Edited: 01 .12.2020
«Δεν εκλεισα ματι χθες»ειπε η Νικολ ενω χασμουριθηκε. Ειχαμε μολις περασει την εισοδο του σχολειο και περπατουσαμε προς την αιθουσα στην οποια ειχαμε μαθημα.
«Γιατι;»ρωτησα κοιτωντας την ερωτηματικά. Περασα μια τουφα μαλλιων που εμποδιζε την οραση μου, πισω απο το αφτι μου.
«Ηθελα να τελειωσω την 6η σεζον του Vampire diaries»απαντησε κανοντας με να χαμογελασω.
«Παλι rewatch κανεις;»το βλεμμα μου κολλησε με το δικο της και μπορουσα να παραδεκτω πως οντως φαινοταν κουρασμενοι. Οι σακοι κατω απο τα ματια της ηταν εντονοι ενω το ματια της κατακοκκινα.
«Με ξερεις, δε μπορω ν αρνηθω στην οψη του Stefan»απαντησε και γελασαμε κι οι δυο δυνατα. Η Νικολ καθως ηταν μπροστα μου, ανοιξε την πορτα και περασαμε μεσα στην αιθουσα. Τα καλοριφερ δεν ειχαν ανοιξει ακομα και το κρυο τρυπουσε το δερμα μου. Καθησαμε στο συνηθισμενο μας θρανιο, στην πρωτη στηλη αλλα τριτη σειρα, και βγαλαμε τα πραγματα μας. Δεν ηταν συνηθισμενο το να ερχομαστε νωρις στο σχολειο αλλα σημερα για καποιον λογο φτασαμε δεκα λεπτα πριν χτυπησει το κουδουνι. Η κολλητη μου εβγαλε το γαλαζιο μπουφαν της κρεμωντας το στην καρεκλα της και αμεσως μετα αφησε το κεφαλι της να πεσει στα διπλωμενα μπροστα της χερια. Ηξερα πως τις πρωτες ωρες θα τις περνουσε με αυτο τον τροπο και δεν αφιερωσα χρονο για να το αλλαξω, το χρειαζοταν. Σηκωσα το σωμα μου απο την καρεκλα μου και πλησιασα το παραθυρο. Παρατηρουσα τις παρεες παιδιων που ηταν μαζεμενες στο προαυλιο μεχρι που το κουδουνι χτυπησε μαζευτηκαν στον χωρο της προσευχης. Μεσω των μεγαφωνων ακουσα τις ανακοινωσεις που εγιναν και εκανα μια νοητη σημειωση να τις πω και στην Νικολ. Η προσοχη μου ηταν συγκεντρωμενη στο περιβαλλον εξω απο το παραθυρο της ταξης και δεν αντιληφθηκα την εισοδο ατομων στην ταξη.
«Καλημερα»μια φωνη ψιθυρισε διπλα απο το αφτι μου κανοντας με να αναπηδησω. Γυρισα το σωμα μου προς την κατεύθυνση απο την οποια προηλθε η φωνη και στριφογυρισα τα ματια μου οταν ειδα την μορφη του Νικου. Το χαρακτηριστικό του στραβο χαμογελο ηταν χαραγμενο στα χειλη του ενω τα ματια του ειχαν ενα παιχνιδιαρικο βλεμμα.
«Ητανε καλη μεχρι που ηρθες »ειπα και τον προσπερασα με κατεύθυνση την θεση μου. Η Νικολ συνεχιζε να κοιμαται χωρις να την ενοχλει κανενας απο τους πολλους θορύβους μεσα στην ταξη.
«Παντα με τον γλυκο λογο στο στομα εισαι»απαντησε χωρις να αλλαξει την εκφραση του. Γυρισα το βλεμμα μου σε εκεινον και τον ειδα να πλησιαζει την Νικολ. Το ενα του χερι τυλιχτηκε γυρω απο τους ωμους της και πλησιασε τα χειλη του στο αφτι της.
«Νικολ, γιατι δε μετακινησε στο διπλανο θρανιο με τον Κωστα»ψιθυρισε αλλα οι λεξεις του εφτασαν στα αφτια μου. Η κολλητη μου σηκωσε το προσωπο της και αγνοωντας ολα εκεινα τα απειλητικα βλεμματα που φροντισα να της στειλω, μετακινηθηκε αθορυβα στο διπλανο θρανιο, οπως της ειχε πει ο Νικος. Το στομα μου μισανοιξε καθως τον εβλεπα να τακτοποιητε διπλα μου και ξεροκαταπια.
