Sonra nasıl olduysa senin gökyüzünden minik minik yıldızlar düştü kalbime, en derine .
Işığın kapladı her yanımı.
Adını fısıldadı usulca esen rüzgar.
Seni aradı gözlerim her yerde.
Gülüşün gitmedi gözlerimin önünden.
Kaybolmuştum sende.
Gözlerin gökyüzü gibi sonsuzdu, ben boğuluyordum o simsiyah gecede.
Avucuma minik minik yıldızlar bıraktın, karanlığı delip geçen ve ışığını gözlerinden alan yıldızlar...
Bazıları ne kadar şanslı olduğundan habersiz yaşıyor. Sen onlardan biri olma diye, sevildiğini duymanı istedim.
Ama üzgünüm.
"Karşıma çıktığın, hayatıma girdiğin, seni görebildiğim, sesini duyabildiğim ve sana aşık olduğum için yeryüzündeki en şanslı insan benim. Sen değilsin.
Seni neden sevdigimi bile bilmiyorum. Tam bir aptalım! Ben aptallığın kusursuz bir örneğiyim. Seni böylesine seven bir aptal! Seni sevmem için ufacık bir şey bile yapmadın hatta böyle delice sevildiğini bile bilmiyordun. Niye sevdim seni niye bu kadar bağlandım sana? İnan bilmiyorum.
Bildiğimi tek bir şey var. Seni sevmeliyim, bu sevgi beni ayakta tutuyor, bana güç veriyor. Bu sevgiyle bütün dünyayı karşıma alabilirim. Seni bile. Seni sevmek için sana ihtiyacım yok.
Bu sevgi öylesine saf bişey ki. Aklımı saf dışı bırakıyor ve kalbim ne derse o oluyor. Bu yüzden mutluyum işte, kalbimi dinlediğim için."
~
Sanki kalbim atmıyor da sadece adını heceliyor.
Böylesine bensin, benimlesin.
Benim gökyüzümsün, ışığını yalnızca benim görebildiğim bir yıldızsın.
Ruhumu aydınlatan yıldız.
Sonsuza kadar benimle olan, benim olan yıldız.
Benim yıldızımsın.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yüreğime Düşen Yıldızlar
Poetry" Çünkü ben ne geçmişte ne de gelecekte yaşıyorum. Benim yalnızca şimdim var ve beni sadece o ilgilendirir. Her zaman şimdide yaşamayı becerebilirsen mutlu bir insan olursun." İçimden geçenlerin kağıda dökülmüş hali.
