Hayat-ı Olmazım

12.Bölüm

"Hani bir şarkıda dediği gibi ..." dedi Hazan çaresizce. Yağız dikkatle Hazan'a baktı.

"Yanlış zaman -"

"Yanlış insan" dediğinde Yağız kendinin yanlış olduğunu biliyordu.Hazan derin bir nefes verip oturduğu sandalyeyi geri itip kalktı. .

"Benim için değil" dedi.

**

Sinan hastaneden çıkalı bir hafta olmuştu.Ece'yle artık bir şeylerin baslangicindaydilar. Bir süre sadece gizli pek göz önünde olmadan.Yağız ikisini ne zaman görse düşündüğü şeylerin gerçek olabileceğinden rahatsiz olup o düşündüklerinden uzaklaşmak istesede Hazan'ın sesi kulağında yankılanıyordu.

"Sevmek suç değil..." Yağız belki onlar için değil diye düşünsede kendi için suç diye düşündü.Başta ki hedefi sadece bir kızın hayatını kurtarmaktan ibaret olan şey içinde ki yangına çevrilmişti hem de engellerle bir de şimdi 'Gökhan ' denen adam çıkmıştı onla konuşup olayı anlamalıydı.Bıkkınlıkla nefesini verirken kafasını geriye yasladı.

Hazan artık içindekileri tutmakta zorlanıyordu.Karşısindaki adam görsün istiyordu görsün içindeki yangını o da hissediyor muydu içinde yangini ? diye düşünmeden edemedi. Kafasını cama çevirip karşılaştıkları o geceyi düşündü. Ölen adam aklına geldiğinde burukça gülümsedi sonra o masmavi gözler geldi gözünün önüne düğün gecesi dudağına değen Yağız'ın nefesini düşündü bir hafta önce nefesiyle beraber onun dudaklarını tadan dudaklarını düşündü.Elini istemsizce dudağına götürüp heyecanla nefes aldı. Yağız'ı düşünmek içini titretiyordu.Camdaki yansımasına baktığında kendi kendine gülerek sırtını arkaya yaslayıp gülümsedi. Aniden ayağa kalkıp odasından çıktı Yağız'ın kapısına gitti.Kapiyi yavaşça tıklatıp içeri girdi.

Yağız Hazan'ın geldigini gördüğünde gözlerini kapayıp uyuyormuş gibi yaptı.Zaten bir süredir hep aynısını yapıyordu. Hazan Yağız'ın uyuduğunu gördüğünde gülümsedi.Sandalyenin üstünde duran pikeyi alıp Yağız'ın üstünü örttüğünde Yağız Hazan'ın yaptığı şeyle içinin ısındığını hissetti. Hazan yatağın köşesine oturup yine ne kadar güzel uyuduğunu düşündü uyurken sanki adam değil küçük bir çocuktu.Yüzunde ki gülümseme büyürken eliyle Yağız'ın alnına düşen saçı geriye itip konuştu.

"Koca çocuk " dedi fısıltıyla.Yağız Hazan'ın yaptıklarıyla içindeki alev topları tekrar oluşurken.Vicdanin verdiği soguklukla oyununa devam ediyordu.Hazan yavaşça yataktan kalkıp tekrar Yağız'a baktı.Sadece dudaklarını oynatarak ses çıkarmadan . "Oyun bitmesin" diyerek odadan çıktı.

Yağız Hazan gittikten sonra gözlerini açıp yattığı yerden doğrulup yüzünü avuçlarının içine aldı.Saçlarını kaşıyıp bu duruma içinde küfür savurdu.

Ece bahçede oturmuş öylece manzaraya bakıyordu.Hazan'ın sesiyle irkildi.

"İyi misin ?" diyen Hazan'a döndü.

"İyiyim Hazan gelsene" diyerek oturduğu salıncakta yana kayarak Hazan'a yer açt"Ne düşünüyorsun?

"Hiçbir şey " dedi Ece gözlerini manzaradan ayırmadan.

"Hadi Ece " dedi Hazan koluna dokunurken.Ece 'nin bir şeyi olduğunu anlamıştı. Ece derin bir nefes alıp konuştu.

"O geceyi düşünüyorum Hazan" dediğinde Hazan 'da rüzgârın sertliğiyle titredi. İki kız bakışlarını karşıdaki manzaraya dikerek "kaybedilirdik" dedi.Bakıslari birbirini bulduğunda burukça gülümsediler.Hazan dolan gözlerini yollamak istercesine oturduğu yerde biraz kıpırdandı ve sevecen ses tonuyla konuştu.