If I have a chance.. .........

Epi-2

*ခ်င္တိုင္းျပည္*

သာယာဝေျပာတဲ့တိုင္းျပည္တခု
ခ်င္ျပည္သူေတြဟာနတ္သမီးတမ်ွလွပတယ္လို႔
အိမ္နီးခ်င္းတိုင္းျပည္ေတြအထိေက်ာ္ၾကားသတဲ့
တိုင္းျပည္ေလးကအနည္းငယ္က်ဥ္းေတာ့
သိသူ႐ွားပါးလွတာေတာ့မဆန္းလွ။
အိမ္နီးခ်င္းတိုင္းျပည္ေတြေလာက္ပဲသိေလတယ္။
တိုင္းျပည္ကလဲငယ္ေတာ့တကူးတကသိမ္းယူဖို႔စိတ္မကူး
မိၾကတာဟာလဲေက်းဇူးတင္စရာတခုလို။
တႏိုင္ငံကိုသိမ္းပိုက္မယ္ဆိုလ်ွင္စစ္အတြက္ကုန္က်ေငြကိုပါထည့္တြက္ၾကတတ္တာမလို႔တိုင္းျပည္ငယ္ေလးဟာ
သိပ္ေတာ့မ်က္စိက်ခ်င္စရာမေကာင္း။
အိမ္နီးခ်င္းတိုင္းျပည္ေတြဟာလဲသိပ္ၿပီးေတာ့မႀကီးမားလွတာဟာလဲအေၾကာင္းအရင္းထဲမွာပါတာေပါ့။
ႏိုင္ငံႀကီးနဲ႔အိမ္နီးခ်င္းမျဖစ္ေလတာလဲအကူအညီမ႐ွိေပမဲ့
ေၾကာက္ေနရတာလဲမဟုတ္ဘူးေပါ့။
အေကာင္းေတြခ်ည္းပဲေတာ့မဟုတ္ေပမဲ့တိုင္းသူျပည္သားေတြေပ်ာ္ၾကတယ္မလား။

'ခ်င္မင္းသမီးအိမ္ေ႐ွ႕စံႂကြခ်ီလာပါတယ္။´

'အကိုေတာ္။´

'hun´

အကိုေတာ္ရဲ႕မ်က္ဝန္းအတိမ္အနက္ကိုမသိခ်င္ဘူးအကိုေတာ္
စိတ္မ႐ွိပါနဲ႔။

'ထြက္သြားၾက။ဘယ္သူလာလာဝင္ခြင့္မေပးနဲ႔။´

'အမိန္႔ေတာ္နာခံလ်က္ပါအ႐ွင္။´

'အကိုေတာ္က်န္းခမ္းသာလို႔မာပါစ။´

'hun´

နာမည္ကိုတိုးညႇင္းစြာေခၚဆိုၿပီးအကိုေတာ္လက္ရဲ႕ဦးတည္ရာဟာမ်က္ႏွာဆီ

'သည္းခံပါအကိုေတာ္။မသင့္ေလ်ာ္ပါဘူး။´

'မင္းမ်က္ႏွာေလးေတာင္ကိုင္ခြင့္မ႐ွိေတာ့ဘူးလား။´

'က်ေနာ္မ်ိဳးမတို႔ေတြဟာမသင့္ေလ်ာ္ဘူးဆိုတာအ႐ွင္အသိဆံုးပါ။´

'ကိုယ္ေတာ္ကဘယ္တုန္းကဒါေတြဂ႐ုစိုက္ဘူးလို႔လဲ။´

'က်ေနာ္ဟာဘယ္လိုလူလဲဆိုတာအကိုေတာ္အသိဆံုးပါ။´

'ဘုန္းကံ႐ွိတဲ့ေယာက်ာ္းတေယာက္ကိုပဲ ကိုယ္ေတာ္ခ်စ္တာပါ။
မင္းကိုယ္ေပၚမွာဆင္ျမန္းထားတဲ့အဝတ္အစားကိုလဲမဟုတ္သလို။မင္းမ်က္ႏွာမွာျခယ္သထားတဲ့မ်က္ႏွာျခယ္ေတြကိုလဲမဟုတ္ဘူး။´