PROLOGUE [EDITED]

156 0 0
                                    

We met unexpectedly.

It was surreal.

Love is in the air nga sabi nila.

Nung una ko siyang nakita, crush ko na siyang talaga.

Pero hindi ko inexpect na yung feeings namin eh MUTUAL.

It happened on a place no one could imagine.

Baka DESTINY?

Sabi ng parents ko nung bata palang ako, “Anak don’t talk to strangers ha?”

Pero isipin niyo nalang!

Pano kung POGI yung stranger?

Pano kung SIYA yung ideal type na hinahanap mo?

Pano kung CRUSH mo yung stranger?

Iisipin mo pa ba yung sinabi ng parents mo nung bata ka pa?

17 years old na ako, at alam ko na kung ano ang tama at mali.

At kelangan ko na ding magdesisyon para sa sarili ko.

Etong desisyon na ito, ito ang nagpaalam sakin kung anong meaning ng LOVE.

And I chose to talk to this one-of-a-kind STRANGER.

Hindi naman siya mukang kidnapper eh.

Sa pogi niyang to?

Well, kung kidnapper man siya magpapakidnap nalang ako. Haha!

Ay basta! Ang alam ko lang, MASAYA NA AKO KASAMA SIYA.

He completes me.

Siya na nga!

Siyang siya na!

.

.

.

SI STRANGER. :”>

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Hi Everyone! Eto po ang debut story namin ng cousin ko. First time po naming gagawa ng story, kasi for the most part nagiimagine lang talaga kami. Haha! Pero dahil masyadong malapad ang imagination namin, nagdecide kaming gawin itong Wattpad story. Thankyou in advance for reading! <3

Strangers [ON-GOING SHORT STORY]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon