BAD BOY IN LUV

Chapt. 66 Life Or Death

ICE'S POV

My hands were sweaty at ang lakas ng kabog ng puso ko. My heart was beating nervously. Papunta ako ngayon sa abandoned building na sinasabi ng lalakeng iyun. Habang nagdi-drive ako, lutang na lutang pa din ang utak ko. All I was thinking was Sally's condition. Is she okay? Is she still alive? Is she fine? A lot of things are running inside my mind...

Natatakot ako, I admit it. I'm scared, hindi dahil sa haharapin ko ang taong tumawag sakin, natatakot ako sa kung anong mangyari. I'm scared... Natatakot ako na baka sa isang maling galaw ko lang, makarinig na agad ako ng gunshot from nowhere. I'm scared na baka papalpak ako sa pagligtas kay Sally. I'm too damn scared to lose her.

Pero pinilit kong ikalma ang sarili ko. Gusto kong harapin ang taong iyun ng walang takot at kaba. Gusto kong ipatunay sa taong iyun na hindi ako natatakot sa kanila.... Hindi ako maging leader ng BP7 dahil lang sa wala. Handa na akong mamatay basta mailigtas ko lang si Sally.

I silently prayed, hoping, na sana mailabas ko si Sally sa lugar na yon ngayong gabi, even if it takes for me to lose my life. Kahit mamamatay man ako ngayon, gusto ko lang makitang nasa ligtas na lugar si Sally.

Inikot ko yung kotse ko, then I saw the Town Square. Madaming taong naglalakad with plastic bags in their hands, obviously done with buying food from the market place. Inikot ko ulit ang kotse ko, at dun sinalubong ako ng madilim na kalsada. Bago ko pa man pinatakbo ng mabilis yung kotse ko ay biglang nag ring yung cellphone ko. Hininto ko muna yung kotse ko sa tabi at sinagot yung tawag.

Incoming call from Vinci Hyung...
Accept|Decline

"Hyung...."

["Let's do the plan now. Ngayon na ang tamang oras para--"]

"May pupuntahan ako Hyung."

["Aba't! Saan ka pupunta?!"]

"Don't follow me Hyung. Don't call me again."

["Ice what are you---"]

"Sorry Hyung."

Binaba ko na agad yung tawag tsaka pinaharurot yung kotse ko. I drove into a dark street. Wala akong ibang narinig.. It's too quiet. Ang lakas ng hangin sa parteng ito. It's fckin sending chills down my spine, but fck dis, I need to save Sally. Inayos ko yung leather jacket na suot ko and drove more farther inside.

Inikot ko yung buong neighborhood. I was sweating nervously... The atmosphere here is too fckin gloomy. As if walang tumitira sa neighborhood na ito even though it's a neighborhood nga. Napabuntong hininga ako nang makakita ng isang malaking building sa hindi kalayuan.

I'm here. Nandito na ako. Sabi ko sa sarili. Pinatakbo ko yung kotse hanggang nasa tapat ko na yung mismong building. I simply parked my car just in front of the said building at tsaka mahinang bumaba.

Tinitigan ko yung building. It looks old and abandoned. Mukha nga siyang hotel sa taas neto. Napabuntong hininga ako and began to step near the building. Tinignan ko yung mga grills sa tapat neto. It's rusty. Mahina akong pumasok. Bumungad agad sakin yung malaking wooden doors. I ever so slowly opened it, at bumukas naman agad ito.

Bumungad agad sakin yung madilim na paligid, at isang lumang staircase. At dahil sa napakaluma na ito, kapag aapakan mo ito, baka masira. May mga crates sa tabi tsaka mga basag na bote. I heaved a sigh, at mahinang humakbang. Rinig na rinig ko ang bawat apak ko. Nang makaakyat ako, I heaved a heavy sigh again.