Fight Outside The Box

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 9

Με το μονοσύλλαβο όνομα του συγκατοίκου του να έχει γίνει πλέον γνωστό, ο Τζέιμς τον κοίταζε πιο προσεκτικά ή τουλάχιστον έτσι έμοιαζε καθώς το βλέμμα του για λίγα δευτερόλεπτα έμοιαζε να χάσκει. Ο θυμός έφυγε, το χρώμα του επανήλθε και με μία κίνηση του χεριού του, έπιασε το μυώδες χέρι του Στιβ που κρέμονταν εκεί για να τον βοηθήσει.

«Τζέιμς. Τζέιμς Ρόουζ.» είπε, δίνοντας και αυτός το όνομα του και με μία κίνηση έφερε το σώμα του σε ευθεία γραμμή. Αυτή τη φορά ήταν και οι δύο όρθιοι, με τον Στιβ να υπερτερεί κάποιους πόντους όσον αφορά το ύψος των δύο αντρών. Το πάνω μέρος του Στιβ ήταν γυμνό και αυτό βοηθούσε να προσέξει κανείς τα χαρακτηριστικά του σώματός του. Το σώμα του φαινόταν αρκετά γραμμωμένο, με τους κοιλιακούς του να εμφανίζονται λίγα εκατοστά πάνω από το πορτοκαλί παντελόνι της φυλακής, ενώ το στήθος του φούσκωνε λες και ένιωθε περηφάνια. Έπειτα το μάτι έπεφτε στα γυμνασμένα χέρια του, στα οποία πεταγόντουσαν κάποιες φλέβες είτε στον πήχη του χεριού, είτε στο φουσκωμένο μπράτσο του. Μάλιστα, το χρώμα του δέρματος του, που έμοιαζε αρκετά με το ανοιχτό σκούρο του Τζέιμς, βοηθούσε αρκετά στο να τονιστούν αυτές οι μυϊκές λεπτομέρειες.

Εκτός όμως από αυτές τις λεπτομέρειες , το σώμα του ήταν ντυμένο με αρκετά τατουάζ. Η λέξη χάος γραμμένη σε ελληνικό αλφάβητο βρισκόταν κάτω από το στήθος του, ενώ δύο φράσεις σε αγγλικό αλφάβητο, οι οποίες εμπεριείχαν θρησκευτικό περιεχόμενο, δέσποζαν μεταξύ των ώμων και του λαιμού. Αυτές τις δύο φράσεις έφταναν μέχρι εκεί που ξεκινούσαν οι ώμοι του Στιβ. Μία φράση σε κάθε πλευρά. Και από εκεί και πέρα άρχιζε το κάθε χέρι να ντύνεται με πηχτό και βαθύ μαύρο μελάνι , το οποίο κατάφερνε να φτάσει μέχρι τον καρπό του κάθε χεριού. Το μελάνι αυτό, όμως ήταν κομψά ζωγραφισμένο και όταν χρειαζόταν έκανε τις σκιάσεις που άρμοζε, με αποτέλεσμα να χάνει την πηχτή μαύρη απόχρωση και να μετατρέπεται σε μία πιο ανοιχτόχρωμη έκδοση του μαύρου.

Τα «μανίκια» όπως ονομάζονται αυτού του είδους τα τατουάζ, τα οποία έχουν χτυπηθεί σε όλη την έκταση του χεριού, είχαν και αυτά θρησκευτικό χαρακτήρα. Στο δεξιό χέρι υπήρχαν αγγελικές μορφές, οι οποίες κρατούσαν κάποιων ειδών σπαθιά και έχοντας τα φτερά τους ανοιχτά βρίσκονταν σε στάση επίθεσης λες και περίμεναν κάποια μεγάλη μάχη. Αν κοίταγε κανείς λίγο πιο προσεχτικά, θα παρατηρούσε ότι οι άγγελοι ήταν εφτά στον αριθμό και ήταν οι Αρχάγγελοι όπως αναφέρονται μέσα από διάφορες θρησκείες. Πάνω πάνω και συγκεκριμένα στην κορυφή του μπράτσου ήταν ο Αρχάγγελος Μιχαήλ και ακριβώς από κάτω ο Αρχάγγελος Γαβριήλ. Και οι δύο είχαν πλούσια κόμη και ένα γαλήνιο, αλλά συνάμα και μαχητικό βλέμμα, ενώ τα κάτασπρα φτερά τους άνοιγαν διάπλατα δημιουργώντας δέος σε όποιον τα κοίταζε. Όσο κατέβαινες προς τον πήχη ακολουθούσαν οι υπόλοιποι αρχάγγελοι, Ραφαήλ, Ουριήλ, Σαλαθιήλ και Ιεγουδιήλ, ο καθένας ζωγραφισμένος με τη δικά του ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, για να έρθει και ο τελευταίος Αρχάγγελος, ο Βαραχιήλ, όπου τα φτερά του έφταναν μέχρι τον καρπό.