I held her hand after while walking home. Ibinaba kami sa bus stop at sinabi ni Arielle na gusto daw niyang maglakad habang pauwi. Mulan ang magsimula kaming tahakin ang daan pauwi ay hawak ko na ang kamay niya. Hindi koi yon binibitiwan. Habang nakikinig ako sa mga kwento niya sa akin – mula noong bata pa siya at ang halo – halo niyang experiences sa kung ano – anong nangyari kanya noon ay naiisip kong ang pagpunta rito ay ang pinakatamang desisyong ginawa ko sa buhay ko.
"Jude, okay ka lang ba? Kanina ka pa kasi nakatingin lang." Wika niya pa habang papalapit na kami sa apartment building niya. Hindi ako makasagot. Alam ko kasing manginginig ang boses ko.
"I have to go back to the Philippines asap." Iyon ang tanging nasabi ko. Nakita kong medyo nalungkot ang mga mata niya.
"Ay, okay..." Humigpit ang hawak ko sa kamay niya.
"Babalik rin naman ako, kaagad. I just have to do something... Promise, I will be back."
Hindi ko alam kung bakit bigla ko siyang naisip habang magkasama kaming dalawa ni Arielle sa ngayon but I know that I have to go back to th Philippines to sort things out. I have figured things out I just have to do this one thing.
Mula noon ay natahimik na siya habang papaakyat kami sa unit niya.
I can assure her that I will be going back. Hindi ko na lang nasabi kasi nga sobrang laki ng kaba sa dibdib ko. These two days spent with her is enough for me to sort things out and tnow what I really want in my life. I have chosen something so out of my comfort zone, bigla ko na lang naisip na kailangan kong gawin ito sa lalong madaling panahon.
We entered her unit, ang akala ko ay kung ano ang nangyari dahil bigla na lang siyang napasinghap at natigilan. Napansin kong may tao sa loob ng unit niya. A man and a woman, and they both stood up after seeing us. The woman seemed appalled upon seeing us, nakatitig siya sa kamay kong nakahawak kay Arielle. Iyong lalaki naman, titig na titig lang sa mukha ko. Alam ko na kaagad kung sino sila.
"Bekbek, sino iyang kasama mo?"
Napatingin ako kay Arielle. Bekbek? Her mom calls her Bekbek? Ang cute. Napangisi ako kahit na dapat ay hindi naman.
"Mom, Dad, ano pong ginagawa ninyo dito?"
"Hindi ka daw pumasok sa trabaho so your mom got so worried and she dragged me here to check on you. Sino iyang kasama mo, Arielle?"
"Mom, Dad si Jude po..."
Para bang naghihintay sila ng kasunod ng sasabihin ni Arielle. I just stood there feeling abit amused of her reaction. I cleared my throat.
"Mr. Cruise, pwede ka po ba kayong kausapin in private?" Marahas na nagtingin sa akin si Arielle at ang Mama niya. Tumango naman si Mr. Cruise. He led me to the door. Mas comfortable nga kung mag-uusap kami sa isang lugar na hindi naman makikita ni Arielle para hindi niya marinig ang sasabihin ko.
The two of us ended up going to the rooftop. Doon ako hinarap ni Mr. Cruise. I told myself that I should say everything that I have to ay – that I should say this right because I need to... Hindi ako pwedeng pumalpak.
"You better have something important to say, Mr..."
"Escalona. I am Judas Alonso Escalona and I've been lonely for a very long time. And your daughter, she makes me happy... For a long time, I have felt guilty whenever I am feeling happy but Arielle made me feel that it's okay to be happy, that it's okay to let go of things, that happiness is indeed a choice and I wanna make this choice with your daughter, Sir."
"Mr. Escalona, I am a business man, and Arielle is my only child. I had a son but we lost him when he was very young. I saw how painful it was for my daughter and ever since that day, I promised myself that I will do everything to not see that pain again. Anong assurance ang maibibigay mo sa akin para maniwala akong hindi mo nga sasaktan ang anak ko?"
