İmkansızdı.
Benim hamile olmam imkansızdı. Tamamen imkansız.
Jungkook ta dahil kimseyle o kadar ileriye gitmemiştim olamazdı. Aklımı toparlamaya çalıştım reglim gecikmişti. Ruh halim dengesizdi. Herşeyi strese bağlıyordum. Bir yanlışlık olmalıydı ama önce bu adamın elinden kurtulmalıydım, üstünlük kazanmış gibi omuzlarımı kaldırdım "Elbette hamileyim!""Hamile olmadığından emindim bu nasıl olur!?" koridorun iç kısmındaki aynaya bir yumruk savururken sıçradım.
Kendini yere bırakırken elinden akan kanlar umrunda değildi. Elinden boş fayansa damlayan kan midemi tekrar alt üst etti ayağa fırladım ama dengemi kaybedip yere düştüm.Hışımla yerinden kalkıp yanıma geldi. Kalkmama yardımcı olurken, bir eli belimde diğer eli dirseğimdeydi.
"İyi misin?""Evet..ve hayır "
"Seni hastaneye götüreceğim." onu kendimden uzaklaştırırken heyecanla şakıdım "Eve gitmek istiyorum!"
"Bangtanı arayıp seni almalarını söylerim."
"Hyungsik-"
"Yediğim bokun ağır sonuçları olacak.." lafımı bölmesini umursamadım.
"Bak sorun değil, beni eve götrm"-"
"Bu büyük bir sorun Rona!" dedikten sonra iki elini duvara dayayıp üzerime eğildi "Çok büyük.."
Dudağıma kapanan dudakları dengemi yerle bir etti. İyi niyetimi ayaklar altına almıştı.
Geniş omuzlarını itmeye çalıştım ama gram geriye itemiyordum, ellerimi tek eliyle kavrayıp başımın üstünde birleştirdi, diğer eliyle bluzumu çekistiriyordu, bluzum ortadan ikiye ayrılırken utanç içindeydim ama onun umrunda değildim, kendimi çıplak hissetmiştim, eli karnımı bulurken, kapıdan gelen yumruk sesleri evin içini doldurdu.Hyungsik hızla geri çekilirken aynı hızla yere düştüm ve hıçkırıklarımın sese karışmasına izin verdim.
Hyungsik kapının ağzından koca birer lanet okurken, kapı hızla kırıldı.Başta namjoon ve jungkook olmak üzere bangtan göründü.
Taehyung hyungsik e saldırırken derin bir nefes aldım. Namjoon büyük adımlarla yanıma gelirken, jungkook olduğu yerde şok ifadesiyle soluyordu. Namjoon hızla ceketini sırtıma sararken omuzlarımdan tutup beni kaldırdı, ellerimi beline dolarken başımı göğsüne yasladım ve gözyaşlarımın tekrar tekrar akmasına izin verdim. Namjoonun bir eli sırtımı sıvazlarken diğer eliyle saçlarımı okşuyordu "Ağlama...tamam geçti " yatıştırıcı biz söz söylediğini sanıyordu ama bu beni daha kötü hale getirmişti.Namjoon hafifçe geri çekilirken jungkook yanımızdaydı, gözleri gözlerimdeydi sarılmak istiyor ama birşey onu engelliyor gibiydi hiç düşünmeden kollarımı boynuna sardım, başını saçlarımın arasına gömdü ve kolları belime dolandı.
Namjoon biraz gerilemişti. Bir eli belinde diğer eli alnındaydı. Gözleri kapalı kesik nefesler alıyordu. Saçlarıma düşen ıslaklık dikkatimi dağıttı.
Jungkook a sardığım kollarım gevşerken anlamış gibi belime sarılı kolları sıkılaştı. Jungkook ağlıyordu."Sana dokundu mu..?" diye fısıldadı.
Cevap veremedim."Sana dokundu mu?" sesi titriyordu.
Ses çıkarmadım."Sa-Sana dokundu mu..!?" sesindeki saf öfke beni daha çok ağlatıyordu.
"Son kez soruyo-"
"Beni öptü"
Jungkook kollarımın arasından kaydı ve hyungsik in üstündeki taehyung u bir kenara itip belinden bir silah çıkarttı.
Silahın hedefi hyungsik ti.
Bir adım atacakken namjoon un beni geri çevirip yüzümü göğsüne bastırışı.
Tek el silah sesi.
Bir insan evladının son anlarındaki acı feryadı.
20+
20yorum
Kabul edin bölüm efsoydu.... Yazarken garip oldum sizi seviyorum bol bol yorum bırakın ay lav yu
Ve sınırı çoğalttım sınır dolana kadar yb yok aşklar sorry
Ve TURENG texting kitabım an itibari ile yayında kütüphanenize eklemeyi unutmayın💘💘
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KURALLI jjk
FanfictionNamjoon beni biraz daha göğsüne bastırırken, Jungkook un bakışlarını üzerimde hissedebiliyordum. Namjoon dan uzaklaşmaya çalıştığımda beni daha sıkı, çok daha sert sarmıştı. Burada kural buydu. Gücü olan güçsüz olanın herşeyine sahip olabiliyordu. T...