what? Hindi ako nauubusan ng advices. Although nakakapagod pero para sakin, hindi ako nkakaramdam ng pagod kasi masaya namang makatulong sa kapwa diba?

I simply smiled.

I plugged my earphones and started listening to some songs. Masyado na kasing boring yung ambiance sa loob ng room ko.

I scanned for some interesting problems na humihingi ng advice. Maraming paulit-ulit, I mean the same sa mga past questions na binigyan ko na ng advices so sila na bahalang mag update or backread sa mga yun.

I laughed.

Totoo naman eh. Nakakapagod din kaya.

After a couple of minutes may napansin akong message at agad ko naman itong binuksan. Familiar yung way of writing and the way mag-salita. Nah, maraming tao sa mundo kaya baka coincidence lang na pareho.

Well, it's a message from iiClandestineXoXo.

Hey! Mr. TangangHearthrob. Hahahaha! Nakakatuwa yung codename mo as well as nakakatawa...

Nakakatawa, grabe naman to, wala na akong maisip eh tas pagtawanan ba naman ako.

I heard na magaling ka raw mag advice ( Tested and Proven ). Uhmm, ganito kasi. I did something sa isang taong minahal ako ng sobra. But I guess ako yung may kasalanan kung bakit rin ako nasasaktan ngayon ng sobra, kasi I realized after ko siyang ipagpalit, siya pa rin yung mahal ko. Ang talino ko diba? ang galing ko. Super galing. Magalit na kayo sa akin, pero totoo yung sinasabi ko...

After a c ouple of minutes ng pagbabasa biglang nagplay yung kantang "Like we used to" ng A Rocket to the Moon. Timing pa yung kanta sa situation ng humihingi ng advice.

I just want to ask some advice if ano yung gagawin ko? May chance pa kaya kaming maayos? Almost 2 years na rin yung relationship namin eh. What should I do? Please. Help. I still love him. I missed everything about him and me. I missed all those things, we used to do. Thanks po. XOXO

Parang ayokong magreply eh. ARGH! Makapagadvice nga ako diba ng past is past. Siyempre past is past so wag magpaapekto.

So I gave her an advice.

Ayoko sanang mag reply eh kasi naalala ko yung pain. A different pain na napaka-unusual. I mean, I can't explain basta masakit.

Na-experience ko rin kasi yung ganyan. Dati. Yung feeling na after a week, ipagpapalit ka niya? Wala ka namang ginawa sa kanya, naging LOYAL ka and HONEST, and after a fucking week, malalaman mo na nagpaligaw siya sa iba. And guess what? Sa kanyang friend mo pa malalaman. The fact na I gave almost everything and ginawa ko lahat-lahat para sa kanya, pagkatapos ganito lang?

Miss, If talagang mahal mo siya, hinding-hindi mo gagawin yung ginawa mo sa kanya dati. If you really love him and want him back, siguro you should talk to him. Wag mong biglain! siyempre. Slowly lang. Admit all your mistakes, ask for forgiveness. SHOW him na you still love him. Words aren't enough but if possible, ipakita mo na totoo yung sinasabi mo. Alam mo naman na may possiblity pa na mahal ka pa nun. Sabi ko nga diba past is past, pero the fact is kahit na past yun, nandun pa rin yun.

So, just do everything you can. Don't give up. Time heals everything.

Smile.

:)

Tumahimik ako bigla. WOW, I said to myself. I guess, imposible din namang mangyayari yung ganun. I admit may feelings pa ako sa ex ko kasi sobrang tagal na namin pero sabi ko nga, everything is impossible na.

I sighed.

Nakakamiss rin pala siya. Everything about us. Di ko napansin, biglang tumulo yung mga luha sa aking mga mata. Epic. Ako? Umiiyak? Hell no!

Humiga ako sa kama ko kasi bigla akong nakaramdam ng sakit. Tulala. Speechless.

Nagulat ako nung biglang nag ring yung doorbell.

Nagmadali naman akong bumaba para tingnan ito. Nakakahiya kasi umiiyak pa rin ako. Napakagayshit ko talaga.

Gago.

Makaadvice wagas tas iiyak lang din naman pala.

"Sandali lang!" sabi ko.

Pagbukas ko ng pinto.

"Hey!" Nagulat ako sa aking nakita. I just can't believe this.

"What? Ba't ka tulala?" Sabi niya.

"Ba-ba-bakit ka naparito?" Tanong ko. Medyo nahihiya pa ako sa suot ko kasi nakaboxer lang ako tas mukha pa akong haggard.

"Ako?" Sabi niya.

"Hindi! Siya, yung kapitbahay"

"Baliw!"

"Mas ka!"

"Argh!"

"Bakit ka nga nandito?" Tanong ko.

"I, I'm here. Because I followed your advice, I followed everything you said." She smiled. Pero nagulat ako nung bigla siyang umiyak at niyakap niya ako.

Tulala lang ako.

"I'm sorry, patawarin mo ako."

I cried and smiled.