AKREP

Bölüm 3

Hayat herkeze eşit değil di Oysa ki

Hiçbir şey boş değildir ve hiçbir şey boşa yaşanmaz her şey tek tek çıkar karşına Belki geç kalmışsındır pişman olmak için

Bir haftadır Mardin deydim Abim defalarca aramıştı fakat Hiçbirine cevap vermedim hala sindiremiyorum ona en iyi ihtiyacım olduğu zamanlarda bir işi bahane etmesini ama çok özlemiştim amcam ve yengem çok ilgililer di misafir gibi değil Evin kızıymış gibi davranıyorlar Fakat ben odamdan çıkmaz ve onlara pek eşlik etmezdim hem çekiniyorum hem de onların yanında daha bir özlüyorum ailemi .bir amcam kalmıştı yanımda bir haftadır olduğunu Yani sözde olan kuzenim aslanı görmemiştim İyi ki de görmemişim bir de onun imaları ile uğraşamazdım o çok kötü biriydi ondan birazcık korkuyordum

Aşağı inmeye karar verdim amcam bu halime çok üzülüyor onu üzmek istemiyorum ama görünce dayanamıyor dum Merdivenlerden aşağı indim yavaş yavaş amcam ile yengem yan yana oturmuş kahve içiyorlar dı

"günaydın"

dedim zoraki tebessüm ile Amcam hemen

"Güzel kızım sana da günaydın gel yanıma otur "

dedi ve hafif kaydı yanına oturunca

"Kahvaltıda ne istersin ?ya da dışarıda yemek ister misin?"

dedi

"Teşekkürler ama gerek yok"

dedim

"kızım dışarı çıksan biraz açılırsın hem havada çok güzel"

dedi Evet hava güzeldi aslında ama ben kalabalık görmek istemiyordum

"belki öğleden sonra yürüyebilirim ama evde atıştırım"

dedim

"sana eşlik edemem ki kızım o saatte istersen şoförü ayarlayayım ya da yengen Eşlik etsin"

dedi

"Gerek yok Yürümek istiyorum"

dedim yengem

" eşlik edeyim o zaman"

dedi

"tek Yürüsem daha iyi "

dedim amcam başımı okşayıp Saçlarımdan öptü ve kalktı

"kızım Benim şimdi gitmem lazım kararını değiştirirsen Yengene de diyebilirsin Beni de arayabilirsin"

dedi

"Tamam amca"

dedim sonra yengem yanıma geldi

"Ukte kahvaltıda istediğin bir şey var mı ?"

diye sordu bana karşı hep iyiydi zaten ama ne bileyim olmuyor işte Hemen

" Sağ ol yenge "

dedim yengem görevli kıza bir şeyler söyledi sonra yanıma geldi oturdu kafamı alıp dizine yatırdı aslında şu an buna o kadar ihtiyacım vardı ki onun için Karşı çıkmadım saçlarımı okşadı ve

"kızım geçmez acı biliyorum ama sakın bizi yabancı görme içinde olduğun Konak senin bu mal mülk herşey senin ve Aslan ın yani kızım Sakın ama sakın bunları dert etme"

Dedi dizlerinden Kalktım ve sarıldın Gözyaşlarımı tutamıyorum Yengem daha bir sıkı sarıldı içim yanıyordu ölüyordum eriyordum sanki

"yenge Bunlar"

dedim Konak'ta elimi gezdirip

" hiçbiri"

deyip Elimi kalbime götürdüm