Edited: 02.12.2020
Ειχα ηδη βγει απο την πολυκατοικια και φορωντας τα ακουστικα μου αρχισα να περπαταω προς την κατεύθυνση του σχολειου. Δε θα μου επαιρνε παραπανω απο 15 λεπτα για να φτασω μιας και ηταν αρκετα κοντα.
Η μορφη αρχισε να εμφανιζεται σιγα σιγα στο οπτικο μου πεδιο και ενα μικρο χαμογελο εμφανιστηκε ασυνειδητα στα χειλη μου. Ειχε στηριξει το σωμα του στον τοιχο και κοιτουσε αφηρημενα γυρω του δινοντας μου την ευκαιρία να τον παρατηρησω λιγο παραπανω. Φορουσε ενα μαυρο τζιν με ενα λαδι φουτερ και το μαυρο φουσκωτο του μπουφαν. Τα μαλλια του φαινονταν πιο φροντισμενα απο αλλες φορες κανοντας με να χαμογελασω περισσοτερο. Ειχα φτασει ενα μετρο μακρια του οταν η προσοχη του εστιασε σε μενα.
«Ηρθες τελικα»φανηκε λιγο εκπληκτος καθως με κοιτουσε χαμογελωντας αλλα αποφασισα να μη δωσω σημασια στις λεξεις του.
«Ναι, ηρθα»τον επιβεβαιωσα με εναν ανοητο τονο στην φωνη μου.
«Παμε;»ρωτησε και νευοντας του θετικα ξεκινησαμε να περπαταμε με προορισμο που μονο εκεινος ηξερε. Η ψιλη κουβεντουλα ειχε αρχισει και προσπαθουσε να σπασει τον παγο μεταξυ μας. Δε ξερω γιατι ενιωθα τοσο αμηχανα αλλα ηταν σα να μου ειχε κοπεί η μιλια. Κοιταξα τα δακτυλα μου νιωθωντας πιο αβολα απο ποτε καθως ειχε απλωθει η ησυχια μεταξυ μας και τοτε καταλαβα πως δεν ειχε φυγει το χρωμα απο τις μπογιες με τις οποιες ασχολιομουν μερικες ωρες πριν.
«Ζωγραφιζεις;»ρωτησε κοιτωντας κι εκεινος τα χερια μου
«Λιγο ναι»απαντησα βαζοντας τα χερια μου στις τσεπες του μπουφαν
«Εχεις καποια φωτογραφια να μου δειξεις;»ρωτησε εχοντας εναν χαρουμενο τοσο στην φωνη του. Το μυαλο μου αρχισε να επεξεργαζεται την ερωτηση του και συνειδητοποιησα πως οντως ειχα μερικές φωτογραφιες.
«Βασικα, ναι εχω»πηγα να βγαλω το κινητο μου απο την πισινη τσεπη του τζιν μου αλλα το χερι του με σταματησε.
«Καλυτερα να μου τις δειξεις εκει που θα παμε, δε θελω να πεσεις πουθενα καθως ψαχνεις»η φωνη του ηταν ηρεμη και γλυκια ενω το προσωπο του ειχε το αντιστοιχο υφος. Φαινοταν διαφορετικος. Σιγουρα φαινοταν διαφορετικος. Μπορει να μην ειχε περασει πολυ ωρα απο την στιγμή που ειχαμε βρεθει αλλα το ειχα καταλαβει. Το χερι του συρθηκε απο τον αγκωνα μου μεχρι τον καρπο και στη συνεχεια εδεσε τα δακτυλα του με τα δικα μου. Δαγκωσα δυνατα το χειλος μου προσπαθωντας να μη δειξω την εκπληξη μου και να κρυψω το ζεστο συναισθημα που ενιωθα να δημιουργειται μεσα μου.
STAI LEGGENDO
Until Christmas
Storie brevi•Υπό επεξεργασία• «Ακομα και αν ησουν ο τελευταίος αντρας στη γη δε θα εκανα τιποτα μαζι σου»ειπα και χαμογελασα ικανοποιημενη με την απαντηση μου. Το χερι του απομακρυνθηκε απο το προσωπο μου καθως γελουσε δυνατα. Τι του φανηκε τοσο αστειο; «Παμε σ...
