My Responsibility(The Amazing Spider-Man-1)

OSCORP

MERHABA ARKADAŞLAR HİİİİÇ SÖZÜ UZATMADAN YB'YE GEÇİYORUM,OKUYAN,YORUM YAPAN VE OY VEREN HERKESE TEŞEKKÜR EDİYORUM İYİ OKUMALAR :))

Kapıdan içeri girdikten sonra etrafıma şöyle bir baktım.Herşey büyüleyiciydi ve Tanrı bilir neler saklıydı bu binada.

"Afedersiniz?"Diye seslendi birisi.Hızla kafamı çevirdim ve bana seslenen kişinin resepsyondaki bir bayan görevli olduğunu gördüm.Soluk tenli,siyah saçları örülmüş ve sağ omzundan aşağıya dökülüyordu.Güzel sayılabilirdi."Evet?"Dedim resepsyona yürüyerek.

"Yardımcı olabilirmiyim?"

"Şey....şey aa....ben Dok-Doktor Connors'u görmeye gelmiştim."Dedim kekeleyerek.İşte benim sorunum;Kekemeliğim herşeyi her zaman berbat ediyor.

"Pekala....kendinizi solda bulabilirsiniz."Dedi iğneleyici bir ses tonuyla.Boş boş baktım.

"Staj için mi geldiniz?"Kafamı hafifçe salladım.

"Evet.Evet."

"Tamam.Yaka kartınızı solunuzda bulabilirsiniz."

"Ah tabii ya..."Diye mırıldandım.Tanrı Aşkına!Ben staj için başvurmamıştım ki!Kartlara göz attım.

"Kendinizi bulmakta güçlük mü çekiyorsunuz?"Dedi kadın yine iğneleyici bir ses tonuyla.

"Ne?Ah hayır,hayır buldum bile."Elime geçen ilk kartı alıp havaya kaldırdım ve gösterdim.

"Pekala....Bay Guevara."Dedi.Bu sefer pek alay ediyor gibi değildi.Gülümsedim.

"Gracias."Diye seslendim giderken.Sesim herhalde bilgiç gibi çıkmıştı ki kadın tek kaşını kaldırarak;"De nada."Diye cevap verdi.

Yürüyen merdivenlerle yukarı çıkarken bir kadın sesi hoparlörden yankılanmaya başladı;"OSCORP'a hoşgeldiniz!Kurucumuz Norman Osborn'un fikri olan OSCORP Kulesinin 108 tane icat katı vardır."Kadının sesi coşkuluydu ama gerçek olamayacak kadarda zarifti.Bilgisayar kadın,buna özel bir isim bulacağımı kafamın bir köşesine not ettim."Şirketimizin bilimsel zeka kadrosu savunma,biyomedikal ve kimyasal teknoloji sınırlarını zorlar.Gelecek burada!"Diğer stajyrerlerin yanına gidip en arkaya geçtim ve gruba liderlik edecek rehberi bekledim.

"OSCORP'a hoşgeldiniz."Dedi tanıdık bir ses.Adını söylediğinde ise sıçtığımı anladım."Benim adım Gwen Stacy,Midtown Fen Lisesi'nde son sınıf öğrencisiyim.Ayrıca Dr.Connors'un baş stajyeriyim."Elimle yüzümü örttüm ve kafamı aşağıya eğdim.Yok artık ya!Hep bu kadar şansız olabilir mi bir insan?!Eh oluyormuş demek ki!

"Burada size rehberlik edeceğim.Ben nereye siz oraya,bu temel kuralımız.Bunu unutmazsanız sorun yok.Ama unutursanız..."Aşağıdan bağırış sesleri geldi ve hepimiz oraya döndük.Adamın birini güvenlik kollarından tutmuş,sürüklüyordu.Adam ise bağırıyordu;"Lütfen!Onlara Rodrigo Guevara'nın burada olduğunu söyleyin!Rodrigo Guevara benim!!"Hafifçe güldüm.Bu yakakartını aldığım çocuk olmalıydı."Eh...unutursanız neler olacağını anlatmama gerek kalmadı sanırım.Başlayalım mı?"Dedi ve arkasını dönüp yürümeye başladı Gwen.Gözlüklerimi düzelttim ve grubun en arkasından yürümeye başladım.

Gwen bizi bazı kalıcı stajyerlerin çalıştığı bir yere getirdi."Şöyle etrafıma toplanın."Dedi otoriter bir ses tonuyla.O sırada uzaktan biri gelmeye başladı.Uzun,düz sarı saçları ve yeşil gözleri vardı.Gözünde numarası büyük gözlükler,üstünde bir laboratuvar önlüğü,basit bir gömlek ve siyah bir kot pantolon vardı.Sağ kolu ise...yoktu.

"İyi günler Gwen."Dedi gülümseyerek.

"Dr.Connors."Dedi Gwen'de gülümsemesine karşılık vererek.Doktor bize döndü ve hepimize gülümsedi."Hoşgeldiniz.Ben Dr.Curtis Connors.Evet merak ediyorsanız söyleyeyim;Ben solağım."Herkes güldü.Ben ise öküzün trene baktığı gibi arka taraftan dinliyordum."Kötürüm değilim,bilim adamıyım.Ayrıca Hepotolojinin dünyada en önde gelen otoritelerinden biriyim."Bir süre durdu,ne diyeceğini tartıyor gibiydi."Ama Parkinson hastalarının bedenlerinin yavaşça kendilerine ihanet edişini dehşet içinde izleyişi gibi,yada Maküler Dejenerasyon yaşayan birinin gözlerindeki ışığın her geçen gün azalması gibi kendimi tedavi etmek istiyorum.Zayıflıklarından arınmış bir dünya yaratmak istiyorum.Nasıl olabileceğini söylemeye cesaret eden var mı?"