Fight Outside The Box

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8

"Μπιπ!". Ένας κοφτός, τσιριχτός και συνάμα τρεμάμενος ήχος έφτασε στα αυτιά του Τζέιμς Ρόουζ. Ήχος που ήταν οικείος με αυτόν τον ήχο που ακούγεται στα τηλεπαιχνίδια όταν τελειώνει ο χρόνος. Αυτή τη φορά όμως δεν τελείωνε ο χρόνος που είχε δωθεί για να απαντηθεί κάποια ερώτηση, αλλά η κοινωνική ζωή του Τζέιμς Ρόουζ. Ο ήχος αυτός είχε ακουστεί, για να ξεκλειδώσει η μεγάλη σιδερένια πόρτα που βρισκόταν μπροστά του. Ο Τζέιμς Ρόουζ ήταν πλέον τρόφιμος των φυλακών "Vernon C. Bain" του Bronx ή όπως ήταν γνωστό στους κατοίκους της πόλης "Το Καράβι". Το παρατσούκλι αυτό αντικατόπτριζε επακριβώς την εικόνα των φυλακών αυτών, διότι ήταν ένα κτήριο στο οποίο αν εξαιρέσει κανείς την κεντρική είσοδο που πατούσε στο έδαφος, το υπόλοιπο κτήριο έπλεε στα άγρια νερά του ποταμού Μισσισσιππή. Οι εγκαταστάσεις των φυλακών ήταν αρκετά μεγάλες, καθώς υπήρχαν 16 κοιτώνες οι οποίοι φιλοξενούσαν 100 κελιά. Ένα από αυτά τα κελιά θα ήταν από εδώ και πέρα το νέο σπίτι του νεαρού Τζέιμς.

"Καταδικάζεστε σε ισόβια κύριε Ρόουζ". Αυτή η φράση γυρνούσε συνέχεια μέσα στο ξυρισμένο κεφάλι του, καθώς αυτή ήταν η απόφαση του δικαστή Μάρλοου για το περιστατικό που είχε προηγηθεί στο "Μπρικ & Μπιρ". Το περιστατικό αυτό εκτός από την στέρηση του έξω κόσμου, του είχε στερήσει και την πατρική του φιγούρα, καθώς εκείνο το βράδυ είχε χάσει και τον πατέρα του. Τι και αν είχε καταθέσει ο Μπιλ, ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού, στο δικαστήριο υπέρ του Τζέιμς ότι πρόκειται για πράξη αυτοάμυνας, τι και αν είχε αναλάβει η ομάδα πυγμαχίας του πατέρα του, Τζον Ρόουζ, να παρέχει στο γιο του έναν από τους καλύτερους δικηγόρους στο Μπρονξ, ο κύριος Σουάνσον όπως ήταν το επίθετο του, δεν είχε καταφέρει να γλιτώσει τον νεαρό από τα σίδερα της φυλακής, διότι ο θάνατος των δύο ανδρών που είχε προέλθει από τα χέρια του Τζέιμς, ήταν υπέρ αρκετός για να οδηγήσει τον δικαστή στην απόφαση της ισόβιας φυλάκισης. Από την άλλη πλευρά, ο εναπομείναντας άνδρας που είχε συλληφθεί και εκείνος ετούτο το βράδυ, είχε καταφέρει να γλιτώσει πάρα πολύ ελαφριά τις κατηγορίες που του είχαν απαγγελθεί, διότι η ποινή του ήταν κάποιες ώρες υποχρεωτικής κοινωνικής εργασίας.

Το κόκκινο φωτάκι, που σήμανε το ξεκλείδωμα της πόρτας, άναψε και η βαριά πόρτα άνοιξε. Το γκρι χρώμα που ήταν ξεφτισμένο στους τοίχους από την υγρασία, υποδεχόταν τον Τζέιμς, ο οποίος περπάταγε με βαριά βήματα στον μακρύ διάδρομο που οδηγούσε στην πτέρυγα όπου στεγάζονταν το κελί του. Τα φώτα που και που τρεμοέπαιζαν και διάφορες φωνές ακούγονταν από το βάθος. Θύμιζε θρίλερ, αλλά εκείνος δεν έδειχνε να φοβάται. Στο πρόσωπο του κυριαρχούσε θυμός και λύπη, όπου εκφράζονταν από ένα αχανές βλέμμα που ήταν καρφωμένο ευθεία μπροστά. Έμοιαζε κάπως άγριος μέσα σε αυτή την ατμόσφαιρα, αλλά η πορτοκαλί στολή που έντυνε το σώμα του τον έκανε ακόμη πιο λεπτό από ότι ήταν στην πραγματικότητα. Δεν φαινόταν και τόσο μυώδης δίπλα στον αστυνομικό που τον συνόδευε. Φτάνοντας στο τέλος του διαδρόμου και βλέποντας ακόμα μία πόρτα να ανοίγει, ήξερε ότι πλέον είχε φτάσει στην πτέρυγα. Νούμερο 23 παρατήρησαν τα μάτια του στο ξεφτισμένο χρώμα της πινακίδας που ανέφερε αυτόν τον αριθμό. Αυτή η ματιά, ήταν και η μόνη αλλαγή κατεύθυνσης που έκαναν οι βολβοί των ματιών του. Έπειτα, το καρφωμένο βλέμμα που θύμιζε θυμωμένο παιδί, ξαναήλθε και πάλι στο πρόσωπο του. Ακόμα μία πόρτα άνοιξε. Αυτή τη φορά οι φωνές έγιναν πιο έντονες καθώς ήταν ακριβώς δίπλα του.