AKREP

Bölüm 7

Hakkım yok Hakkı yok du oysa...

Artık yapabileceğim hiç bir sey yok.En azından kendim için.Annem ve babama sebeb oldum onlarsız yaşayamazken bir de abim bir de ona sebeb olamam HAKKIM YOK.HAKKI YOK du kaderin , Karahan ın bana bunları yaşatmaya. Benimde hakkım yok bedelini abime ödetmeye .Çaresiz ce evet dedim .Tekrar ve tekrar sordu.Sonra dualar edildi nikah bittiği  gibi yerimden kalkmak için ayağa kalktım. Daha fazla kendimi tutamıyordum. Gönlümden akan kanlar gözlerime yaş olarak akıyordu.Ve ben bunu durduramıyordum. O sıra Karahan  kolumu tuttu, kafamı yere eğdim oda ayağa kalktı parmakları ile çenemi tuttu ve başımı kaldırdı.Yaşarmış gözlerime baktı uzun uzun.Bakmaya devam ederken imam ve şahitleri yolcu etmesi için başka adama

"Osman misafirleri kapıya kadar yolcu et"

Dedi  Osman

"Peki Ağam "

Diyip onları götürdü. Eli hala çenemdeydi. Yüzümü diğer tarafa çevirmem ile eli havada kaldı sinir ile soludu. Bir adım geri attım hemen . Havadaki elini yumruk yapmıştı. Sonra indirdi yavaşça. Kafamı eğdim ve salondan çıkmak için adım atmıştım ki sesini duydum

"Otur konuşucaz"

Tam ağzımı açıp bir sey dicektım ki

"Ukte sus itiraz etme en azından kendi iyiliğin için"

Dedi sinirle cvb vermeden geri oturdum adım attı yanıma yaklastı tam oturacaktı ki Osman geldi ve

"Gittiler "

Dedi Karahan Osman'ın yanına gitti omzuna elini hafif vurdu ve

"Sağol "

dedi adının osman olduğunu az önce duyduğum adam

"Hayırlı olsun"

Dedi ve bana döndü tam ağzını açtı sonra durdu kaşlarını çattı uzunca bana öyle kaşları çatı baktı. Karahan önce ona sonra da bana baktı ve

"Osman hayırdır! "

Dedi osman da onun kolunu hızla tuttu duvara itip bir seyler dedi sonrada Karahan ı itip gitti. Karahan önce gözlerini kapattı derin nefes aldı  sonra hızla bana doğru gelmeye başladı...

Karahan'dan

Adamları yollaması için Osman ı yolladım o sora ukte ayağa kalmıştı onu durdurdum derken Osman geldi.
Hayırlı olsun dedikten sonra Ukte ye döndü onada hayırlı olsun desin diye bekledim ama sadece bakıyordu. Hayırdır Osman dedim. Kolumdan tutup duvara itti. Bana kısık sesle resmen kükredi. Normalde kimse bana bir sey demez . Osman kardeşim gibi olduğundan bende hoşuna gitmeyen bir şey olduğunda uyarır ama bu kadarı fazlaydı.

"Osman "

Dedim uyarıcı sesim le

"Siktirme lan şimdi Osman'ını lan tamam evlencem dedin eyvallah küçük dedin eyvallah sustuk zorla dedin eyvallah dedik sustuk lan şerefsiz o kızın boğazı ne halde ne yaptın lan 18 ine yeni bastı ailesini yeni kaybetti senin yaptığın hangi adamlığa sığıyor lan "

Dedi o bana normalde bu kadar bu kadar saydığında yüzüne çoktan yumruğu atmıştım. Ama o dediğinden beri ukte nin sağ görünen ve baya kızarmış olan boynuna bakıyordum. Acaba canı çok acıyor mu?diye düsünürken Osman

"Lan sana diyorum!"

Dedi

"Tamam kes artık bunu" dedim

"Bumu  lan Bumu açıklaman? "

"Açıklama?"

Dedim tek kaşımı kaldırıp

"Vay vay be ama biliyormusun senden degil kendimden iğreniyorum Allah belamı versin  ki böyle bir hatanda nasıl yanında oldum. "

"Osman Siktirme lan şimdi kaç kişiyi öldürdük biz bumu hata  ?"

"Evet onların da günahını çekicez "

Ellerini kolumdan çekti havaya kaldırdı ve;

"Bu eller de çok insanın kanı var ama onlar masum degildi bu arada unutmadan masum birinin ahı da burada var "

Diyip elini kalbime koydu.

"İşte bunun hesabını veremeyiz ağam! "

Diyip beni itti ve ilerledi. Gözümü kapattım derin nefes aldım . Düsündüm evet osman la hep iş yapardık ama hiç masumlara kıymazdı o  .Ama ben sinirlenince herkeze zarar verirdim ve bu pekte umrumda olmazdı. Ama sanırım ukte ye yaptığım için pekte rahat sayılmam keşke yapmasaydım...

Ama hak etti sözümü dinlemedi kandırdı beni ya beni .

Ama şuan çok masum ve çaresiz.

Evet o aciz bi kız ve güçsüz hemde suçlu o çünkü beni sinir etmişti.

Ama beni bilmiyor yani haklı evet haklı .

Kafamda ki 2 düsünce beyin devrelerimi yaktı ne yapcaktım sanırım bu sefer Vicdanım ağır bastı çünkü kendimi ona doğru yürürken buldum. Bana korkulu gözlerle bakıyordu. Sonra kafasını eğdi. Biraz daha yaklaştım dibine girene kadar girdim...

Ukte'den

Şuan dibimdeydi ondan deli gibi korkuyorum ama bu bambaşka bir şeydi. İnşallah bana  dokunmaz tam böyle içimden geçirmiştim kiEllerinç kaldırdı ve 3 parmağıyla çenemi tuttu.Nefes almayı bıraktım o an. Gözlerimi yumdumsıkıca. Kafamı önce sağa çevirip sol boynuma baktı sonra sola döndurmüştü ki tekrar saga çevirdi. Parmaklarını boynuma dokundurdu tıtredim ve gözümden bi damla yaş aktı

"Lü lütfen "

Dedim kısık sesle beni duymuyormuş gibi parmaklarını boğazımdan aşağı yavaşça indirdi o kadar yumuşak dokunuyor o kadar narin dokunuyordu sanki acıtmaktan korkak gibi sanki boğazımı sıkan o degilmiş gibi.Dudagımı    dişledim tamam evlendık ama sadece ona daha fazla baskı yapmamaları için evlenmiştik en azından o öyle demişti. Ben böyle düşünürken eliyle gömlek düğmemi açmaya başlamıştı ki ellerini tuttum.  Kafasını kaldırıp bana baktı.

"Lü lütfen bana dokunma no nolur "

Diye ağlamaya başladım. Ellerimi itip

" kes sesini !"

Dedi Tekrar elleri gömlek düğmeme gidiyor du tekrar tuttum sonra Karahan 2 bileğimden tuttu ve başımın oraya kaldırdı tek eliyle kollarımı tuttu diğer eli tekrar düğmeme gidince bu sefer ayaklarımı oynattım ayaklarımı ayakları arasına aldı .

"Rahat dur "

Dedi

"Lütfen  dokunma ne olur yaşayamam. "

Diyordum oda o sıra 2 düğmemi çoktan açmıştı.

"Ne olur yapma dur "

Dedim  kafasını kaldırdı alayla güldü ve

"................"

Evet bölüm Sonu yorum ve votelerınızi bekliyorum eger istek ve vote olursa bugün bir bölün daha yayınlıcam