Przeznaczenie

Kilka Miesięcy Później

Niestety Marcelowi nie udało się dowiedzieć jak mój nieznajomy ma na imię. Ale cóż mówi się trudno przez te kilka miesięcy mijałam go na korytarzu zawsze szeroko się do mnie uśmiechał, ale poza tym nic więcej...
Na szczęście nie traciłam nadziei i postanowiłam, że spróbuję znaleźć go w trochę niemożliwy sposób. Weszłam szybko na Facebook'a i po przez jego znajomych z klasy próbowałam go jakoś znaleźć, wiadomo nie odniosło to sukcesu, no ale zawsze warto spróbować. Stwierdziłam że jeżeli ja mu też się spodobałam to może w pewnym czasie sam do mnie podejdzie, może jest poprostu nieśmiały.
Matury zbliżały się wielkimi krokami, wiedziałam że już niedługo, nie będzie go w tej szkole, że nie będę go już widziała.
- Co ty taka smutna - spytała się mnie Marta
- A szkoda gadać, niedługo matury a ja wciąż nie wiem jak on się nazywa
- Nie przejmuj się tym tak, niedługo powinni wywiesic listę osób, które podchodzą do matury, wtedy powinnyśmy go znaleźć
-No masz racje, ale jeśli on nie podchodzi do matury? Co ja wtedy zrobię...
- Ej głowa do góry nie przejmuj się tym tak, myślę że będzie pisał maturę
- No dobra, dobra jak narazie postaram się tak o tym nie myśleć
- I to dobry pomysł - oznajmiła Marta
Jednak ja nie umiem o tym nie myśleć, w głowie mam tylko jego, jego piękny szeroki uśmiech, jego blond włosy... Znowu minęłam go na korytarzu, i serce waliło mi jak szalone, ale znów nie odważyłam się do niego podejść.
Następnego dnia wywiesili listę osób przystępujących do matury, Emilka szybko zrobiła zdjęcie i poszliśmy na lekcje. Zaczęliśmy szukać go na fecebook'u, sprawdziłyśmy wszystkich, został nam jeden chłopak bez zdjęcia to musiał być on, dodałam go więc do znajomych, teraz pozostało nam tylko czekać.