My Responsibility(The Amazing Spider-Man-1)

I'm Richard Parker's Son

ARKADAŞLAR ÇOK ÖZÜR DİLERİM,YB ÇOK GEÇ GELDİ BİLİYORUM AMA BAZI AİLEVİ SORUNLARIM OLDUĞU İÇİN YAZAMADIM LÜTFEN BENİ AFFEDİN :(((

Eve doğru deparı çaktım.Zaten çok geç kalmıştım,bu hiç benim tarzım değildi.Ben okul çıkışı hemen eve gelen ve asla geç kalmayan inek tipin tekiydim.Hiç bana göre değil.

Kapıyı açıp hızla içeri girdim;"Selam."Salona doğru yürüdüm."Selam,üzgünüm biraz geciktim.."May yengem telaşla bana doğru yürüdü.

"Seni çok merak ettik!"Dedi endişeli bir sesle."Biliyorum...üzgünüm."Ensemde bir karıncalanma hissedip hızla öne atıldım.

"Dikkat et!"May yengem korkuyla geriye çekilip derin bir nefes aldı.Tam parmaklarımın arasında tuttuğum şeye bakakaldım.

"Alt tarafı bir sinek Peter!"Dedi sakin olmaya çalışarak.Ben amcam'sa hiç konuşmadan kollarını göğsünün altında kavuşturmuş bizi izliyordu.Sineği bıraktım ve kendimde değilim dercesine elimi salladım.Deli gibi terlemiştim ve saçlarım alnıma yapışmıştı.

"Sizi uyutmadığım için çok üzgünüm...düşüncesiz ve sorumsuz biriyim..."Diyerek özür diledim."Ve çok açım!"Eğilip May yengemin yanağına bir öpücük kondurdum ve hızla mutfağa ilerleyip dolabın kapağını açtım.Elime geçen ilk şeyi aldım,bu sırada May yengem ve Ben amcam mutfağın kapısından bana bakıyorlardı.Tabağa sarılı plastik ruloyu açtım ve köfteyle karşılaştım.Tanrı'm!!Köfte!!Birtanesini elime alıp kocaman bir ısırık aldım.

"İçmiş mi?"Diye sordu yengem.

"Hiç sanmıyorum."Diyerek karşılık verdi amcam.Takmadım çünkü tek düşünebildiğim yemekti.

"Köfte harika olmuş!Yediğim en güzel köfte!"Dedim gülerek.Ruh hastası mı oldum acaba?Dolaptan elime geçirdiğim birkaç şeyi daha aldım.

"Ters giden birşeyler var."Dedi yengem.

"Evet...kimse senin köfteni sevmez."Diye cevap verdi amcam.Bütün yemekleri çok ilginç bir pozisyonda taşıyordum.Donmuş makarna düşecekti ki kolumu hafifçe kaldırıp yakaladım.May yengem yardım etmek istercesine öne uzandı.

"Ben taşırım."Dedim ağır ağır yürürken.Merdivenlerden çıkarken atışmalarını duyabiliyordum;

"Buzluktan donmuş makarnayıda aldı?"

"Fark ettim."

"Köftemi sevmediğini neden söylemedin?!Bunu bana 37 yıl önce söyleyebilirdin!Sana kaç tane köfte yaptım Tanrı bilir!"

Odama çıkıp bütün yiyecekleri iştahla silip süpürüp çöpe attıktan sonra banyoma gidip yüzümü yıkadım ve derin bir nefes verdim.Bunlar geçecek Peter dedim kendi kendime.Yarın yine eski inek Peter olarak hayatına devam edeceksin.O sırada aynadan boynumun etrafındaki ve tişörtüme hafifçe sarkan ince,beyaz birşey fark ettim.Yavaşça parmaklarımın arasına aldım.Zımbırtıyı boynumun etrafında çevirip serbest bir hale getirince enseme bağlı olduğunu fark ettim.Sertçe çektim.

"Ah!"Acıtmıştı ve ağzımdan istemsiz bir inleme çıkmıştı.İpin ucunda birşey vardı,ne olduğuna bakmak için gözümün yakınına kadar getirdim ve ipte dönen örümceği gördüm.Şaşkına dönmüştüm çünkü bu OSCORP'taki örümceklerden biriydi.

