CHAPTER 37

19.8K 186 8
                                    

This is dedicated to her. Thanks sa support at mga comment mo dear :* Alabyu :*

At saka para po sa mga nagtatanong kung bakit nakapagsalita ng tagalong iyong BEATLES sa past chapter, HAHAHAH pagpasensiyahan niyo na po si Author. Loka-loka kasi noong araw na iyon. Basta tinuruan sila ni Tito Gabby, iyong Tito ni Kath. :))))))))))))))))) Enjoy reading... XD

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

KATH'S POV

 

Nakaupo ako ngayon sa upuan dito sa kumbento. Iyak ako ng iyak.

Mali nanaman ba ang pusong pinana ni Kupido para sa akin?

Kasi palagi nalang nila akong niloloko at sinasaktan.

 

Basang-basa na ang panyo ko dahil sa luha ko. Buti nalang at hindi ako mahilig sa make up at siguradong kakalat talaga iyon sa mukha ko.

???: Iha, okay ka lang ba?

 

Nilingon ko iyong nagsalita.

Pari siya.

AKO: Yes father.

 

FATHER: May maitutulong ba ako?

 

AKO: Okay lang po talaga ako father. Gabi na po oh. Tulog na po kayo.

 

FATHER: Iha, alam kong may problema ka. Di ka iiyak ng ganyan kung walang dahilan diba? You can share it to me iha.

 

AKO: Father, bakit po ba kailangang masaktan ang isang tao kapag nagmamahal? Pwede naman pong Masaya nalang diba?  Pwede naman pong walang manggugulo sa inyo. Pero bakit *sobs* bakit po ganon? *sobs*

 

Di ko na napigilan ang luha ko.

HINDI KITA IIWAN ----- KATHNIEL (Book 1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon