Gündüzüme güneş olmuyorsun, geceme yıldız ol bari.Bu gece gitme hiç başucumdan.
Sahi ne kadar oldu, bir gece uykumu bölüp sana şiirler okumayalı?
Konuşmak başka şiir okumak başka...
Biz seninle konuşmuyorduk ki sevgilim. Konuşmuyorduk çünkü biz şiirdik.
Sevseydin yar olacaktım sana, sevemedin şiir oldum.
Kelimelerle bölmeye gerek yoktu mısraları.
Gözler yeterdi anlamak isteyene.Anlamak istemediğin halde anlattım kendimi sana, bendeki seni anlattım saatlerce. Gerçek seni fısıldadım kalbine.
Kabullenemedin ki kendini.
Yar olamadım ya sana, aşk olamadı bu hüzün.
Susa susa, sensizliğim mısralara vura vura şiir oldu...
Okumazsın ki sen. Bilirim okuyamazsın...
"Sen oku." derdin bana.
Oysa sesin saçlarımı havalandıran naif bir rüzgar misali huzur doluydu.
Bir mısrada senin dudaklarından dökülseydi, belki de aşk olurdu?
Artık sana şiirler okuyacak olmam üzüyor beni.
Madem okuyamayacağım, yazarım o zaman.
Ben yazarım da sen okuyamazsın...
Yüreğinde hissetmedikçe şiir okunmaz ki be adam!
Belki beni özlersin bir gün.
Göğe bakamadık ya birlikte, aklına geliverir dudaklarımda can bulan Uyar dizeleri...
Beni özlemesende, şiirler var bir daha asla dinleyemeyeceğin...
Üzülme demeyeceğim sevgilim, üzül bu sefer.
Sana yazdığım kırık dökük satırları böyle
bir başına bıraktın diye üzül!
Şiirlerce sevdiğim adam, bir sabah sesindeki o hoş ahenkle birkaç mısra fısıldayamadı kulağıma...
Canın sağolsun, desem de yüreğin sağ çıkamaz ki bu şiirden...
Biter mi bu şiir?
Hiç durmadan sabaha kadar yazsam da biter mi?
Bitmesi gerek malesef, her güzel şey gibi son bulması gerek...
Ama sana nasıl veda edilir bilmiyorum.
Veda nedir öğretemedin bana.
Bana söylediğin son söz vedadan sayılır mı sevgili?
Sayılırsa şayet; bu şiir burda biter!
"Hadi eyvallah..."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yüreğime Düşen Yıldızlar
Poesía" Çünkü ben ne geçmişte ne de gelecekte yaşıyorum. Benim yalnızca şimdim var ve beni sadece o ilgilendirir. Her zaman şimdide yaşamayı becerebilirsen mutlu bir insan olursun." İçimden geçenlerin kağıda dökülmüş hali.