Ertesi sabah,saat;07:00

Alarm çaldı ve içgüdüsel bir biçimde yorganın altından fırlayıp saate bir tane yumruk patlattım.Ufak bir;"POP!"Sesiyle saat patladı ve parçalandı.O anda tekrar yorganın altına girdim.

Ağır adımlarla,tıpkı beyin arayan bir zombi gibi banyomun kapısını açtım ve aynanın karşısına geçtim.Diş macununu alıp kapağını kaldırdım ve hafifçe sıktım ama düşündüğüm kadar hafif olmadı.Macun hızla aynaya fırladı.İç çektim,başa gelen çekilir diye düşündüm ve diş fırçamla macunu sıyırdım.Ardından işler iyice karıştı.

Soğuk suyu açmak için musluğun soğuk kısmını kaldırdım ama zamazingo elimde kaldı ve soğuk su tıpkı volkandan fışkıran lav gibi fışkırmaya başladı.Kafamı geri çevirdim ve bir lanet okudum.Havluyu almaya çalıştım ama lanet tutacak elimde kaldı.Şaşkınca kendi etrafımda döndüm ve musluğu zorla yerine oturtup havluyu ve tutacağı lavaboya fırlattım.Diş fırçasıda hala elimdeydi.Hızla kapıya atıldım ama kapı koluda elimde kaldı.Hay lanet!!İkinci kapıya yöneldim ama bu sefer nazikçe...hemde çok nazikçe,sadece baş ve işaret parmağımla tokmağı kavrayıp yavaşça çevirdim.Kapı ağır ağır açıldı ve bende arasından sıvıştım.

Ellerim titriyordu,sürekli tetikteydim ve korkuyla oraya buraya bakıp duruyordum.Kaykaylarımın asılı olduğu duvara dönünce kırmızı renkli,13 yaşındayken aldığım kaykayımın üzerinde gezinen örümceği fark ettim.
Rüzgar esti,perdem cama çarptı,ensemde bir karıncalanma hissettim ve hızla arkama dönüp kendimi korumak istercesine diş fırçamı havaya kaldırdım.Evet hala elimdeydi.Yataktan kalktım ve bilgisayara doğru yürüdüm.Bir kağıda bastım,ayağımı sallayıp düşürmeye çalıştım ama olmadı.Birkez daha ama bu sefer daha sert salladım ayağımı ve kağıt düştü.Bilgisayara oturup Google'yi açtım;
Örümcek ısırması.
Birkaç resime baktım.Isırıkların hepsi mide bulandırıcıydı,birkaç hasta insan resmi çıktı.
Örümcek soy ağacı.
Bir soyağacı resmi çıktı,hepsine baktım.Tarantula'sından Karadul'una kadar...ama hiç biri beni ısıran örümcek değildi.Ensemi ovuşturdum,gözlerim büyüdü.
Richard Parker ve örümceklerin aksbwlanakaba.
Ne oluyor be?!Parmaklarımı klavyeden kaldırınca birkaç tuşun parmaklarımın ucunda yapışık olduklarını fark ettim.

Çatıya çıkıp Dr.Connors'un kitabını açtım ve son bölümü okumaya başladım.00-bozulma algoritmasını anlatıyordu.Tükenmez kalemimin düğmesine basıp ucunu açtım.Biraz okuduktan sonra kitabın arkasını açtım ve Dr.Connors hakkında yazan açıklamayı okudum.
"Peter?"Diye seslenen Ben Amcamın sesiyle düşüncelerden ayrıldım.
"Efendim?"
"Ne yapıyorun orada?"
"Aaa...ev ödevi."Diye geveledim.
"Dikkatli ol."Diyerek uyardı.
"Tamam."Babamın çantasından çıkan dosyaya baktım.Her yerde gördüğüm yazı hala karşımdaydı.

Birkaç saat sonra;
Derin bir nefes aldım ve kapıyı tıklattım.
"Merhaba.Doktor Connors,siz beni hatırlamazsınız ben-"
"Geçen gün gelen stajyersin."Dedi hayran bir sesle.
"Şey...evet evet staj.."Diye geveledim.
"Eminim çok iyi bir delikanlısın ama burası benim evim.Eğer konuşmak istersen randevu alman gerekir."Tam kapıyı kapatacakken konuştum;
"Ben Richard Parker'in oğluyum!"Kapıyı yavaşça araladı.
"Peter?"Dedi şaşkınca."Neden içeri gelmiyorsun?"