three

12.7K 1.1K 58
                                    


Zawgyi

"ဘာ...မ႐ွိေတာ့ဘူး ဟုတ္လား.....''

"ဟုတ္တယ္ ဆရာ မ႐ွိေတာ့ဘူး....''

"ေတာက္....''

Lee Shin မ်က္ႏွာမွာ ေဝခြဲရ ခတ္ျခင္းေတြေရာ စိုးရိမ္မႈေတြပါ ျပည့္ႏွက္ သြားခဲ့သည္။

"မင္းတို႔ မိုးလင္းလင္းခ်င္း ဘာလို႔သြားမၾကည့္လဲ.....''

"ညက အရမ္းပင္ပန္းထားေတာ့ မႏိုး......''

"ခြပ္....''

ထိုသူ႔မ်က္ႏွာလည္ထြက္သြားသည္။

"ေတာ္ၿပီး မင္းတို႔ကို ခိုင္းလိုက္ရင္ ဆင္ေျခေတြႀကီးဘဲ....Kim Tae Hyung ဆိုတဲ့ေကာင္ကို ဘယ္လိုလူမ်ားမွတ္ေနလဲ....ဒီအတိုင္းဆိုရင္ မင္းတို႔ဘိုးေအးက မေသဘဲ မင္းတို႔ေတြ အကုန္ ႂကြကုန္မယ္....''

"ဆ..ဆရာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေတြ ႐ွာလိုက္ပါ့မယ္....''

"ေတာ္....တစ္ေယာက္မွ အသံုးကို မက်ဘူး....႐ိုက္သတ္ပစ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ေကာင္ေတြ.....''

Lee Shin စဥ္းစားလိုက္ တက္ေခါက္လိုက္ႏွင့္ ေဒါသက အေတာ္ထြက္ေနသည္။

Kim Tae Hyung ဆိုတဲ့ေကာင္က လ်ွင္သည္။ သြက္သည္။

အခုသူ႔ကို လုပ္ၾကံတာ Lee Shin တို႔အဖြဲဆိုတာလည္း သိေလာက္ျပီးျဖစ္မည္။

ဒီ ကိစၥ က ဒီေကာင္မေသလ်ွင္ သူတို႔ ေအးေအးေဆးေဆး ေနရဖို႔က မေသခ်ာႏိုင္ေတာ့ေပ။

သူစြန္႔စားခဲ့ရတာေတြႏွင့္ မတန္ပါလား။

-----------------------------------------------------

"ဟိုလူ ခင္ဗ်ား အထဲမွာ ႐ွိေသးလား.....''

ေ႐ွ႕ဆက္တိုးဖို႔အတြက္ ေျခလွမ္းမ်ားက တုန္႔သြားသည္။

ဒီလူမ႐ွိေတာ့ဘူးလား....ဒဏ္ရာသက္သာလို႔ ထြက္သြားၿပီး ထင္ပါတယ္။

မ႐ွိေတာ့ဘူး ထင္လိုက္ေပမယ့္ အသံေလးေတာ့ ေပးလိုက္ေသးသည္။

အျပင္မွာ မိုးေတြရြာေနသျဖင့္ jung kook တစ္ကိုယ္လံုးလည္း စိုေနၿပီ ျဖစ္ရာ....

"ခင္ဗ်ား မ႐ွိေတာ့ဘူး ဆိုရင္လည္း.....''

စကားမဆံုးခင္ လက္ေကာက္ဝတ္ တစ္ဖက္ကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္ျခင္း ခံရကာ....

You Are My Oxygen (Completed)Место, где живут истории. Откройте их для себя