Ne çok şeyi bilmiyorsun be adam...
Ne çok şeyi görmezden geliyorsun...
Ellerini tutasım var,
parmaklarını öpesim var,
bilmiyorsun.
Dünyanın en güzel şarkısının, senin ses tonun olduğunu, bilmiyorsun.
Ses tonunu bir kavanoz içerisine koyup, kalbimin en derinlerine yerleştirmek istediğimi, bilmiyorsun.
Öyle sensizliğe hayata falan değil de benimle olduğun için bi gece sabaha kadar mutluluktan ağlamak istediğimi de bilmiyorsun.
Durup dururken beni aramanı, öpmeni, sarılmanı, ellerini saçlarımda gezdirmeni istiyorum.Her şey durup dururken olsun istiyorum; bilmiyorsun.
Bir keresinde "Eğer bana bir kez olsun dönüp bakarsa beni seviyordur" demiştim kendi içimden.Tam da o an bana bakmıştın, ve dünyalar benim olmuştu; bunu da bilmiyorsun.
İyi ki var olduğunu yineliyorum, gündüz gece; bilmiyorsun. Duymuyorsun...
Kurduğum hayalleri üzerine giyiyorsun. Ve ne tuhaftır ki, üzerine tam oluyorlar; bunu da bilmiyorsun.
Seni aldım, soluğum yaptım. Seninle canıma can kattım, bilmiyorsun.
Şu an göğsünde uykuya dalıyor olacaktım ki, benden mutlusu olmazdı..
Bunun gibi milyonlarca hayalimi de bilmiyorsun.
Sahi sen ne çok şeyi bilmiyorsun, ne çok şeyi görmezden geliyorsun sevgilim...
Hadi beni görmezden geliyorsun anladım, peki ya bendeki seni? Gözlerimden okunan seni nasıl fark edemedin bunca zamandır?
Ya da nasıl görmezden geldin?
Zor değil miydi sevgilim, hayalini düşleyen birini çiğneyip geçmek?
Hiç mi yanmadı canın?
Öyleyse sorarım şimdi sana bayım;
"Acıtmak, acımaktan daha mı kolaydır?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yüreğime Düşen Yıldızlar
Poetry" Çünkü ben ne geçmişte ne de gelecekte yaşıyorum. Benim yalnızca şimdim var ve beni sadece o ilgilendirir. Her zaman şimdide yaşamayı becerebilirsen mutlu bir insan olursun." İçimden geçenlerin kağıda dökülmüş hali.
