Isa. Dalawa. Tatlo. Apat. Lima.
Maigi kong tinititigan ang mga taong nasa paligid ko. Napupuno ng mga naghahalakhakang estudyante ang gym na ito na pawang araw-araw ay may engrandeng kasiyahan.
Hindi man lang ako makalapit sa isa sa kanila dahil alam ko sa sarili ko na nakatadhana ako na maging mag-isa. Nakatadhana akong walang taong sasalo. I was destined to be with just myself.
Nagsimula na akong tumalikod sa mga tao na naririto sa gym. Napupuno ng matapang na halimuyak ng pinaghalong pabango at amoy ng iba't-ibang putahe ang buong gym na kinaroroonan ko ngayon. At kitang-kita sa suot ng mga kababaihan at kalalakihan na may magandang pagdiriwang ang nagaganap.
"Havana oh na na.. half of my heart is in havana oh na na na"
"Tch, bakit ba kasi ako nagpunta dito." ani ko sa sarili ko.
Pinagsisihan ko na dumalo pa ako sa party na ito. I am anti-social, I admit. Kung di lang dahil sa magaling kong guro ay wala sana ako ngayon sa sulok na ito at nakaupo suot suot ang maikling bestida na ito.
Nagsisiyahan ang mga estudyante ngayon dito sa gym dahil sa tinatawag nilang 'Acquaintance Party'. Wala naman talaga akong balak dumalo sa party na ito kung di lang dahil sa teacher ko na blinack mail ako na ibabagsak kung di ako aattend.
I was an anti-social ever since I was born in this world. Walang kahit na sino ang nagbabalak na makipag kaibigan sa akin. Although I tried reaching out but it doesn't work. They just hate me for me.
But I have friends before.. I had. Not until they decided to go far away and left me for no reason.
"Hindi ka ba talaga sasayaw?" I was shocked when someone from my behind suddenly talked.
I immediately rolled my eyes when I saw who it was. Ang teacher ko na blinack mail ako ang nagsalita sa likuran ko.
"I already told you, I hate being here." I plainly said.
"Bakit naman? It's Acquaintance Party by the way.. It means, you get to know some people." she said while clinging her hands unto mine.
"Eh sa ayaw ko nga eh." Sabi ko sabay irap.
I never liked these kinds of things. Bukod sa wala naman talagang magawa sa mga ganitong bagay, no one will ever want to know me. Unless they just want to make a shit out of me.
Yeah. I get bullied at this school. Always and Everyday. Walang lampas na petsa sa kalendaryo na hindi ako pinagmumukmukan ng mga tao rito.
"Ayaw mo o walang gustong makipag kaibigan sayo?" I was taken a back. I know na hindi naman dapat ako magulat sa sinabi niya dahil it's all truth, pero something deep inside me stung. Like I was hit by a blazing rock.
"Alam mo naman pala bat mo pa ako ipinagpilitan dito." I said to her which left her just looking directly at me.
Pagkatapos kong sabihin yun sa kanya, I immediately left the gym. I can't stand staying in this place. People won't even dare to stare at me.
They don't care..
--
I was on my way home. In this gloomy neighborhood that I live in. Everything is quiet only the sound of bugs and the broken Light Post with blinking lights is all you can hear.
But it was interrupted with the noise I heard that's located near my house.
"Bakit ha?! Hindi ba totoo!? Wag mo na akong lokohin pa Richard! Utang na loob!"
"Anong pinagsasasabi mo diyan ha!? Nagiilusyon ka lang! Puro ka hinala hinala!"
BINABASA MO ANG
The Suicide Note
Teen Fiction"Every life deserves to be lived" Ang pakiramdam na parang lahat ng bagay na nasa paligid mo ay kusa at unti-unting naglalaho at parang pati ang mundo ay sinukuan kana. Sa sobrang sakit na iyong nararamdaman ay nais mo nalang na maglaho na parang b...
