ERZA

20

Zilin çalmasını, en sevdiğim çizgi filmi beklerkenki gibi bekliyordum. Ama lanet olsun ki bugün pazartesiydi ve benim çizgi filmim salı günü çıkıyordu.

Kısacası, sanki zil çalmayacaktı.

Kafamı sıraya yan bir şekilde koyarken kulağımın acıyacağını biliyordum, lakin içimde ki serseri bunu umursamıyordu.

Derken, görüşümü kafan kapattı.

Nasıl anlatsam... Sende benim gibi durmuştum ve biz birbirimize bakıyorduk.

Allahım al canımı senin olsun.

Valla utanmasam 'Sal beni hoca, sal beni!' diye bağıracağım.
Tamam alakasız ama saçmaladığım zamanlarda böyle yapıyorum ben, sen çok şey etme. Neyse, nerde kalmıştık. Evet, bakışıyoruz.

Bak buraları iyi oku, gün gelecek böyle olacak deseler inanmazdım.

Senin ne kadar güzel olduğunu incelerken, yanaklarım ısınıyor, ama asla kızarmıyorum. Çünkü ben esmerim, yaşasın esmerlik.

Pekala, devam edelim bakalım.

Gözlerine derin derin bakıyor, burnunun ne kadar güzel olduğunu düşünürken. Patavatsızca ağzımdan bir kaç şey kaçırıyorum, sorun şu ki sende aynısını yapıyorsun.

"Çok güzelsin." diyoruz ikimizde aynı anda. Kağıt kalem alın elinize bana fenalık geldi, ben not alamıyorum bari siz bir kenara köşeye bugünü yazın.

Canseli'm, cenaze masraflarını sen öde. Benim için yap bunu. Ay gülesim geliyor.

Yüzümde utançtan küçük bir gülümaeme oluşurken, seninde yüzünde aynı gülümsemeden oluşuyor.

Tamam, Canseli'm ben utanıyorum da, sana ne oluyor.

Gülme  valla ağzına çarparım, demek istiyorum ama kıyamam gerçekti olalım.

Sol elin, sağ yanağımı kavrarken kimse bizi umursamıyor, yaşasın son sırada oturmak.

"Seni gerçekten, seviyorum." diyorsun. O kadar içten söylüyorsun ki bunu, benimde dudaklarım tekrarlıuor seni istemsizce. Derin derin gülümsüyorsun.

Parmakların yanağımı okşarken;

"Yeniden, ama gerçekten, biz olalım mı?" diyorsun.

Sanki evlenme teklifi etmişsin gibi, evet, diye bağırmak istiyorum. Ama tabii ki yapmıyorum.

Şimdi herkes bize bakar filan, utanırım.

Derin bir nefes alıyorum seni cevaplamak için, kesinlikle kokunu içime çekmiyorum Canseli'm, ne münasebet.

"Evet." diyorum sessizce. Bizi duymasınlar şimdi, heyecanı kalmaz sonra.

Gülümsüyorsun ve tam o anda zil çalıyor. Önceden gülseydin ya zalimin oğlu.

Neyse öğretmen sınıftan çıkar çıkmaz bana sarılıyorsun, kimseyi umursamadan.

Seni seviyorum,

Canımın seli, Canseli'm.

***

Tamam mı, devam mı? Size bırakıyorum. ❤