Hayat-ı Olmazım

4.Bölüm

"... siz Hazan Çamkıran'ı eşiniz olarak kabul ediyor musunuz?" Genç adamın bakışları babasını bulduğunda zafer kazanmışcasına "evet" dedi. Evlilik cüzdanı Hazan' a verildiğinde genç kızın elleri titredi Yağız Hazan'ın duvağını açtığında iki genç birbirinin gözlerinin içine baktı. Yağız içinden 'bağlanmak yok' dediğinde Hazan 'Allahım ne hissettiriyorsun sen bana yardım et' dediğinde Ece ikisinide bakarken yaşanacak olan aşka kocaman gülümsedi.

Gece bittiğinde Hazan artık Hazan Egemenin  olamanın rahatsızlığını yaşarken içinden bir adım bile gitmeyen vicdan azabını hissetti. O adamı ordan kurtarabilirdi belkide  sakin olup düşünebilseydi belki  adam yaşayabilirdi kendini boğan düşüncelerle savaşırken Yağız'ın sesiyle irkildi. 

"Ne düşünüyorsun ?" dediğinde genç kız boş gözlerle Yağız'a baktı " önemi var mı ?" genç adam bıkkınca nefesini dışarı verdi "Hazan daha ne kadar aynı konuları konuşucaz bir anlaşma yaptık hem anneni bulmanda yardım edicem" dediğinde kızın yüzünde istemsizce bir tebessüm belirmişti. Genç adam kızın dudaklarına yayılan gülüşe baktığında  yanağının yanındaki çukura yerleşmek istediysede bunun imkansız olduğunu düşünüp bakışlarını kızın  yüzüne çevirdi.Hazan'ın yüzünde ki gülümseme solarken konuştu "o adamı da beni kurtardığın gibi kurtarabilirdin" dediğinde Yağız çarpık bir gülümsemeyle kafasını salladı "onada evlenme teklifi götürürdüm" dediğinde Hazan da kendini tutamayıp gülmüştü.Yağız derin bir nefes alıp kızın yanına otururken Hazan bakışlarını yere çevirdi.Yağız onun dengesini bozuyordu ağlatırken bir an güldürüyor sinirlendirirken bir an mutlu ediyordu.

"Sen nasıl birisin ?" dediğinde genç adam  kaşlarını çatarak kıza baktı Hazan bakışlarını Yağız'a çevirdiğinde kısa bir an onu süzdü  sonra tekrar bakışları yeri bulurken konuştu "yani sanki  robotun içinde gülmeyide güldürmeyide bilen biri var gibisin ama bazen sanki bunların hepsinden uzak bir köşede sadece izleyen tarafsın sen kimsin Yağız?" dediğinde genç adam  elini kızın çenesine götürüp kendine çevirdi gözleri onun gözleriyle buluştuğunda irkildi içinde olan bu tarifsiz his onu rahatsız ediyordu 'bağlanmak yoktu annesine bağlı bir çocuktu o kaybetmişti kardeşine bile bu kadar sevgi göstermesinin her gün korkusunu yaşıyordu bir daha kaybetmek istemiyordu başka birine tekrar  bu hissi yaşamak hata olurdu' gözlerini kızın gözlerinden çekip kafasını iki yana salladı.Elini  kızın çenesinden çektiğinde genç kız gözlerini yumdu boşluktan düşermiş gibi hissediyordu Yağız onu altüst edip bırakıyordu buna izin vermemeliydi derin bir nefes alıp gözlerini tekrar Yağız'a baktı. Yağız derin bir nefes alıp tekrar kıza baktı. 

"Beni merak etme Hazan bir an önce anneni bulmayı dile ki esaretten kurtul" dediğinde genç kızın boğazına bir yumru oturmuş gibi hissetti. Bu evlilik dizilerde olan uzun uzun süren zoraki evlilik değildi  bu evlilik esareti kabul eden prensesin annesini bulduktan sonra prensten ayrılma hikayesiydi genç kız zorda olsa yutkunup yüzüne gerçekçi bir gülümseme yerleştirdikten sonra konuştu 

"Haklısın seni merak etmek zaman kaybı" dediğinde genç adam sessizce kafasını sallayıp oturduğu koltuktan kalkıp odasına çıktı. Genç kız beyaz gelinliğiyle yavaş yavaş kalkarken salondaki büyük aynada yansımasına baktı burukça gülümsedi en azından gelinliğim istediğim gibi diyip odasına çıktı. Odasına çıktığında duvağını saçından çıkarıp yatağın üstüne attı. Aynanın önüne geçip gelinliğinin arkadaki fermuarını çözmeye  çalışsada yapamamıştı. Biraz daha zorlarsa gelinliğine vericeği zarardan korkup yatağın üstüne oturdu. Napıcağını düşünürken kapının tıklanmasıyla irkildi. 

"Gel" dedi titreyen sesiyle Yağız'ın hala onu gelinlikle görmesini istemiyordu sessizce oflayıp ayağa kalktı. Yağız  kaşlarını kaldırıp ona baktı "gelinliğini çok sevdin ama artık yeterli değil mi ?" dediğinde genç kız sinirle bir kez daha ofladı " çıkaramıyorum elim fermuara yetmiyor " diyerek hala elini arkaya  değdirmeye çalışıyordu.Yağız yüzüne yayılan gülümsemeyle  kıza yaklaştı kızı belinden tutup arkasını çevirdiğinde Hazan nefesini tutmuştu.