If I have a chance.. .........

Epi-4

ေတာအထပ္ထပ္ေတာင္အသြယ္သြယ္ကိုျဖတ္ၿပီး
၆လနီးပါးေလာက္ၾကာတဲ့အခါ
ခ်င္တိုင္းျပည္ဆိုတဲ့တိုင္းျပည္ငယ္ေလး
ရဲ႕နယ္စပ္ကိုျဖတ္ေက်ာ္ဝင္ေရာက္ခဲ့တယ္။
ခ်င္တိုင္းၾပည္နယ္စပ္ကိုျဖတ္ၿပီးတာနဲ႔
ခါးမွာခ်ိတ္ထားတဲ့ေက်ာက္စိမ္းျပားေလး
ဟာပူေႏြးလႈပ္႐ွားလာေလရဲ႕။
သူ႔သခင္ကိုေတြ႔ၿပီထင္ပ။

'ေဆာ´

'အမိန္႔႐ွိပါသခင္ႀကီး။´

'ၿမိဳ႕ေတာ္ေရာက္ဖို႔လိုေသးလား။´

'ဆယ္ရက္ခရီးေလာက္သြားရမယ္ထင္ပါတယ္သခင္ႀကီး။´

'.......´

ဤတာဝန္ကိုအျမန္ကုန္ဆံုးၿပီးသြားဖို႔စိတ္အားထက္သန္ေနမိတယ္။တာဝန္ၿပီးဆံုးရင္
သိပ္မထင္႐ွားတဲ့ရြာကိုသြားၿပီးဘဝကို႐ိုး႐ွင္းစြာျဖတ္သန္းခ်င
္ရဲ႕မိမိအသက္႐ွင္ဖို႔သူတစ္ပါးကိုတိုက္ခိုက္ရတဲ့ဘဝမ်ိဳးကိုစိတ္ကုန္ေနမိၿပီ။
တခ်ိန္က်ကို႔မွာျမတ္ႏိုးတဲ့သူ႐ွိလာရင္သူ႔အား
ဓားစာခံမျဖစ္ေစခ်င္။

'သခင္ႀကီးေ႐ွ႕ေျပးေတြဆီကသတင္းရပါတယ္။´

'ဘာတဲ့လဲေမာင္မင္း၊´

'သခင္ႀကီးစုခိုင္းတဲ့ေနရာမွာေရာက္ေနၾကပါပီ။´

'သူတို႔ကိုကုန္သည္အျဖစ္ဟန္ေဆာင္ခိုင္းလိုက္။
ျမစ္ကမ္းဆိပ္ၿမိဳ႕ဆိုေတာ့ကုန္အလြယ္တကူရႏိုင္မွာပါ။´

'သခင္ႀကီးေနာက္ထပ္မိန္စရာမ်ားက်န္႐ွိပါေသးလားဖုရား။´

'မ႐ွိဘူး။သြားလို႔ရၿပီ။´

'.......´

ယာဘက္လက္ကိုရင္ဘက္ကိုကပ္ကာဦးၫႊတ္အ႐ိုအေသ
ေပးလ်က္ထြက္သြားေလေသာကိုယ္ရံေတာ္ေနာက္ေက်ာအား
ျမင္ကြင္းမွေပ်ာက္ကြယ္သြားတဲ့အထိၾကည့္ၿပီးေနာက္။

'ျမင္းေတြျပင္ပါခုထြက္မယ္။´

...................................

'မင္းသမီး! ျပန္ၾကရေအာင္ မင္းသမီး´

အထိန္းေတာ္ေျပာသည့္စကားအားအေရးမစိုက္စြာ
မင္းသမီးသည္ေရကန္ထဲဆင္းရန္တာစူေနသည္။