O kadar uzak ve bir o kadar yakın.Dokunmaya kıyamadığım, ismini duyduğumda gözlerimden gelen yaş anlatır yalnızlığımı.
O benim oksijen kaynağım.Rüyalaramın, mutluluğumun süsü.
Sadece onun ismini duyduğumda yüreğime bir burukluk, bir çaresizlik kaplar...
Nasıl bu kadar yakın ve bir o kadar uzak olabilir bir insan?İnsan nasıl mutlu olur?Eğer o insan ben olursam mutluluğum onun gülüşüne bağlı olur.O mutsuz, ben mutsuz.O mutlu, ben mutlu.
Her zaman imkansızlar peşinde koşarız ya işte bu aptallık değil!Bence en gerçek ve unutulmayan.Ulaşıldığında zor vaz geçilen tek şey, imkansızdır.Onun için ben imkansızı istiyorum.Ne kadar zor olursa olsun, ben sana sahip olmak istiyorum...
-------------------
