10 months...and everything is just...fine. Natapos ko na ang ilang pages sa scrapbook na ibibigay ko sakanya sa first anniversary namin. Ngayon, we're both busy pero lagi akong humahanap ng time to be with him.
Everytime na nag kikita kami, ganun parin yung feeling ko, excited in love na in love, and always thankful. Every minutes and second that I'm with him nawawala lahat ng pagod ko. Marinig ko lang ang boses niya...wala na...knikilig nanaman ako.
Sa tuwing lumalabas ako galing office lagi siyang nag-aabang sa labas para sunduin ako, at ako naman itong nagmamadaling yakapin siya, habang niyayakap niya rin ako nang mahigpit.
Pero...bakit...bakit parang may nag-iba?....ako lang ba ang nakakaramdam?
Sa tuwing kasama ko siya...bakit parang wala akong kasama, bakit nawawala ang dating pakiramdam namin sa isa't isa...anong mali?...ako ba?
Kung ganun...pipilitin kong kumapit, baka pagsubok lang...baka panandalian lang.
11th monthsary and we're still together, nasa office ako ngayon and I'm just waiting him to text me kung nasaan na siya. He called me kaninang umaga para bumati and sinabihan niya ako na susunduin niya ako after work for our dinner date. But it's already 7 pm, beyond business hour wala parin siya, pati si Vany nakauwi na and I'm still here waiting for him to come. Ilang beses akong tumatawag sakanya pero hindi siya sumasagot, nag-aalala na ako...heto nanaman ba?
Yes...hindi lang ngayon nangyayari to, medyo nagiging madalas na, pero I'm always trying to understand him...kasi mahal ko siya. Pinuntahan ko siya sa hospital pero wala na siya, ni isang text wala parin akong natatanggap, kaya I have decided na umalis na lang muna at magpunta sa lugar kung saan una niya akong napansin.
Mag-isa lang akong pumasok nang bar, and as usual maingay at nagsasayawan ang lahat, pero para sa akin tahmik lang habang unti-unting pumapatak ang mga luha sa aking mata. Paulit-ulit kong sinasabi sa isip kong I need to be strong kahit nasasaktan ako. Sinubukan kong tawgan siya pero wala paring sagot, at pagkatapos kong inumin ang isang baso ng tequila lumabas na lang ako sa bar na iyon at hindi ako makapaniwala sa nakita ko...si Gene...habang akay-akay niya ang dati niyang girlfriend at bigla na lang nitong hinalikan si Gene sa labi.
Mas lalong bumuhos ang luha sa mga mata ko habang nakikita ko silang dalawa. Pinili kong huwag magpakita, at umuwi na lang habang pauli-ulit kong naiisip ang mga nakita ko.
Kinabukasan, ay nag text siya to say "sorry" kung hindi siya nakasipot, and he said na may patiente lang siyang pinuntahan. Akala ko okay na, pero mas lalo parin akong nasasaktan dahil alam kong nagsisinungaling siya. Pero pinipilit kong intindihin na baka sakaling may dahilan.
After work, sinundo niya ako para ituloy ang kahapong plano, tulad ng dati, nag-aabang siya sa labas habang nakasandal sa sasakyan niya, at su tuwing makikita niya na ako ay kukunin niya na ang mga bulaklak na binili niya at yayakapin ako. Pero may iba...alam kong may iba.
Kumain kami sa labas tulad ng dati at pagkatapos ay inaya ko siyang maglakad-lakad sa park.
"Gene...about your ex" napatigil siya sa sinabi ko, at alam kong may itinatago siya
"What about?"
"Nagsinungaling ako sayo, I know her, and I know the reason why you broke up". Nagulat siya sa sinabi ko na parang di makapaniwala.
YOU ARE READING
My Sweetest Downfall
RomanceTo my future lover when will I meet you? tomorrow, in a couple of weeks, in three months or in four years? Maybe in a decade?