«Κλεισε το στομα σου μωρο μου γιατι με προκαλεις»ειπε με την βαρια του φωνη κανοντας με οχι μονο να κλεισω τελειως το στομα μου αλλα και να ανατριχιασει ολο μου το σωμα με το ποσο σεξυ ηταν η φωνη του. Η απαντηση μου ποτε δεν εγιναν λεξεις καθως η καθηγητρια ειχε μπει ηδη μεσα στην αιθουσα. Ηταν για ακομη μια φορα η αγαπημενη μου -ουτε καν- φιλολογος. Χωρις πολλα λογια αρχισε το μαθημα με ολους τους μαθητες σχεδον να κοιμουνται και με εκεινη να μιλαει με εναν υστερικο τροπο. Στηριξα το κεφαλι μου στο δεξι μου χερι και προσπαθουσα με ολη μου την δυναμη να μην κλεισω τα μάτια μου. Την γαληνη μου διεκοψε ξανα εκεινος.
«Βγες μαζι μου»ψιθυρισε κοντα στο αφτι μου. Μετακινησε με τα ακροδακτυλα του τα μαλλια απο τον λαιμο μου και ενιωσα το στομα μου στεγνο. Αφησα το χερι μου να πεσει στην αγκαλια μου και εστρεψα το προσωπο μου στο αγορι δίπλα μου.
«Οχι»ειπα απλα και σταθερα.
«Μα γιατι;»ρωτησε καθως μετεφερε την καρεκλα του ακομα πιο κοντα μου.
«Γιατι δε σε συμπαθω»απαντησα χωρις να παρω τα ματια μου απο τον λευκο πινακα.
«Δε με ξερεις καν»παραπονεθηκε
«Σε ξερω αρκετα καλα για να καταλαβω οτι δε θελω να εχω καμια σχεση μαζι σου»ειπα και μερικα δευτερα μετα συνειδητοποιησα οτι οι λεξεις μου ηταν πιο σκληρες απ ο,τι ηθελα.
«Οι ανθρωποι δεν ειναι παντα αυτο που δειχνουν»η φωνη του ειχε μια πικρα, κατι που εκανε την καρδια μου να σφιχτει. Γυρισα το προσωπο μου για να του απαντησω αλλα η φωνη της φιλολογου με διεκοψε.
«Και οι δυο εξω»ειπε χωρις πολλα λογια και γουρλωσα τα ματια μου.
«Οχι, Κυρια, εγω της μιλησα»ακουσα την φωνη του Νικου και με την ακρη του ματιου μου τον ειδα να σηκωνεται και να μαζευει τα πραγματα του. Μολις με υπερασπιστηκε;
«Οχι εγω του μιλησα πρωτη»οι λεξεις βγηκαν χωρις να τις εχω σκεφτει και σταθηκα στα ποδια μου παιρνοντας μαζι μου και την τσαντα μου.
«Δεν με νοιαζει ποιος μιλησε σε ποιον, εγω θελω απλα να φυγετε απο το μαθημα μου»ειπε ενω τα ματια της ηταν κολλημενα πανω μας. Χωρις να πουμε τιποτα, περπατησαμε μεχρι εξω απο την αιθουσα με εμενα μπροστα κι εκεινον πισω. Ξαφνικα ενα χερι τυλιχτηκε γυρω απο τον καρπο μου και το βημα μου σταματησε. Το χερι αυτο με τραβηξε κι ενιωσα την πλατη μου να γινεται ενα με τον κρυο τοιχο. Μια κοφτη ανασα βγηκε απο τον λαιμο μου και οταν σηκωσα το βλεμμα μου συνειδητοποιησα πως βρισκομουν εκατοστα μακρια απο το προσωπο του.
KAMU SEDANG MEMBACA
Until Christmas
Cerita Pendek•Υπό επεξεργασία• «Ακομα και αν ησουν ο τελευταίος αντρας στη γη δε θα εκανα τιποτα μαζι σου»ειπα και χαμογελασα ικανοποιημενη με την απαντηση μου. Το χερι του απομακρυνθηκε απο το προσωπο μου καθως γελουσε δυνατα. Τι του φανηκε τοσο αστειο; «Παμε σ...
